maandag 24 januari 2011

SPD schoenen en armen van anderhalve meter

Vanavond was ik heel laat weg van kantoor want woensdag hebben we een feestje en ik mocht ook lid zijn van de feestcommissie. Zo laat, dat de zaak al op slot was en op het alarm, toen ik erachter kwam.
Ik kon niet meer terug naar binnen om m'n spd schoenen aan te trekken die ik gewoon effe was vergeten en daar kwam ik pas achter toen ik, al lang en breed buiten het hek, vaststelde dat gewone gympies bijzonder lastig inklikken. Nou ja, dan toch maar zo proberen. Ik had ook geen zin om collega's met sleutels en codes terug te laten komen. Ach, 't is maar 10 kilometer.

Zodoende kwam ik nogal verkrampt thuis, m'n tenen hebben toch de neiging als een handje om de spd-stompjes te willen knijpen en ik durfde onderweg ook niet snel en of krachtig te trappen, bang als ik was om van de pedaal-leftover-tjes af te schieten en me te bezeren aan de harde en niet al te vergevingsgezinde randen van de trapgaten.

Zo stapte ik de deur binnen en vond gelijk een briefje van een bezorgdienst die een pakketje bij de buurtjes had afgegeven. Mooi, het bevatte een gemodificeerde koplampunit van de Ixon speed. Ik had nl in mijn beste Duits, wat ik regelmatig oefen op de bierfeesten in dat land dus dat is niet zo heel beroerd, een mailtje aan de klantenservice gestuurd dat ik helaas geen armen heb van anderhalve meter en het dus lastig werd de B&M te bedienen als ik 'm in mijn Quest wilde inbouwen. Heel tof kreeg ik een briefje terug dat ze een lamp met "Fernbedienung", jawel, zouden sturen en als die beviel kon ik de andere terugsturen. Dus geen gehannes met eerst betalen en dan 1 van de 2 houden en de ander terugsturen en dan weer geld terug zien te krijgen, nee: Gewoon in vertrouwen (wat ik blijkbaar weet te wekken, wonderlijk) is dit lampje me toegestuurd. En het ziet er goed uit er zit nu een snoer aan van anderhalve meter met 2 contactjes waar ik dan een drukschakelaartje, net als die van de claxon zoals VM ze nu levert, aan kan klikken en dan werkt dat hetzelfde als het normale schakelaartje bovenop de licht unit, jaja. Dit is geen gewone koplamp, ten minste als je de rekening ziet, geloof je dat haast niet. Okee, ik geef toe, er komt een giga berg licht uit, echter als ik zie hoe Erwin met zijn verlichting een halve vierkante kilometer weet te verlichten met een beperkt stroomverbruik en voor een paar tientjes en met 2 rechterhanden dan is dit niet echt een koopje. Maar ik heb 'm nu zoals ik wilde, dus ik ga 'm binnenkort inbouwen. Dan hoor je daar ongetwijfeld meer over.

Ik heb geluk dat ik nog een paar reserve fietsschoenen hier heb staan..

zondag 23 januari 2011

kale Kojak

Vandaag heb ik 't er maar weer es op gewaagd, en flink, voor mijn doen, totaal 82 KM vandaag en 190 voor deze hele week totaal.

Ik heb Brouwerij de Molen in Bodegraven, een kleine brouwer maar met grote bieren (ratebeer.com) met een bezoek vereerd. Want bier proeven en soms meer dan dat;) is 1 van mijn andere hobbies. Leuk om een paar ervan zo te combineren. Vanmorgen dus vroeg uit de veren, kwart over negen al, en om kwart voor tien in de fiets, met de GPS om mij te helpen de vooraf via de onvolprezen planner van de Fietsersbond geprepareerde track te volgen. Wat ik bij het volgen van tracks jammer vind is dat de GPS niet te werk gaat met piepjes en inzoomen, zoals bij routeren zo handig is. Nu moet je het echt zelf in de gaten houden dat je de afslag neemt anders kun je terug. Dat is me vandaag een enkele keer overkomen, want omdat je zelf inzoomt bij ingewikkelde knooppunten en soms ook weer uitzoomt om wat verder vooruit te kijken heb je niet altijd dezelfde inzoomgraad en dan ben je soms al voorbij je afslag voordat je het verwacht. Ach ja, ik moet er nog beter mee leren omgaan. Misschien moet ik wel een andere instelling gebruiken. Ik ben er toch heel blij mee, dat wel, want voorheen was ik soms toch een hoop tijd kwijt met op de route blijven, met kaarten of routepunten of gewoon de anwb borden volgen en dat is nu een stuk minder, en kun je je beter op het fietsen concentreren: dat waar het allemaal om gaat natuurlijk.


