vrijdag 20 december 2013

Prettige Dagen

 Iedereen fijne feestdagen, een veilige jaarwisseling en veel geluk en voorspoed in 2014 toegewenst
kap in dezelfde kleur als de rest 


Heerlijk midden in de woonkamer sleutelen, helaas heb ik nu een paar verraderlijke plekken, want siliconenspray maakt je laminaat bijzonder glibberig..

OBT voorbereidingen

Nog maar een week en dan is het zover. Dan kunnen we met een grote groep Velomobielen een gezellige dag beleven, dit keer in de buurt van Tilburg, met een tussenstop in Heusden, het vestingstadje. Vorige keer, OBT 2010, lag er volop sneeuw en toen glibberden we met z'n allen over de gladde kinderkopjes door dit stadje, en dan is een VM niet zo handig, met zijn 3 wielen die allemaal een eigen spoor zoeken. Ik zag toen sommige VM's bijna dwars door de straten gaan, veroorzaakt door die bolle, gladde straatjes. Wel mooi, dat wel.

Maar voor ik zover was had ik nog het een en ander te regelen, want ik ben het zat om met een grote dikke slaapzak van 2,5 kg en een ouderwets luchtbed met een pakmaat van voor het jaar nul op pad te gaan, dus ik heb een slaapzak gekocht die opvouwbaar is tot iets van 15 x 30 cm  en dat weegt maar 8oo gram, een Gelert Try-brid 800. Ik heb 'm dinsdag binnen gekregen en ben 'm gelijk maar uit gaan proberen. Het is geen 4 seizoenen slaapzak maar voor binnen en 's zomers goed genoeg. Al eerder had ik een lichte, klein opvouwbare slaapmat van Exped gekocht die ook goed isoleert en die je in no time kunt opblazen, het meeste zuigt 'ie zelf al naar binnen bij het uitpakken.

De laatste keer dat ik uit m'n Quest stapte, zondag, iets wat ik altijd doe met de handrem erop, toe ging 'ie zeker 5 a 10 cm naar voor en naar achter, ondanks de handrem, dus ik dacht dat er van alles stuk was. Ik heb direct bij VM.nl onderdelen besteld, remkabels, kogelkopjes en remvoeringen en dat was binnen een dag al in huis. Gelijk maar even groot onderhoud, zoals altijd gaat er gaandeweg het fietsseizoen (heel het jaar) hier en daar wel eens iets stuk maar dat spaar ik dan op (zo mogelijk) omdat de top eraf halen en er later weer op zetten toch een puist werk is en ik dat niet voor ieder wissewasje wil doen. Nu wel, er was zat  te doen. De vorige keer had ik problemen gehad met de ketting en er is toen wat met de Quest heen en weert gelopen en dat is weer een leerpuntje, als je achteruit loopt moet je het achterwiel van de grond tillen want anders kan de ketting van alles stuk trekken. Dat was dan ook gebeurd toen, het steeltje van de voorderailleur was krom. Dat is redelijk simpel terug te buigen maar dat moet je niet te vaak doen, en nu heb ik dan de fijnafstelling kunnen regelen, zonder top werkt dat toch een stuk prettiger. Verder de ketting gesmeerd en het remlicht weer voorzien van nieuwe leds. Dit zijn de standaard achterlichtledjes geworden van Spanninga, die zitten op een printje dat regelt dat er een net rood lampje aangaat als er tussen de 5 en 12 volt op wordt gezet. Daarvan heb ik er 3 in het standaard achterlicht geknutseld, en dat geeft nu een mooi helder beeld bij het remmen. De elleboogsteunen die ik zelf gefabriceerd heb heb ik ook weer even gerefreshed, nieuw klittenband erop geplakt (ondergrond even ontvetten en band verwarmen met fohn) en de hele Quest maar weer eens gestofzuigd en de vloerbedekking opgeschud. De bekabeling heb ik her en der nog even vastgemaakt aan de body (smeltlijm werkt prima) en toen kon de top er weer op.

De beide voorwielen zijn eruit geweest, ik heb de schokbrekers gesmeerd, de binnenkabels van de remmen vervangen en de kogelkopjes nagekeken, maar het eigenlijke probleem was een remkabel die er aan een kant uitgeschoten was !!. Afgelopen maand had ik inderdaad een keer dat de fiets opeens naar 1 kant trok bij het remmen en toen heb ik de andere kant bijgesteld en toen dacht ik nog: kijk die kabels even na als je weer thuis bent. Vergeten natuurlijk, en nu dan het gevolg. De oorzaak is vermoedelijk een doorgesleten buitenkabel die op dat punt uiteraard direct is gaan roesten en zodanig de binnenkabel heeft afgeremd dat die kans zag er ergens tussenuit te springen. Bij gebrek aan een nieuwe buitenkabel (volgende keer maar weer, het todolijstje start al weer) het kapotte deel omwikkeld met isolatietape, flink gesmeerd en er een nieuwe binnenkabel in gedaan, gelijk de stelmoeren weer helemaal teruggedraaid en er nu ook direct een tweede moertje op gezet zodat je de afstelling kunt borgen. drupje olie op het asje door de remankerplaat en op het draaipunt van de knijpremhandle, bedrading en bekabeling weer opgeschud, tellerzender van de draadloze kilometerteller iets verplaatst zodat deze bij het sturen wel gewoon op z'n plek blijft zitten en de teller weer op gang weten te krijgen.  Dinsdag zat alles weer op zijn plek, maar zoals altijd moet je een flinke proefrit maken om zeker te zijn dat alles functioneert en blijft functioneren, een klein euveltje kan zomaar een obsessie worden als je in een groep een flinke tocht gaat maken. Ik heb meegemaakt bij een vorige OBT dat de ketting met geen mogelijkheid meer op het middelste blad voor wilde 'pakken' en toen heb ik 400 KM met alleen het grote en kleine blad moeten fietsen. Het is te doen maar handig is anders.  Dus woensdag een rondje in de omgeving gereden (rond mijn huis, want gaat er wat mis dan is het nooit ver lopen) en alles bleek te functioneren. Gisteren dan eindelijk mijn racekap de juiste kleur gegeven, en nu nog iets bedenken hoe ik de kap zodanig aan kan passen dat ik de VM 'op slot' kan zetten. Die oplossing ga ik hier uiteraard delen. Plaatjes volgen.

woensdag 11 december 2013

Artiest

Net als de vorige keer dat ik zo'n filmpje plaatste ben ik ook nu weer diep onder de indruk van deze fietser, die zo het circus in kan wat mij betreft. Wat een beheersing, ook al zie je aan het einde dat er wel eens iets fout gaat en dat ook hier alleen oefening dan ook kunst baart.

zaterdag 23 november 2013

Rapen gaar

Gisteren gingen, toen ik bijna thuis was van het werk, de knippers niet meer aan en omdat ik het racekapje erop heb kon ik ook lastig een hand uitsteken bij het afslaan. Dus het laatste stukje soms met samengeknepen billen de hoek om, in de hoop dat achterliggers me zouden mishouden. Och, geen echt risico, ik spiegel goed en het was om die tijd al niet druk meer maar je weet nooit. Dus gisteravond de accu's  aan de lader, ik heb een zelf geknutselde accu. Samengesteld uit 6 C batterijen, (wat het voordeel biedt dat je iedere cel apart kunt opladen en een mindere broeder kunt vervangen door een die dichter bij het gemiddelde van de cellen zit) in een stuk geprepareerd afvoerbuis, en daaraan heb ik zo'n onhandige tulpstekker gezet zoals ook ooit aan de originele loodaccu van VM zat.
Nooit begrepen waarom het mannetjesdeel van de connector aan de accu zat, want daardoor hingen de onder spanning staande delen eigenlijk open en bloot op het moment dat je met de accu op pad was om op te laden of om te wisselen, en als dat stekkertje dan tegen een aluminium framebuis, of in een plasje water komt te hangen, niet ongewoon onderin een Quest die in weer en wind bij nacht en ontij word gebruikt, dan waren de rapen gaar. Maar daar heb ik gelukkig nooit last van gehad, wan ik had wat extra isolatietape rond dat stekkertje geplakt zodat ik niet al te snel kortsluiting veroorzaakte. Maar vanmorgen in het duister, net na het aansluiten van de accu op de boordelectronica ging er iets mis. Ik testte de verlichting en dat werkte prima, toen ik iets hoorde vallen. Ik dacht dat er iets mis ging en keek direct onder de zitting en jawel, wat knetterende vlammetjes aan het snoertje van de accu, die op de bodem was gevallen. Ik maak de accu normaal gesproken vast met wat klittenband aan de framebuis onder de stoel maar dat band was doorgesmolten, vandaar. Ik heb het snel losgetrokken maar daarbij brandde ik wel mijn vingers, want er was kortsluiting ontstaan en van het rode draadje was de mantel helemaal weggesmolten en kleefde deels aan mijn vingers. Snel de accu eruit en opengemaakt, de batterijen zelf zagen er nog aardig uit, misschien zijn die niet naar de filistijnen, even afwachten. En ik hoop dat de rest van de Quest bedrading nog okee is, kon ik niet zien vanmorgen.Er zit een zekering tussen, maar ja, die constructie dateert ook uit 2003, het bouwjaar van mijn Quest. Maar mijn ww rit ging niet door, ondanks dat ik zat reserveaccu's heb, van de standaard oude loodversie tot de B&M maar alles is zo goed als leeg, en zonder stroom geen fietstocht op dit uur. Helaas, dan maar met het OV. Dit weekend maar es goede connectors aan de accu en aan de fiets solderen om dit in de toekomst te voorkomen. Enige verwarming zo in de vroege ochtend is welkom, een fik in de fiets niet!

donderdag 14 november 2013

Gastvrijheid

Vanmorgen was het bereiken van mijn werkplek een waar drama. Nog in het pikkedonker kreeg ik halverwege mijn rit panne.Midden in Overschie. Het begon met lastig schakelen aan de voorkant en steeds vreemde bijgeluiden. Op een gegeven moment sloegen mijn pedalen vast en wilden ze geen kant meer op. Ik de fiets aan de kant gezet, zaklamp erbij, trainingsjack aan, ook nog een windjack aan want er stond een gemeen windje,zeker als je bezweet bent. Bleh, het leek of de ketting eraf lag. Raar, ik heb allerlei constructies bedacht(zie foto's uit de oude doos) zodat me dat nauwelijks meer kon overkomen maar dus toch. Ik heb even een plekje gezocht waar wat meer luwte was want ik wilde niet in de volle wind sleutelen. Ergens om een hoekje voor een garage, de fiets half op z'n kant tegen een muurtje met een stuk zacht materiaal ertussen tegen het beschadigen (handig, zo'n stuk Questvloerbedekking). De schuimkap, die ik daar vroeger voor gebruikte, heb ik niet meer mee sinds de intrede van het racekaptijdperk. Na wat klooien bleek de oorzaak van het euvel: de veer die de ketting via de kettingspanner strak houdt was van de spanner afgeschoten. Dat was al eens eerder gebeurd en toen heb ik de veer met een pijpje verleng maar dat was verdwenen. Dus de ketting hing slap. Dat verklaart dan ook de rare bijgeluiden. Ik heb nog even geprobeerd de zaak provisorisch te repareren maar dat ging te lang duren, en te donker en te koud zo op straat.


Terwijl was er iemand die daar woont naar buiten gekomen en bood me een stalling aan als ik die nodig had. Verrast door zoveel gastvrijheid reageerde ik niet meteen. "Ik kan je ook nog een elektrische fiets aanbieden, dan kun je verder'. Ik gaf aan dat ik het een heel tof aanbod vond maar dat ik niet op zo'n tocht gekleed was. Ik had een joggingbroek aan, lekker voor in een VM met kap maar niet op de wind. Ow, gaf deze vriendelijke heer aan, ik heb nog wel een warme motorjas ook. Overweldigd door zoveel vertrouwen in iemand die je voor het eerst tegenkomt stamelde ik dat ik het echt heel aardig vond, maar dat een goede vriend een paar honderd meter terug woonde en dat ik die wilde bellen om me een auto te lenen (hij heeft er meerdere) of effe ergens af te zetten ofzo. Zo gezegd, zo gedaan. Helaas was m'n maatje al naar z'n werk maar hij was z'n mobiel vergeten en die werd opgenomen door zijn ega. Die wilde me best even op het station afzetten dus dat werd de oplossing. Ik mocht m'n VM bij de weldoener stallen en 'als ik terugkwam om de fiets te repareren had 'ie ook nog volop gereedschap dus dat kwam ook wel goed'. Waar maak je dat nog mee. Dus hup alle spullen in de VM (wel de droge kantoorkleding mee) en deze bij de allervriendelijkste meneer voor de deur gestald. Hij had me niet goed begrepen of ik had het niet duidelijk gezegd dus hij reed zijn auto voor om me weg te brengen. Ik vond het haast genant om niet op het aanbod in te gaan, temeer daar hij een mooie nieuwe Opel GT voorreed. 'Ja, dan moet je het zelf maar weten.'

Ik liep naar m'n andere redder en die zette me op de metro in Schiebroek. Na een half uur was ik in den Haag en moest ik nog een half uur lopen. Normaal geen probleem maar inmiddels kwam de regen met bakken uit de hemel en ik liep daar op mijn fietsschoenen, gelukkig goed genoeg om normaal mee te kunnen lopen (zie vorige post). Maar al na 5 minuten zag ik eruit als een verzopen kat en liep ik te soppen, en zo kwam ik op mijn werk binnenstrompelen, 5 kwartier later dan normaal. Maar even aan de koffie, omkleden en de natte spullen op de verwarming en het leed was geleden. Vanavond ben ik met het OV thuisgekomen. Morgen dan maar met de auto. Nu alleen nog 'groot' vervoer zien te regelen zodat ik de Quest dit weekend op kan halen en thuis weer in orde kan maken voor het volgende avontuur. Of me daar af laten zetten en ter plaatse repareren, dat is ook een optie. En natuurlijk een paar dozen bonbons uit gaan delen. Fantastisch dat er nog zulke mensen zijn.

woensdag 13 november 2013

schoenplaatjes en slimme shifters

Met veel plezier gebruik ik nu al 2,5 jaar de pedalen van Crankbrothers, de Eggbeaters, en de schoenplaatjes die daarbij geleverd worden lopen heel goed want ze vallen zover binnen de buitenzool dat ze de vloer of de straat niet raken als je loopt, ideaal als je bijvoorbeeld een zeurende vrouw hebt die zuiniger is op haar parket dan op haar relatie. En ze fietsen ook goed, ik heb ze toen genomen omdat ze je hiel wat meer vrijheid geven qua van links naar rechts vv bewegen dan de spd die ik toen had. Maar ze zijn van een minder hard materiaal en na die tijd en de kilometers, (zijn er hooguit 10.000 geweest) begonnen ze nu spontaan uit te klikken, vooral op hobbelige straatjes, en dat is soms pijnlijk want je been maakt dan een moment een ongecontroleerde beweging in dat vooronder, waar soms scherpe en harde delen geraakt kunnen worden. Kunnen, want gelukkig heb ik geen blessures opgelopen maar ik heb er nu mooie glimmende nieuwe plaatjes opgezet.


Je ziet dat de oude plaatjes ongeveer voor een derde weggesleten zijn, ik zou ze nog een keer kunnen gebruiken door ze om te draaien. Ik zag ze op internet voor 16 Euro bij Bikester.nl, en toen ik dat aan mijn lokale (race)fietsenmaker meldde wilde hij ze ook wel voor dat geld leveren, in plaats van de 25 euro waar hij eerst over begon. Ze glimmen mooi maar ik wil niet echt de goudprijs betalen.

Dan ben ik nog even aan het klussen gebleven want ik ergerde me al een tijdje aan de draaishifters in de Quest, die er standaard inzitten. Eerst heb ik nog een set nieuwe gekocht, maar dat verhielp de euvels niet. Het ene is dat ze niet zo licht gaan dat je ze soms met bezwete handen niet meer kunt schakelen en het ander euvel was dat de precisie heel erg te wensen over liet. Sommige velonauten dragen fietshandschoentjes om toch te kunnen schakelen bij bezwete toestanden. 
Vaak sloeg de derailleur precies dat kransje over wat ik nou juist in gedachten had om op te gaan fietsen, en daar baalde ik flink van, want dan ben je lekker in cadans en dan ga je opeens of te snel of te zwaar trappen en dan moet je steeds effe zoeken en de kabelspanning weer iets losser of strakker zetten en dat was ik zat. Nou zag ik van de zomer toen ik de Eurotoerders bezocht een van de Scandinaviƫrs en die had van die MTB shifters in zn fiets gezet, clickshifters of hoe ze ook mogen heten en ik ben een tijdje op zoek geweest naar die dingen, een paar keer op 2ehandsjes geboden op Marktplaats en toen zag ik het licht. Ik heb zelf een MTB waar ze opzitten. En dus heb ik ze vanmiddag omgewisseld. Gelijk met de schoenplaatjes een extra versnellingskabel meegenomen. De rechtse draaishifter op de MTB, die ik zelden meer gebruik, en waarop ik zeker nooit zo hard zal zweten dat ik de draaiknop niet meer rond krijg, en de clickshifter in de Quest. Na een kort proefritje (met verkeerde schoenen aan, vandaar kort) weet ik het zeker. Dit schakelt, hoe bezweten je ook bent, en over de precisie, dat leek al veelbelovend, daar ben ik binnenkort achter als ik ze een paar keer ww heb gebruikt.

Het vervolg op de Lexan oorgaten afdichting hou je nog even tegoed, ik heb ze nu provisorisch in de kap geplakt met Ducttape en ga waarschijnlijk dit weekend verder experimenteren met lijm en geleiders. Zie hiervoor de eerdere 2 posts incl de commentaren. 

maandag 11 november 2013

Oren open deel II

Ik heb er vandaag direct maar een testdag van gemaakt. Tests geslaagd, oplossing kan nog veel beter.
Er stond vanmorgen weinig wind en toen heb ik met beide oren open gereden. Vanmiddag was er meer wind en toen heb ik er 1 dicht gehouden, die slechts in zeer geringe mate besloeg en goed doorzichtig bleef. En minder tocht, heerlijk. Vanmorgen was er ook wat mist en toen was op een gegeven moment de hele voorruit beslagen dus toen heb ik wel alles open gehad. Maar de voordelen zijn evident, de koude tocht is te regelen en de beluchting tegen de condens ook. Helaas heb ik (gelukkig) geen regen gehad maar ik miet zeggen dat ik vorige week met open oren een stortbui heb getrotseerd, en er kwam door de oorgaten nauwelijks iets binnen, voornamelijk onder het vizier door. Wat fijn is is dat je als je behoefte hebt aan frisse lucht, of juist niet, het grotendeels regelbaar is. Ik ben content. (bijna) want:

 4 punten ter verbetering:

1 ik heb de geleidingen te kort gehouden en nu kan de ruit maar een stukje open
2 de sluitvelcro zit precies op mijn ooghoogte en neemt in bepaalde geopende stand wat zicht weg dus als je zelf deze constructie zou maken raad ik aan even in de VM te stappen, kap erop en dan kijken of je de sluiting boven of onder gaat doen
3 de lijm is inderdaad but, de ene kant lag er na 33 km af, de ander na 55.
4 ik had de ruitjes wat afgerond en dat is goed, dan glijden ze wat makkelijker maar als je ze te mooi rond wil maken zodat de vorm parallel aan het gat loopt dan zit er maar een klein stukje van het ruitje in de geleider en als je 'm dan iets verder opendoet dan de helft is er een kans dat Ć­e al uit de geleiders valt (weliswaar naar binnen maar het is wel lastig). Dus ik ga langere geleiders maken en betere lijm gebruiken en omdat ik nu door mijn Lexan heen ben ga ik denk ik toch 1 mm kopen, dat is wat robuuster. Dan worden de ruitjes wat minder rond en de sluiting zet ik bovenin, want ik zit redelijk laag in de fiets.

Duurt even want ik moet eerst Lexan of iets anders doorzichtigs scoren.

Ik houd U op de hoogte

zondag 10 november 2013

Regelbare afsluiting oorgaten racekap

Omdat het steeds kouder wordt heb ik, ook geĆÆnspireerd door de post van Marcel, de schaar en wat restjes Lexan, wat over was van het maken van een minivizier, geleverd door VMO, ter hand genomen om de oorgaten tochtvrij te maken. Het is best lekker fris en voorkomt beslagen ramen, maar af en toe, wanneer er een kouwe zijwind staat bijvoorbeeld, is het prettig een mogelijkheid te hebben om te kiezen tussen wel of niet open, en nog beter, om dat eventueel al rijdende te kunnen regelen. Dus een vaste oplossing viel daarmee af en ik heb wat verzonnen om de ramen open te kunnen schuiven en ze desgewenst dicht vast te kunnen zetten met klittenband. Ik heb boven en onder ieder gat een glijconstructie gemaakt van twee smalle strookjes Lexan, een van 1 cm en 1 van 2 cm breed en die met secondelijm op elkaar en aan de kap geplakt,  als in bijgaande schematische weergave. Gearceerd een doorsnede van de kap, rood zijn de smalle strips, oranje de bredere, blauw de ruit zelf. De ruit kan dus in deze geleiders naar achter en naar voor bewegen. Aan de ruitjes heb ik een stukje klittenband gemaakt door een gleufje in de ruit te maken met een perforator en daar een strookje zelfklevend klittenband half doorheen te halen en dan dubbel te vouwen zodat het aan mekaar plakt. Zie de foto's. De keuze voor de secondelijm is niet de meest gelukkige, want dit heeft niet heel erg goed geplakt, maar het zit voorlopig. Ik ga daar nog wat anders voor kopen. Ik ben benieuwd, voor morgen geven ze regen en wind op dus kan ik de ramen mooi uitproberen, en als het blijkt niks te zijn kan ik ze er altijd nog uithalen en rij ik net zo open als vanmorgen. Overigens wil ik ook nog een deflector fabrieken maar dat komt een volgende keer.

zaterdag 19 oktober 2013

Caballero

Was vroeder DE sigaret. En ze werden gemaakt in den Haag, maar die fabriek is omgebouwd tot een broeinest van creativiteit en trendy businesses(-jes), sinds roken niet meer in is en de fabriek al een tijdje leegstond. Daar werk ik tegenwoordig en dat is een km of 33 van m'n woonplaats dus goed te forenzen met de Quest. Van Barendrecht via Rotterdam zuid, oude westen en Overschie, dan via Zweth, Delft en Rijswijk naar den Haag. Mooie fietspaden, een paar stukjes klinkers, maar goed te doen. Ik was van plan gisteren voor het eerst echt naar m'n werk te gaan met de Quest maar de wereld was gisterochtend om half zeven enorm klein, geen hand voor ogen, de straat uit hier was al een hachelijke onderneming, laat staan een route die ik voor een deel voor het eerst zou 'zien' met zo'n dichte mist . Dus dat ging gisteren niet door, maar het bleef wel kriebelen. Dus ben ik vandaag, in m'n vrije weekend, ook weer vroeg opgestaan om toch in het donker de route te gaan rijden. Maar voordat ik het eerste stuk, tot Delft, had gereden was het al licht en kon ik toch gemakkelijk mijn weg vinden. Het wordt nog een paar dagen later licht, dus kom ik steeds verder in het donker, maar straks, op 26 oktober, gaat de klok terug en dan krijgen we er weer een uur licht bij 's morgens, dat moet genoeg wezen om de route te leren kennen voordat ik 'm steeds in het donker en met slecht weer en slecht zicht moet kunnen rijden. 

Op de terugweg brak mijn achterderailleurkabel bij het terugschakelen voor een hellinkje, lekker. Ik op mijn tandvlees naar boven, gelukkig wel op het kleine blad voor. Nou, dan maar zo min mogelijk stoppen en klimmetjes met een aanloop nemen. Op een gegeven moment begon ik toch mijn knietjes te voelen en aangezien ik er maar 2 heb waar al lang geen garantie meer op zit ben ik gestopt om een oplossing te verzinnen. Een kabel is eigenlijk geen standaard reserveonderdeel wat ik bij me heb, vanuit de redenering: zorg dat je kunt blijven rijden. Dus banden en de ketting kan ik onderweg herstellen, verder moet dat provisorisch, en dus nu ook. Gelukkig heb ik wel standaard een aantal tiewraps in de survivalkit, zodat ik de derailleur heb kunnen vastzetten op 1 van de middelste kransjes, om het armpje van de derailleur en het kokerframe onder de stoel (vintage Quest). Het op gang komen met voor het kleine blad gaat dan nog wat moeizaam maar eenmaal op gang is het goed te doen, en het was nog maar een km of 15, zonder al te veel klimmen. Helaas had ik bij thuiskomst geen zin meer om direct de kabel te vervangen, dus dat ligt nog te wachten. Uiteraard kun je dit beter voorkomen door regelmatig alle kabels te checken op rafelen (losse draadjes die gebroken zijn) maar deze is onder de achterderailleur gebroken. niet het gemakkelijkste plekje om effe te checken. Toch maar beter wel doen in het vervolg.

Door de Maastunnel in Rotterdam is prima te doen met een Quest, gewoon over de roltrappen, geen vuiltje aan de lucht. Maar als ik een racekap zou bezitten dan zou ik alleen om het gehannes daarmee al,de tunnel links laten liggen en Erasmusbrugroute gaan volgen. Boven aan de trap kap eraf uitstappen, kap er in, trap af etc etc terwijl er honderden fietsers langs komen, nee geen zin in. Maar het kapje bevalt opperbest, ben benieuwd of de zaak zo doorzichtig blijft als het echt koud wordt. Wie weet ben ik daar na deze winter wel achter.

woensdag 16 oktober 2013

Regenkap

Ik vind het super, een racekap op mijn Velomobiel. Weliswaar heb ik nog maar een kilometer of 20 de kap erop gehad, toch ben ik al enthousiast. Ik vind het geweldig, ik ben thuis weggereden toen het begon te schemeren en te druppelen en gaandeweg werd het donkerder en natter dus ik heb al wat verschillende omstandigheden te pakken. Ik produceer veel warmte als ik fiets, ik zweet als een otter zeg maar, dus condens had ik zat, maar met de ruit op een kier zit je nog 'droog', nat wordt ik toch, maar liever niet door regen. Ik vind deze kap wel heel fijn maar hij is beslist niet mooi afgewerkt. Hij past matigjes in het gat op de VM, er zitten spetters en zakkers in de verf en er zat al een kras in de ruit, zo uit de doos. Er zit tape op de kap boven de ruit maar helaas een veel te kort stukje, niet genoeg om het water buiten te houden. Aan de achterkant sluit de kap wel heel strak om de smurfenmuts, ook netjes extra afgewerkt met tape en waar de ruit op de kap komt bij het sluiten zitten ook wat stukjes tape tegen het beschadigen. De ruit blijft in iedere gewenste stand hangen, ook heel handig en de klittenbandjes zijn wat kort maar zitten wel op de juiste plek. Er zit een rubber afwerkstrip rondom met een zachte kant onder die mooi de aansluiting waterdicht maakt. Wat ik mis is zoals in de VO kap van die kunststof staafjes waarmee je de kap vast kunt zetten, maar dat kan ik zelf wel fabriceren. 
Kortom: ik ben heel enthousiast over het functioneren maar minder over de afwerking. Niet zo strak, wat bulten en kuilen in het oppervlak en wat ik ook zonde vind zijn de doppen waarmee de klittenbanden aan de kap zijn 'geklonken', dat mag wat minder lomp van mij. Is er nou geen goede manier om er slimme haakjes of klemmetjes aan te maken die je gewoon aan de binnenkant aan de kap lijmt ofzo, en die je om de rand van 't instapgat kan haken zodat de kap er ook niet af kan, bijvoorbeeld bij het parkeren ook handig tegen al te vrijpostige medeburgers. En de open oren zijn meestal heel prettig maar met ijzige zijwind lijkt het met handig dat er wat voor zit wat doorzichtig is, en met 1 vingerbeweging (verder) geopend of gesloten zou kunnen worden, een schuifluikje van Lexan bijvoorbeeld. Ook handig tegen inregenen bij parkeren of stortbuien etc. Je begrijpt, als ik overga tot aanschaf van een dergelijke kap heb ik gewoon nog een hoop werk voordat 'ie aan mijn wensen voldoet. Maar zonder al deze poespas ben ik er al heel blij mee. Vrijdag eens naar mijn werk proberen, door donker, kou, druk verkeer, verblindende tegenliggers, stukken slecht verlichte weg, stukken klinkerstraat, met ochtendhumeur en eigenlijk net iets verder dan ik gewend ben en dus wat me de eerste keren nog wel wat moeite zal kosten. Dan kom ik er wel achter of dit de kap voor mij is.

Quest kap

In het voorjaar heb ik hier gemeld te gaan werken aan een mal voor een zelf te fabriceren vacuumkap van bijvoorbeeld 2mm Lexan, acryl of ander doorzichtig en helder kunststofspul. Daar ben ik nog niet uit, welk materiaal nou het beste is voor mijn doeleinden, regen, kou en grijpgrage handen buiten de fiets houden. Die mal is nog lang niet zover, maar het weer wel. Ik heb besloten dat project maar even uit te stellen omdat er nu toch wel wat minder dure kappen op de markt zijn en of komen. Morgen wordt er een kap op mijn adres afgeleverd en dan kan ik een beetje uitproberen of het wat voor mij zou zijn. Het is niet echt het lichtste en meest luxe model dat er te koop is maar daar is de prijs dan ook naar. Ben je geĆÆnteresseerd dan kun je op Marktplaats deze kap tegenkomen, die helaas alleen past op een Quest.
plaatje geleend van Internet
Ik lees wel, naast enthousiaste berichten, dat er mensen zijn die last hebben van wasem en slecht zicht, zeker met regen, donker en tegenlicht en dan ook nog een extra stijl van de kap in beeld, dus ik ga mij terdege afvragen of dit wel een optie voor mij is. Er is geen ruitenwisser, misschien wel zelf te fabriceren, en de zaak op slot zetten is ook niet in voorzien, kan ik misschien zelf ook wat op bedenken. Theo heeft een diffuser bedacht tegen de wasem. Maar ik ga eerst kijken of ik er blij van wordt, van zo'n kap. 

En ik durf het haast niet te verklappen maar ik heb ook geen remlicht (heeft vorig jaar de geest gegeven en ik heb het nog steeds niet gerepareerd) en bij het herfst-treffen moest ik ook vol in de ankers toen voor mij de optocht opeens stilviel, en voor me een open ligger met kinderkar erachter, waarvan ik helaas ook de beenbewegingen niet kon zien en dus volkomen verrast werd. Maar als extra veiligheid kon ik de berm in sturen zodat ik ook niet met angst en beven op een klap hoefde te wachten van iemand achter mij. Soms zit het mee, soms tegen. Ik geef toe, met remlicht voel ik me iets beter beschermd tegen een botsing van achteren dus ik ga er toch maar eens aan werken.     

zondag 13 oktober 2013

Kettingbotsing

Gisteren was het nog  aardig weer, in tegenstelling tot vandaag. Heel de dag heeft het hier geregend en nog is het niet over. Maar gisteren heb ik gelukkig nog even een droog ritje kunnen maken, wel fris op de gewone fiets maar heerlijk in de Quest. Onderweg kwam ik door Hoogvliet en ik moest daar op een gegeven moment oversteken, maar het verkeerslicht stond op rood voor fietsers en soms glip ik er dan toch door als er verder geen verkeer is. Maar nu was het juist best druk met auto's op deze uitvalsweg naar de A15.

paar auto's in een deuk
Auto's reden kort op elkaar dus ik kon niet anders dan wachten. Opeens een paar doffe dreunen en ik draai mijn hoofd in de richting van het geluid. Een dame die denk ik beter op mijn Quest lette dan op het verkeer knalde zo hard op haar voorganger dat die weer tegen de auto daarvoor geduwd werd, een kettingbotsing uit het boekje. Sneu natuurlijk, in 1 klap worden daar even duizenden Euro's vernietigd. Ik zag de mensen uit de drie betrokken auto's uitstappen en de dame uit de achterste auto ging denk ik uitleggen waarom ze niet op het verkeer gelet had, want ze wees naar de plek waar ik zojuist stond, maar inmiddels was ik weer op gang en aan de overkant beland. Uiteraard had ik niet de verkeerstechnische schuld, noch was ik partij in het verhaal dus ik ben lekker verder gegaan maar zo zie je wel hoe snel een ongeluk gebeurd is. Enfin, er waren geen gewonden dus hopelijk leren hier een paar mensen weer iets van, bijvoorbeeld om voorzichtig te zijn binnen de relatieve veiligheid van hun koekblikken op wielen.

zondag 6 oktober 2013

Nazomertreffen Goirle

Heerlijk nazomerweer was het dit weekend. Wij boften maar. Vrijdag zijn GĆ© en ik naar Goirle gefietst, voor mij een afstand van 75 KM, peanuts als je hoort hoever anderen (op de fiets) zijn gekomen, uit Groningen en Putten bijvoorbeeld. Er waren wel veel deelnemers met de auto, dat viel me een beetje tegen. Vooral vrijdag was het, behoudens de stortbuien 's morgens heel vroeg, prachtig fietsweer. Lekker buiten met mekaar babbelen en iedereen zien aankomen, want we waren er best vroeg. Dit gaf ons mooi de tijd om een slaapplaatsje in een van de slaapzalen of een plek voor het tentje te scoren en op te zetten. De slaapzaal waar ik een plek vond was volgestampt met stapelbedden, maar gelukkig was niet iedere bed bezet, anders zou het wel een benauwde boel worden lijkt me.  Maar douches en wc's zat en de keuken zag er ook goed uit. Daar zouden we later nog achter komen hoe goed. 's Avonds werd heerlijk Indonesisch eten bezorg, fantastisch. Na een gezellige avond in het zaaltje (waar het geroezemoes helaas af en toe uitgroeide tot bijna oorverdovende proporties,) en na voldoende drankjes en een verkwikkende douche geslapen. Helaas had ik in de VM geen plek om een kussen mee te nemen en daar heb ik spijt van, want een opgerold geheel van broek, trui en handdoek kan niet echt de real thing vervangen en daardoor, en door het gesnurk en gepiep van de bedden in het zaaltje was ik vaak wakker. Maar ja, een slaapzak of ander dingen thuislaten is ook geen optie.
Misschien ga ik nog eens een bagagerekje bedenken wat ik achterop de Quest kan doen en daar dan bijvoorbeeld een waterdichte zak op met extra spullen. Dan heb je ook niet het probleem dan de achter in de Quest gepropte spullen zorgen dat je wielkast of ketting aan gaat lopen en kun je wat meer meenemen zonder dat je direct een trekhaak en een aanhanger hoeft aan te schaffen.
Zaterdag was het voor mij (en sommige anderen)een verassing dat je zelf wat te eten moet regelen als ontbijt. Gelukkig eet ik 's morgens weinig en had ik nog genoeg proviand in de Quest dus geen probleem. Daarna stonden er 2 toertochten op de planning. 1 van 50 en 1 van 75 km, die je kon doen of zelfs afwisselen, de route was op 2 extra lussen na dezelfde.
Plaspauze in het bos
De pauze was gepland bij een goeie kennis van de organisatie, die probeert een ideologisch biologisch dynamisch natuurvriendelijk leven te leiden met gebruik van zo min mogelijk netstroom, leidingwater of aardgas, en veel hergebruik, special houtkachels enzo, en ze woonden  in een Mongoolse tent,  leuk om eens te zien.
De lunch werd daar ook verzorgd, maar ik kreeg de indruk dat dat niet hun corebusiness is, want ik heb zelden zulk droog brood gegeten. Een aanfluiting, ik vond dat zeker geen 8,50 euro waard, een paar uitgedroogde boterhammen met kaas en beleg uit een pot, een tomaat, een ei, een appel en wat drinken. Armoe. Jammer, als je je ideeƫn wilt promoten moet je het volgens mij anders doen. Voor dat geld eet ik een paar dagen heel wat beter in de bedrijfskantine. Raymond had op de mailinglist een goed punt, maar werd daar min of meer weggehoond, naar nu blijkt onterecht.
Nou ben ik ook niet van de geitenwollen sokken, ik vind fietsen met de Velomobiel gewoon leuk en daarom ben ik er graag bij, maar sommigen schieten wel door in hun gezondheidsdrang. Vegetarisch eten etc, moet iedereen voor zichzelf weten maar zo krijg je het een beetje opgedrongen, jammer.
Daarna hebben we de tocht afgemaakt onder een wat dreigende lucht, maar gelukkig hielden we het droog, mede met het oog op de zandpaden die het en der in de route opgenomen waren en waar niet iedereen even enthousiast over was. Bij terugkomst ging een deel van de mensen direct aan de slag om ontzettend lekkere wraps te produceren, en dit smakelijke geheel werd afgesloten met een toetje met fruit, chocola, slagroom en drank etc naar keuze, heerlijk.
Zondag morgen weer op huis aan, we hadden afgesproken bijtijds weg te gaan. Zo gezegd zo gedaan, na een bak koffie en nadat de spullen allemaal weer in de VM waren geladen zijn we weer naar huis gereden, alweer met prachtig weer. Geen zuchtje wind, wel bewolkt maar daar kwam regelmatig een zonnetje doorheen, verder geen panne of ander malheur, geweldig. Moe maar tevreden kijk ik terug op een leuk weekend en ik bedank de mensen die dit mogelijk gemaakt hebben.

de VM parkeerplaats

dinsdag 17 september 2013

Chrome waarschuwt voor malware

Attentie, of het klopt weet ik niet maar als ik met Chrome naar o.a. MOOIGEEL etc wil surfen krijg ik onderstaande popup:


Blijkbaar is er iets mis met de site van jgdekkinga.nl. Als jouw pagina naar die pagina linkt krijgen je bezoekers dus een soortgelijke popup.

Vloerbedekking.

In een verloren uurtje de vloerbedekking maar weer eens vernieuwd, met een rubberachtig badkamermatje van de Action, kost geloof ik 1,50 en weegt weinig. Hopelijk houdt dit de los door de Quest rammelende spulletjes een beetje droog en schoon want de vloer is een verzamelplek van vocht, troep, bladeren en alles wat verder de Quest inwaait, springt en valt.




zondag 8 september 2013

Tellermagneet en Action fietsverlichting

Al een paar dagen geen fiets aangeraakt. Dat komt omdat ik net terug ben van een kort weekje MĆ¼nchen, zoals ik jaarlijks doe rond deze tijd van het jaar, alleen hebben we nu de hectische drukte van het  Oktoberfest links laten liggen en hebben we meer genoten van alle andere attracties die MĆ¼nchen deze tijd van het jaar te bieden heeft. Zoals het natuurschoon rond de meren Ammersee en Starnbergersee,en klooster Andechs, het stadje Rosenheim en de wel heel speciale attracties in MĆ¼nchen, de gigantische Biergartens die de stad rijk is. Sommigen kunnen wel 8000 klanten tegelijk een plaats bieden, dat is het inwonertal van een behoorlijk dorp en zo'n terras heb ik verder nog nooit aanschouwd. Ik probeer me dan voor te stellen hoeveel man bediening er rondloopt, en hoe groot de keuken wel niet moet zijn om iedereen van Bratwurst of Schweinshax'n te voorzien.. Gigantisch, en dan gewoon vanaf een uur of 10 tot 1 uur 's nachts. We hadden het weer ook mee dus al met al een geslaagde week. Het doet me deugd dat ik in MĆ¼nchen steeds meer fietsers en fietsgebruik zie en heel creatief, ook fietsen geparkeerd zie staan die daar puur voor de reclame lijken te zijn neergezet. Getuige deze prachtig gekleurde fixie, die ook best gewoon in gebruik zou kunnen zijn. Maar bij iedere mogelijkheid een fiets te stallen zie je wel fietsen als reclameobject, voor van alles en nog wat, van hotel tot nachtclub.

Een andere reden dat ik even niet fietste is dat ik onderhand de eerder beschreven wobble wil opheffen door wat kogelkopjes te vervangen, en vorige week reed ik lek dus ik moet sowieso de toen geplaatste reserveband terugwisselen met de nog te repareren set bandjes die nu lek in de Quest ligt te wachten. Dan ga ik gelijk maar eens iets doen aan de magneet in de spaken die de omwentelingen doorgeeft aan de snelheidsmeter, want die verschuift steeds een beetje op de spaak en dan staat de teller steeds weer op nul, slecht voor de motivatie. Dit is gekomen tijdens een van mijn vorige tochten, toen er opeens iets aan begon te lopen. Het bleek een gebroken spaak te zijn, die wonderlijk genoeg niet afgebroken was bij het kopje, maar halverwege, waar de tellermagneet zat. Nog nooit meegemaakt.

Dan nog even een testje van de fietsverlichting van Action, oplaadbaar met het ingebouwde zonnepaneeltje, zoals Pe op zijn blog vermeldde. Afgelopen week hebben de beide lampen, rood en wit, hier in de kamer in het daglicht en de zon gelegen. Ik heb bij het aanschakelen van de lampjes op de continu stand direct de stopwatch ingedrukt. Nu, na een dikke 2 uur geeft de voorlamp nog licht, maar een stuk minder fel dan een half uur geleden. De rode geeft nog net zoveel licht als toen ik 'm aanzette dus ze doen  het dik 2 uur op volle sterkte, vol geladen, maar niet zoals de bedrukking van de verpakking aangeeft, 4 uur op continu stand en 8 uur op knipperen. Verdere resultaten later, o.a. over dat geclaimd word dat deze prestatie al geleverd zou worden na 2 uur opladen.. Overigens is dit al wel de tweede voorlamp, de eerste brandde nog geen minuut na een dag opladen en die heb ik (terecht) zonder kosten mogen omruilen bij Action. Wel op vertoon van de kassabon, een drempeltje waarmee winkels graag een terugbreng- of omruilactie dwarsbomen. Ze eisen vaak een bonnetje, maar iedere andere manier waarop je aannemelijk kunt maken dat je het slechte product daar gekocht hebt, zoals een bankafschrift of de getuigenis van de dame met wie je afrekende is wettelijk gezien al voldoende. 

vrijdag 30 augustus 2013

Netkous

Binnen enkele maanden zal aan het fietspadennet in Rotterdam, met name aan de zuidkant van de stad, een mooi stukje worden toegevoegd. Het lijkt met veel fantasie enigzins op dit moois
alhoewel ik dit eigenlijk liever zie dan een stuk fietspad (pica's geleend van het www). Maar omdat het over een speciale fietsbrug gaat heeft het voor mij best wat waarde, aangezien ik binnenkort bij een nieuwe werkgever in den Haag ga beginnen en het ligt voor de hand dat mijn woonwerkfietsrit over deze nieuwe brug gaat. Zij (?) is er wel al, eergisteren is ze neergelegd, maar de aan- en afvoerroute moeten nog worden aangelegd. Daar gaat men nog tot medio 2014 over doen, dus nog even geduld.
Tot die tijd is het sowieso flink omrijden, de "Netkous" is voortgekomen uit de behoefte de A15 te verbreden en als spinoff krijgen we o.a. een mooi fietsviaduct. Maar om dat te kunnen doen zijn bestaande viaducten alvast afgebroken en gelden er allerlei omrijroutes, zodat ik van thuis de Beneluxtunnel niet zo gemakkelijk meer kan bereiken. Maar omdat mijn Quest nu eenmaal niet meer de jongste is en inmiddels flink 'wear and tear' laat zien,  ben ik er niet bang voor om via de roltrappen de Maastunnel te pakken, waar de body dan zo nu en dan de trap zelf raakt. De Quest is een paar cm te lang voor de lift daar. Het is goed te doen via de roltrap maar ik zal blij zijn als ik door de netkous zal kunnen glijden..Een animatiefilmpje is te zien op http://www.youtube.com/watch?v=VKmJHmC201k. zet je geluid evt wat zachter want de gratis meegeleverde flutmuziek staat nogal hard. Lijkt met fantastisch om daar eens flink doorheen te raggen.

woensdag 24 juli 2013

Eurotour 2013 het land al weer uit

Gisteren waren er ongelooflijk veel velomobielen in Barendrecht. Normaal zijn er bij mijn weten 2, maar voor Eurotour 2013 kwamen er een stuk of 16 hier, want de overnachting na hun hete (33 graden C) dagtocht door Amsterdam, Leiden, Delft en Rotterdam zou op een camping in Barendrecht plaatsvinden. Nou, dat maak je niet vaak mee dus ben ik na het werk ook maar n's in de VM geklommen en heb de camping opgezocht. Onderweg reed er al een VM achter me en die zocht de camping, met een zwaar accent. Het bleek Mekio Yoo te zijn, uit Noorwegen maar met roots in Korea,  dan ook niet zo raar, een accent. Logisch dat 'ie de camping niet kon vinden, men heeft daar vrij recent de hoofdingang een kilometer verplaatst en er staat dacht ik wel een bord, maar in het Nederlands Ik ben 'm voorgegaan en daar aangekomen waren er al wat deelnemers eerder gearriveerd. Ze rijden blijkbaar niet als groep maar gaan groepsgewijs hun gang tussen begin en eindpunt. Even hier en daar een praatje gemaakt maar toen iedereen onder de douche stond ben ik de route nog een stuk teruggereden en kwam ik nog 5 VM's tegen, een club uit Noorwegen. Die wilden gaar eerst nog even langs de AH, om  eten en drinken in te slaan en vervolgens ook naar de camping. Na een biertje en wat praatjes ben ik na het schieten van wat plaatjes op huis aan gegaan. De verzameling omvat wel veel soorten VM's zoals een electrische Leiba, een Milan, een Evo-K, en een mooie eigenbouw van de Noren, die wat mij betreft het meeste weg had van een Waw.
Plaatjes gemaakt  met de standaard panorama functie van Iphone maar daar kun je helaas geen 360 plaatje mee maken, daarom in 2 ongelijke stukken die dan ook een ander formaat krijgen. De appelgroene VM is de eigenbouw. Body van kevlar, de top van carbon, sturen met twee hendels links en rechts dus best een technisch kundige bouwer.  De Milan was op het moment van fotograferen nog niet gearriveerd.
Vandaag ging de route de grens over en tot voorbij Brussel, als ik het wel heb.

zondag 16 juni 2013

Flink geschrokken

Deze week een aantal kilometers gemaakt uiteraard, want het is lekker weer, behalve gisteren: Wat teveel wind, maar blijkbaar toch goed fietsbaar, getuige deze blog van Rob, die zelfs over de van Brienenoordbrug is gefietst. Daar had ik deze week zelf even een angstig moment. Het fietspad is wat bobbelig daar maar tijdens de afdaling kun je best 50 a 60 KM per uur halen. Echter toen ik een gangetje van tegen de 40 had begonnen de voorwielen wild te dansen en te slingeren (shimmy), zodat ik direct voorzichtig in de rem kneep. Dat hielp, gelukkig wel, want anders ben ik bang dat je misschien wel steeds harder gaat slingeren en dan een onbestuurbaar projectiel wordt, met alle mogelijke onplezierige gevolgen van dien. Ik denk dat het te maken heeft met de hobbelige ondergrond daar, want deze week ging ik met 75 door de Heinenoortunnel en toen had ik geen last, want daar is het asfalt glad. Wellicht dat enige speling in de kogelkopjes wel bijdraagt aan het minder voorspelbare gedrag bij hogere snelheden op minder gladde ondergronden, dus ik zal er maar weer eens wat nieuwe onder zetten. Is wel een klus maar wel zo veilig.

zondag 9 juni 2013

VM versus ATB

Omdat het kwik opeens boven de 25 graden aangaf, heb ik de ATB, de MTB of de mountainbike, pick your pick, maar weer eens uit het vet gehaald. Omdat ik de Quest nu al een half jaar gebruik zonder anders te fietsen tussendoor ben ik de ATB compleet ontwend. En dat merk je aan pijnlijk zitvlees, pijnlijke handen en polsen en je moet meer kleding aan, want het is dan wel warm maar het windje is nog vaak gemeen fris. Iets waarvan ik in de VM uiteraard nauwelijks last heb want wordt het te koud dan is er nog de schuimkap waardoor je echt lekker uit de wind zit. Even op een rij wat ik vind dat de 2 verschillende apparaten met elkaar gemeen hebben cq waarin ze verschillen:


Er zijn nog talloze criteria te bedenken. Dit is mijn mening, iedereen kan er anders over denken. In mijn geval is de keuze op beide gevallen, omdat ik al een ATB had voordat ik tot het Velomobilisme bekeerd raakte. Maar zou ik moeten kiezen als ik 1 fiets mee mocht nemen naar een onbewoond eiland met leuke paden over flinke afstanden met niet teveel heuvels, en een Nederlands klimaat, dan zou ik de VM kiezen.

donderdag 23 mei 2013

Ikea geboefte

Vandaag even nieuwe oplaadbare batterijen gescoord. De AA serie van Ikea, penlite model, zijn hele goeie volgens de Consumentenbond en zeer betaalbaar. Je kunt ze vergelijken met Eneloops, qua techniek dan, want de prijs is een stuk lager.  De goedkoopste Eneloops zijn in een vergelijkbare amperage haast 2 keer zo duur. Die scoren wel net iets beter in zwaar continu gebruik, maar niet 2 keer zo goed. Ik laat er geen motortjes op draaien, verlichting en gps is minder zwaar gebruik dus dat moet wel lukken met de Ladda's. Maar volgens de consumentengids en volgens de Ikea site zouden deze batterijen 3,99 Euro per blister van 4 stuks kosten. Wie schetst mijn verbazing als ik aan de kassa voor een setje AA en een setje AAA bijna 9 euro mag betalen.. Even gecheckt en inderdaad, een euro te veel. Dat teveel rekenen gebeurt bij veel winkels heel vaak en ik begin nu langzamerhand te begrijpen waarom. Ik ben naar de klantenservice gegaan, wat tegenwoordig veel weg heeft van een ouderwets postkantoor. Met loketten en rondlanterfantende medewerkers, koffie drinkend, met een object heen en weer lopend, achter de computer lummelend en babbelend met elkaar maar service verlenen, ho maar. Als je geholpen wilt worden zul je een nummertje moeten trekken en dan ben je aan de beurt. Om te wachten, dat is. 20 minuten deden de 2 (van de 6) daadwerkelijk werkende dames erover om de mensen die er eerder waren, weg te helpen alvorens ik aan de beurt was. Inderdaad bleek er een hogere prijs voor de AAA batterijen in de kassa computer te staan, maar niet op de site. Ik kreeg een euro terug en was inmiddels een half uur verder. Ik kon het niet laten om te vragen wat hier nou mee gebeurde. De dame vertelde me dat deze prijsafwijking gesignaleerd wordt en dat er eens in de maand eens iemand naar kijkt om te beoordelen of de 'fout' hersteld zal worden. "Dus iedereen die dit nu koopt betaalt voorlopig gewoon teveel?". "Inderdaad", zo bevestigde de servicedame.

Dit riekt naar belazeritus, ze laten moedwillig iedere koper van deze 'beste koop', ongetwijfeld een hardlopend product, een euro teveel betalen, er vanuit gaand dat niemand de moeite neemt om terug te komen en die ene euro te claimen en zo dus vele malen (pallets vol met die batterijen) een euro extra op te strijken. Ook al weten ze het, ik heb het ze gemeld, en wie weet wie het al eerder heeft gemeld, ze laten deze situatie bewust glashard voortbestaan. U zij gewaarschuwd voor de familie Kamprad en haar handlangers..
Overigens zijn deze batterijen ondanks deze streken, zeker het overwegen waard. Let op de kassabon, en als je voor 10.30 u gaat kun je eerst even een ontbijtje voor een euro meepikken, ook geen slecht aanbod.

vrijdag 17 mei 2013

Zelfbouw liggers festival

Vandaag even een kijkje genomen bij de Eco marathon, een soort wedstrijd, weliswaar georganiseerd door de olie boeven (denk aan Nigeria, de benzineprijzen of afzinken van gigantische booreilanden) maar wel met een loffelijk streven, (overigens moet je dat ook maar afwachten, misschien kopen ze de echte energie-bespaar-ideeĆ«n wel op met zwijggeld) waar degene die het verst komt met 1 bepaalde  eenheid energie, wint. Dit gebeurt met verschillende soorten brandstof en kan o.a. ethanol, benzine, diesel en stroom zijn en er zijn verschillende categorieĆ«n waarin gestreden wordt. Leuk om eens een kijkje in al die werkplaatsen van de deelnemende teams te kijken en te zien wat voor moois er allemaal gebeurt. Er zijn oplossingen van heel high tech tot low budget. Ik heb heel wat moois gezien, zelfs een aangepaste Strada. Vandaag was er een record gebroken, iets van 287 km op 1 liter diesel. Daar kan de autowereld nog wat van leren, die gaat het meer om veel pk's en luxe  dan puur om de zuinigheid, onder het mom van "alles wat we nu opmaken, hoeven we later niet meer om te vechten". In wezen een pacifistisch denkbeeld, ook mooi.
Filmpje.http://www.youtube.com/watch?v=woQZw3-6srU

dinsdag 14 mei 2013

F16 fietssnelweg

Gelukkig. Na de berichten van jaren geleden dat er geld beschikbaar was voor het aanleggen cq verbeteren van snelfietsroute F16, zodat er echt doorgereden zou kunnen worden in plaats van afremmen voor obstakels, hobbels,  haakse bochten, stoplichten en voorrang, te verlenen aan alle blik,  hoorde ik daar sindsdien helemaal niks meer over en ik was al bang dat dit eigenlijk een verkiezingsbelofte was die niet of zelfs nooit ingelost zou worden. Nou nee, gelukkig zijn ze tussen Dordrecht en Rotterdam nu flink aan het werk. Helaas wel met als gevolg dat vooral die bestaande fietsinfrastructuur nu her en der is afgesloten of wordt omgeleid. Gelukkig zal dat tijdelijk zijn, en ik hoop dat de voordelen die dat oplevert groot zullen zijn en ook blijvend. Op die manier is het echt leuk om met een velomobiel, maar zeker ook met een accufiets of zelfs een gewoon schoolbrik die route te volgen en lekker op te schieten. Hoe verkopen de marketeers van de overheid dit: "De F16 wil automobilisten die niet verder dan vijftien kilometer van hun werk wonen stimuleren om de fiets te pakken naar het werk. Ik hoop dat steeds meer scholieren en forensen gebruik zullen maken van dit fietspad want Ć©Ć©n ding is zeker: fietsen zorgt voor een gezonde geest in een gezond lichaam. En wie zou daar op tegen kunnen zijn?" 

Eigenlijk komt het er op neer dat ze dit dus doen voor automobilisten. Maaakt niet uit, fietsers hebben de voordelen. Hoezo 15 KM? En vanwaar die gezonde geest? Maar goed, ik laat me hier niet door weerhouden om met zowel mijn ongezonde geest als lichaam meer dan 15 KM te fietsen, als mij dat zo uitkomt. 
Ik hoop dat de onvermijdelijke stoplichten die in deze route zullen zitten wel echt goed gaan werken,dus zonder dat je geheel tot stilstand moet komen bij een knop op een paal, maar dat het net zo soepel als bij auto's gaat werken, die soms van een meter of 50 voor het verkeerslicht al worden gesignaleerd zodat een voor hen gunstig scenario wordt gestart. Als ik dan maar een meter van het knopje ben maar dat nog net niet ingedrukt heb ben ik toch de sjaak en mag het blik zijn gang gaan, terwijl ik nog enkele minuten mag wachten, soms op niks. Gelukkig is dit onderkend en zal hier rekening mee worden gehouden, zo lees ik in de berichtgeving. 
Mocht het allemaal lukken en inderdaad soepeler en sneller gaan dan voorheen dan ga ik daar zeker veel lol van hebben want deze route volg ik regelmatig, in ieder geval vaak voor een deel. Ik ben benieuwd. Ik hou m'n adem niet in totdat de route klaar is want dat gaat nog minstens tot eind 2014 duren.


En als ze slim zijn maken ze zo'n plan voor heel Nederland en houden daar rekening mee iedere keer als er (re)constructies van wegen, spoor, of andere infrastructuur worden gepland. En doe dan gelijk maar een 3 meter breed fietspad.

donderdag 25 april 2013

Strava Club voor Velomobilisten

Een paar dagen geleden heb ik voor het eerst van Strava gehoord, en ik heb het gelijk maar gedownload op m'n Smartphone want ik probeer dat soort dingen graag uit. En ik blijk direct met het Strava virus te zijn besmet. Het daagt me uit, hier in de buurt zijn allerlei records die erom vragen te worden gebroken, in mijn geval door een VM-er. Je blijkt ook een club (of meer) op te kunnen richten, en dat heb ik dan ook gedaan: Velomobielclub Nederland, gelijk maar een landelijk geheel van gemaakt. En zonder ruchtbaarheid hebben we opeens 11 leden. Daarom heb ik besloten er maar een post aan te wijden, wie weet hoeveel velorijders er lol aan kunnen/willen beleven. Het leuke is dat je elkaar actief kunt volgen maar je kunt ook gewoon de club aanklikken en dan zie je de prestaties van de clubleden. Het voordeel hiervan is ook dat je steeds meer goed begaanbare routes krijgt en van de mede VM-ers niet alleen blogs kun lezen maar ook precies welke routes ze fietsen. Ik vind dat een toevoeging aan alle functionaliteit die we al hadden. Voordat Strava er was gebruikte ik Micoach, wat ook wel wat leuke voordeeltjes heeft, zoals een playlist, gesproken instructies en een pauze button, maar dat heeft helaas geen King cq Queen of the Mountain ranglijsten. Je kunt met Strava ook Rissen zonder dat er een tegenstander in de buurt is. Het kost allemaal niks, het schept geen verplichtingen en je bent vrij om lid te worden of dat weer in te trekken. Maar gezellig als je meedoet.

maandag 22 april 2013

Charmante amazone

Quest 78 in het voorjaarszonnetje onder de palmen
Dit weekend best wel veel gefietst met de VM want het was behoorlijk lekker weer. En ik heb er een extra uitdaging bij, Strava. Dit is een app voor je smartphone waarmee je alerlei gegevens over je fietsprestaties vastlegt.  Hier in de buurt zijn best wel veel gebruikers want overal zijn er 'segments' met een top zoveel van de snelste fietsers op dat stuk, dus dat is volop uitdaging voor een Quest. Misschien niet helemaal eerlijk, met zo'n fantastische stroomlijn, maar ik doe het voor mezelf, niet voor de rest van de wereld. Op sommige segments staan topsnelheden tot over de 50 per uur, soms lijken de toptijden gescoord door het gebruik van een brommer of scooter, maar dat moet iedereen maar voor zichzelf weten. Uiteindelijk vormen die records wel de ultieme uitdaging want ik blijf het fietsend doen.

Die charmante amazone uit het kopje kwam ik tegen op een fietspad, het woord zegt het al, en ze was daar net even gestopt op een dammetje, toen haar paard mijn Quest in de smiezen kreeg. Helaas had de 800 kg van het paard geen boodschap aan de 40 kg (?) van de dame en trok een eigen plan, kataklop de verte in. Wel op dit fietspad en verderop in de berm ernaast. Ik kon mezelf niet wegtoveren dus ik reed er op gepaste afstand, langzaam achteraan, ik moest die kant op, afslaan kon daar niet en in omkeren had ik geen zin. Het paard keek regelmatig achterom en kwam enkele kilometers verder wat tot rust, de ontredderde berijdster juist niet. De berm was hier een 50 meter breed dus daar had het paard een goed heenkomen gezocht. Wat mij betreft was het gevaar geweken en ik vervolgde mijn weg. De charmante amazone viel uit haar rol, en gaf op niet mis te verstane manier en een volume dat op de vismarkt niet misstaat, aan mij een klootzak te vinden 'want haar paard sloeg op hol'. Ik heb alleen teruggeroepen 'wat doe je met zo'n paard dan op de openbare weg' maar dat was tegen het zere been want de verwensingen namen op een betreurenswaardige manier toe. Zowel in volume als in mate van belediging, en omdat ik geen zin had om op deze manier de discussie aan te gaan reed ik door en verdween ik gelukkig al snel uit het bereik van de uiterst krachtige stembanden. Helaas was haar besef van oorzaak en gevolg niet zover ontwikkeld als haar stembanden en haar scheldwoordenschat, anders had ze begrepen dat je, als je aan het verkeer deel wilt nemen toch minstens je 'voertuig' onder controle dient te hebben. Gaat het dan toch mis leg dan niet de schuld bij een ander die volkomen legitiem gebruik maakt van 's heeren wegen.

Ik zie dat Wim Schermer ook het vacuformen voor een VM kap heeft ontdekt, misschien wel geĆÆnspireerd door mijn post daarover. Ik hoop dat hiermee ook de prijzen in een wat goedkoper segment zullen gaan vallen, want niet iedereen heeft het maximum over voor wat comfort. Een simpele vacukap met een vizier zou wat mij betreft iets van 175 euro ofzo moeten kosten, de grondstoffen zijn goedkoop en de productie vraagt minder handwerk. Helaas heeft de kap in deze vorm nog wel veel dezelfde nadelen als de carbon kap, o.a. dat 'ie beslaat, niet openscharniert en ook niet als veilige afsluiting te gebruiken is bij het parkeren op openbare gelegenheden. En als het regent wordt je uitzicht beperkt. Maar als 'ie stukken goedkoper is dan de huidige kappen stap je daar gemakkelijker overheen. Ondertussen ga ik gewoon door met het ontwikkelen van mijn vacuform project met als beoogd resultaat een betaalbare kap zonder veel nadelen.

donderdag 18 april 2013

Arts en Auto

Een goeie kennis maakte me opmerkzaam op de laatste uitgave van Arts en Auto, het magazine van 'n verzekeraar. Normaal gesproken een blaadje vol protserige, lompe en te grote leasebakken voor de medische wereld, die daar blijkbaar nog geld voor beschikbaar heeft. Maar hulde, de laatste uitgave ervan heet zowaar Arts en Fiets en staat vol met verhalen over fietsen in vele gedaanten. Reizen voor fietsers. BN-ers die fietsen, streken waar je met vakantie zou kunnen gaan fietsten en ook twee interviews met liggers, waaronder zelfs een Quest. Positieve berichten waarmee onze favoriete vervoermiddelen weer eens gunstig onder de aandacht worden gebracht.







De werkzaamheden voor de vacuum-vm-kap vorderen maar langzaam, het hoofdbestanddeel van de plug wordt gevormd door PUR schuim en dat was recentelijk weer negatief in het nieuws. Vandaar dat ik PUR alleen in de buitenlucht wens te gebruiken en daar heb ik graag niet te koud en droog weer bij. En daar hebben we de laatste maanden te weinig van gehad. Gelukkig is de lente nu echt doorgebroken, nog een nachtvorstje dit weekend en dan kunnen alle overwinterende potplanten weer naar buiten. Ik heb de Kojakjes al weer omgelegd en vol met wind kunnen we er weer volop opuit. Maar ja, dan schiet die kap ook weer niet op.

dinsdag 19 februari 2013

Vallen en opstaan

Ik heb het plan opgevat mijn eigen Velomobielkap te gaan maken, via het vacuum vormen van een verwarmde plaat doorzichtig kunststof. Ik ben nu de mal aan het maken.

Vandaag getracht een mooi rond lopend model van een deksel voor op het instapgat van de Quest te maken, door twee mdf dragers met de juiste ronding erin, te bedekken met hardboard, waarvan ik gelezen had dat dit na natmaken en een tijdje weken soepel genoeg zou zijn om deze ronding te kunnen maken. Nou, mooi niet, door de spanning samen met de verweking werden de nietjes om het board op de draagconstructie te fixeren, er doorheen getrokken en viel mijn mooie plan in duigen. Geen probleem, ik heb nog wat volgende mogelijkheden: een oude luxaflex met platte houten lammellen die ik na aanbrengen van plamuur in de juiste vorm boetseer, en er is ook nog zoiets als buigbaar mdf, dat aan 1 kant om de paar millimeter is ingezaagd en zodoende op de dragers geplooid kan worden. Of speciaal buigbaar Fuma triplex. Opties genoeg.

zondag 17 februari 2013

Comfortkap

Al een tijdje heb ik de wens een kap op de VM te kunnen zetten als de omstandigheden daarom vragen. Ik vind de VMO kappen heel mooi. En ik zie de voordelen. Zo'n kap is warmer, gewichtsarm, beschermt tegen elementen, biedt lagere luchtweerstand en meer veiligheid. Maar ik lees ook veel over de nadelen, zoals de kostbaarheid, het beslaan, de regen die het uitzicht verpest, gerammel, duur en de beperkte ruimte, het claustrofobisch effect. Verder vind ik dat het wel erg donker is onder de racekap, reden waarom er kappen met extra lichtgaten bestaan.Dan is er nog de Sinner kap, ook mooi, die vergelijkbaar is met de VMO kap, wel ruimer, maar ook nog kijkgaten heeft waar het soms inregent en doortocht. Van die dingen ja, waarbij de prijs 'm bij mij de das om doet. Dat kan misschien wel beter, zou ik zeggen, niet gehinderd door enige kennis omtrent, of ervaring met het produceren van een VM-kap. Tuurlijk, carbon is mooi, sterk en licht en de laatste twee eigenschappen zijn onmisbaar voor een racekap. Ik ben echter geen snelheidsduivel maar ga meer voor het comfort, dus mag het wel een paar ons meer wegen. De genoemde problemen zijn minder goede eigenschappen die ik wil proberen definitief te tackelen.

Daarom mijn verlanglijstje met eigenschappen waaraan een ideale VM-kap zou moeten voldoen:
- betaalbaar
- Goed uitzicht rondom, ook met regen of mist
- goede wasembestrijding, zonder ventilators oid, met vizier dat opengezet kan worden
- veilig
- afsluitbaar, met andere woorden als je de VM parkeert zou je de kap 'op slot' moeten kunnen doen, zodat niemand er voor de gein even in kruipt of iets wegneemt
- in z'n geheel openklapbaar zodat je niet hoeft te vrezen voor beschadigingen als de kap van je motorkap afglijdt
- pasvorm waardoor gebruik van een fietshelm ook mogelijk blijft
- stevige, handig bedienbare sluiting zodat de kap dichtblijft als je onverhoopt om gaat en/of gaat schuiven
- niet veel zwaarder dan de originele schuimkap + minivizier plus fietshelm
- strakke aansluiting op de Questbody maar wel achter een ventilatiemogelijkheid
- spat- en regen waterdicht, winddichtheid regelbaar
- UV- en krasbestendig
- duurzaam en stevig
- mooi
- lagere luchtweerstand ten opzichte van minivizier + schuimkap + fietshelm

Ik ga proberen voor mezelf zo'n kap te maken. Het wordt er 1 met een deels vlakke maar wel beweegbare voorruit met een handbediende ruitenwisser en een nacaduct voor de ontwaseming en beluchting. Ik ga proberen deze kap uit 1 stuk te vacuformen, m.u.v de voorruit. Uiteraard is dat niet mijn dagelijks werk dus dat gaat met vallen en opstaan. Ik ga zelf een mal maken met purschuim en dan afwerken met polyesterplamuur, en wil zelf een vacuform 'machine' bouwen. Ik hoop tegen het volgende herfstseizoen over een kap te kunnen beschikken die aan zoveel mogelijk wensen van het bovenstaande lijstje voldoet. En als die kap goed bevalt zijn er misschien meer liefhebbers. Ik zal hier regelmatig de ontwikkelingen bespreken.

dinsdag 15 januari 2013

OBT Nasleep

Sneeuw in het land. Hier ligt inmiddels 6 cm en het sneeuwt vandaag nog steeds. Fietsen met de Quest zou nog kunnen, want je gaat niet zo gemakkelijk onderuit, maar als ik niet perse hoef laat ik het liever zitten. Komt mooi uit, ik heb nog wat te herstellen na de onvolprezen oliebollentocht van eind vorig jaar, 2012. Onderweg van en naar Zwolle is het een en ander misgegaan en daar kan ik nu mooi aan sleutelen. Gelukkig heb ik geen tegenslag gehad waardoor ik niet meer verder kon met de Quest, dus dat was dan weer wel fijn. Maar er moeten toch wat reparaties gebeuren. Gisteren heb ik aan beide kanten de remtrommels geserviced, dat wil zeggen dat ik de voorwielen eruit heb gehaald. Daarna heb ik met een harde borstel en een stofzuiger de voorwielkasten opgeschoond. Ik kan er mooi een bloempot mee vullen, doe ik alleen niet want het is wel vervuilde straattroep natuurlijk. Daarna heb ik de remtrommels van los stof ontdaan en de asjes waarmee de remvoeringen bediend worden heb ik met gewone motorolie gesmeerd. Hier moet je zeer voorzichtig mee zijn, wat olie morsen op de remvoering en je kunt nieuwe gaan halen. Met een spuitbus kan ik niet precies genoeg doseren en alle moderne smeermiddeltjes van tegenwoordig, die houden het volgens mij helemaal niet zo lang gangbaar met deze koude, vaak natte en soms zoute omstandigheden. De laatste keer, nog niet eens zo lang geleden heb ik ze met een spuitbus gesmeerd en nu was links al zo stroef dat deze bleef hangen. Nou, dan moet je flink trappen om nog een enigzins redelijke kruissnelheid aan te kunnen houden. Maar ze zijn nu beiden weer lekker soepel. Omdat ik toch bezig was heb ik in beide remkabels een paar druppels olie laten vallen en wat heen en weer geschoven in de hoop dat dit de kabels dit seizoen verder ook goed soepel gaande zal houden. Verder heb ik de vering even gecheckt en de bovenste stang even ingeolied, zodat de roest niet kan toeslaan (zoals bij Erwin Cookie) en daarna de rubberen kous er weer zorgvuldig omheen, want onder buiten de Quest, ook in de wielkasten heerst er zeker in dit jaargetijde een agressieve omgeving voor de metalen en andere mechanische delen, dus enig preventief onderhoud is hier zeker geboden. Na deze actie nog wat vers vet op de kogelkopjes en dat varkentje is weer even gewassen. Maar als erfenis uit Zwolle heb ik nog wat euvels die ik moet verhelpen. Mijn remlicht heeft de geest gegeven, omdat ik er wat teveel spanning/stroom op heb gezet, neem ik aan. De normale stroomvoorziening was in eerst instantie de ouderwetse 6 V loodaccu zoals deze ooit met de Quest werd geleverd. Nadat ik mijn B&M ixon speed had gekocht en ingebouwd heb ik alles op de daarbijhorende accu aangesloten maar ik ben niet tevreden over hoe lang deze genoeg capaciteit biedt, dus ik heb zelf een andere accu gefabriekt met 1.2 volts C-batterijen erin die ik kan opladen. Met 5 cellen erin had ik precies 6 V, maar dat hield qua capaciteit niet over. Dus ik heb er een extra batterij ingedaan, en dan kom je op 7.2 V. Tot hier ging alles goed, maar van de zomer heb ik nog een setje van die batterijen bijgekocht en voor het afreizen naar Zwolle aan de oplader gelegd en ik vermoed dat deze 6 nieuwe cellen eerder in de buurt van 1,4 of 1,5 volt komen zodat het totaal 8,4 tot 9 Volt levert, en daar kon mijn remlicht niet tegen. Wel effetjes maar als de Quest op de handrem staat, blijft het remlicht branden en dus op zo'n moment is de zaak uitgefikt. Er is zelfs een gat in het rode glaasje gesmolten. Ik moet daar iets op verzinnen, of de spanning nou 4 of 8 volt is, het remlicht moet gewoon branden. En dan nog dit:
De ophangconstructie van mijn stoel is afgebroken. Ik ga Dronten maar 's bellen om te vragen hoe ik dat oplos. Maar ook zonder dit onderdeel kan ik de Quest gewoon gebruiken.

dinsdag 8 januari 2013

dinsdag 1 januari 2013

Oliebollen en Snert

(Fotografie:Bram van Uden) Afgelopen week heb ik deelgenomen aan de OBT 2012, de jaarlijkse Oliebollentocht voor velomobielen, traditioneel tussen Kerst en Oud en Nieuw. Ik ben donderdag al in die richting vertrokken, omdat de enkele afstand van mijn woonplaats naar Zwolle zo'n 170 kilometer is en ik dat niet als een afstand beschouw die ik even rijd en dan direct nog een paar dagen grote aantallen kilometers maak, daar heb ik niet genoeg ervaring mee. Dus de eerste etappe naar Zeist, waar ik een overnachtingsadres via Warmshowers.org had geregeld. Het was een barre tocht want niet alleen had ik het hele eind regen, maar ik had blijkbaar mijn slaapzak te strak tegen de wielkast van het achterwiel aan gestopt bij het inpakken want dat wiel liep aan. In eerste instantie dacht ik dat het kwam door het extra gewicht van slaapzak, luchtbed, kussen, eten, drinken, tandenborstel en droge kleren voor een paar dagen, dus ik bleef zo fietsen. Op een gegeven moment, ik had de zuidenwind mee, ging het wel aardig, zo rond mijn normale kruissnelheid, maar de inspanning bleek na aankomst toch meer van me gevergd te hebben dan goed was want ik had flink last van kramp en kon amper uit de fiets komen. In Zeist bij de super wat eten en drinken gekocht en op m'n logeeradres lekken met een boekje op de bank gehangen voordat ik er vroeg indook. Morgen de resterende 100 KM naar Zwolle. De volgende dag had ik met 6
mede VM-ers afgesproken en na een paar KM fietsen was ik op de plaats van de afspraak. Mijn licht deed het niet lekker en na enige tijd ging mijn remlicht uit, dus ik checkte dat even en daar bleek iets mis te gaan, zelfs het rode glaasje was gesmolten. Daarna werkte de rest van het electra weer goed, dus ik kon gelukkig verder. Na enige tijd kwamen de anderen, wel 1 minder want die was helaas met kramp uitgestapt. Vandaar gingen we met 5 richting Zwolle en ik had een volgend probleem: Ik probeerde de ketting op het middelste blad voor te schakelen maar dat lukte niet, dan trapte ik gelijk in het luchtledige. Tot op heden heb ik hier geen verklaring voor. Maar gelukkig kon ik wel verder fietsen, zij het met wat lastig stoppen en optrekken en ik kwam zelden in een lekkere cadans, meestal zat ik er naast, trapte iets sneller of langzamer dan mijn voorkeur. Dan liever maar sneller trappen, dus lichter, om mijn knieƫn te sparen. Na een prettige fietstocht via Nijkerk, waar nog een Quest aansloot, en Harderwijk via meestal goede fietspaden naast een provinciale weg naar Zwolle waar we rond een uur of 5 aankwamen, het werd net donker. Voor de deur van ons tijdelijke onderkomen
liep mijn ketting eraf dus ik heb de Quest naar de binnenplaats geduwd. We kregen een slaapplaats,
konden prima douchen en gingen erna gezamenlijk eten. Ik mocht meerijden en na terugkomst hebben we nog gezellig wat gedronken met andere Vm-ers, ze kwamen van heinde en ver. De volgende morgen wat eerder uit bed om de ketting er weer om te leggen, direct maar om het middelste blad en raar maar waar, dat werkte nu opeens weer prima. Heel de prachtige Oliebollentochtroute zo gereden, geen centje pijn. De tocht zelf en alles eromheen was tot in de puntjes geregeld, hulde aan de organisatie onder leiding van Paulus den Boer. Na de tocht, de oliebollen, de snert en de gezamenlijke maaltijd via de Lidl weer terug naar ons tijdelijke slaapplaats en na een gezellige avond bijtijds de koffer in, morgen weer een flinke reis voor de boeg, met wind tegen. Rond negen uur vertrokken we en behoudens een lekke band
(ikzelf, een stuk glas, waarschijnlijk van een bierfles, dwars door de Marathon +) en een afgebroken steun van mijn stoel is er verder niks meer misgegaan met de fietsen. Wel met de route want bij Amersfoort was deze afgezet, en er was geen alternatief aangegeven, dus hebben we zelf maar wat anders bedacht, maar dat is flink balen, als je lekker op pad bent en de weg houd gewoon op zonder een alternatief. Met de auto maak je dat toch niet mee, fietsers worden dan toch maar als 2e rangs weggebruikers behandeld. In Zeist aangekomen, waar ik weer kon overnachten, ging het eigenlijk nog zo soepel ondanks de buitjes en de onophoudelijke tegenwind dat ik besloot de resterende 70 KM lekker door te fietsen naar huis om die nacht weer heerlijk in mijn eigen bedje te kunnen slapen. Uiteindelijk heb ik de terugweg, zo'n 170 km, in 1 afgelegd, een persoonlijk record waar ik uiteraard trots op ben. Ik heb in 4 dagen iets meer dan 400 KM afgelegd. Mijn familie vraagt zich af of ik wel goed snik ben. Ik denk het wel..; In ieder geval genoeg om iedereen het beste te wensen voor 2013.