Je hebt wel eens (vaak zelfs) dat je linker wiel precies over de stippellijn op het midden van het fietspad rijd en dan krijg je zo'n kedeng kedeng hobbelgevoel en -geluid. Even bijsturen dan is het weer over. Vanmiddag op de terugweg, parallel aan de A20 bij Nieuwerkerk AD IJssel, hielp dat bijsturen niet en het hobbelen hield aan. Ik ben snel gestopt en heb de banden gecheckt en wat zag ik: rechts reed ik op de antiplatt, die door een paar gaten in het canvas naar buiten stulpte. Crap, altijd op een plek waar je in de verste verte geen beschutting hebt tegen de vandaag behoorlijk kille elementen, en het begon ook nog te regenen. Hup, de jas aan en koortsachtig aan het werk, Quest op zijn kant, om de reserveset er snel omheen te gooien, iets dat in een paar minuten al voor mekaar was. Ik heb nog snel gecheckt of ik geen hoogteslag had maar dat viel mee en toen snel alle spullen de Quest in en lekker weer het warme compartiment in, kap erop en effe rustig aan, beetje bijkomen.

Ik mag niet klagen over de Kojaks in combi met extra antiplatt. Ik kan er alleen maar over roepen, alhoewel ik weet dat de rolweerstand inmiddels bij andere banden als Gocycles stukken beter is en dat ik met die antiplatt ook nog weer extra rolweerstand creƫer. Ik zie het als een verzekering, ik heb vandaag weer gemerkt hoe onhandig het is als je op onmogelijke plekken met bar weer je fiets moet gaan staan repareren, en dat wil ik zoveel mogelijk beperken en dan heb ik de wat lagere topsnelheid er graag voor over. Ik heb nu twee keer een reservesetje omgelegd en allebei de keren niet omdat er iets lek was. De eerste keer stond (gelukkig thuis) een voorband leeg maar was er geen lek te vinden in de binnenband, misschien een los ventiel. Nu dan het hobbeleffect doordat de Kojak tot op de draad, nee zelfs erdoorheen, versleten was. Nou, voor bandjes die er bij de overname in april 2010 al (ik weet niet hoe lang) omlagen en sindsdien nog 3600 km hebben gemaakt voorwaar geen slechte prestatie. Gelukkig maar want een paar maanden geleden zag ik ze in de aanbieding bij fietsonline.com voor maar 13 euro per stuk en toen heb ik er gelijk 3 aan laten rukken. En omdat ik achter nu een PM heb voor de winterdag, slijten er nu maar 2 en zal ik er nog een tijd mee moeten/kunnen doen.


Ik vind het overigens best moeilijk om te beoordelen hoever een Kojak henen is want zelfs bij deze kuisversleten band lijkt het of het loopvlak incl. het antilek weefsel nog 3 mm dik is, afgezien van de plekken waar de gaten zijn gevallen dan...

dinsdag 18 januari 2011

My first track

die ontstond vanzelf, met zo'n gps als de Oregons. Ik heb zaterdag een stuk gefietst en had de gps mee onderweg, om me de weg te wijzen. Dat werkt heel goed, ware het niet dat ik nog de meest handige instelling moet zien te vinden want nu ben ik nog een paar keer gestopt om met een leesbril op eens even te kijken wat dit apparaat nu weer voor moois kon laten zien. Nou, heel veel. Alleen gun ik me de tijd onderweg niet om het daar allemaal uit te zoeken, dat doe ik thuis wel. Thuis heb je dan weer geen satellietontvangst en geen snelheid dus dat gaat dan ook niet zo heel gemakkelijk. Ach, geeft allemaal niks, 't is leuk om nog een tijdje wat te ontdekken te hebben, ik hoef het niet allemaal binnen een week te weten. Ik heb wel een handige site gevonden die me op veel vragen al direct antwoord kon geven. En handige tips, bijvoorbeeld over het zelf maken van een screen protector, die niet eens zelfklevend hoeft te zijn want deze kan rondom binnen de omranding van de Oregon 450 vallen en blijft daar dan zitten. Reuze handig. Ik heb een stukje van een voorkant van een historische 'overheadsheet' geknipt (de ouderen kennen ze nog wel, van voor de beamer) en dat in iedere hoek tussen het te 'protecten' scherm en de rand gedaan. Maar terug naar de rit en de track: zie bijgaand plaatje. Taraaaah..
Jawel.

Je ziet onderweg wat rare zigzaglijnen, en dat zag ik voor m'n neus gebeuren: de Gps kon niet kiezen op welke weg ik nou reed en wisselde een aantal keren van weg. Ik niet natuurlijk maar hij wel en heeft dat blijkbaar ook een paar keer in de tracklog opgeslagen. Ik weet nog niet of en hoe dat te voorkomen is.

Verder heb ik deze week de hand weten te leggen op een nieuwe fietshelm, die eigenlijk door de fabrikant als skihelm op de markt is gebracht en door Aldi dan weer aan de man wordt gebracht. Eur 24,95 is een koopje, en voor dat geld beschikt'ie ook nog over heerlijk gewatteerde oren en een verder uitneembare wasbare voering, voortreffelijk. ook een plaatje waard:
Voor het maken van de foto heb ik 'm even over de steel van de rolveger gehangen. Lekker voor in het koudere seizoen, en ik ga er weer een vizier aan maken want dat bevalt me uitstekend. Toevallig kan ik m'n huidige helm zo op m'n bolus verschuiven dat het vizier net over het gat in de schuimkap valt zodat ik onder een soort toerkap de nattigheid en kou een beetje buiten kan houden. En dat is toch net effe lekkerder dan nat regenen en kou lijden....

dinsdag 11 januari 2011

Routes of Tracks

Daar heb ik me de afgelopen dagen mee bezig gehouden. Ik heb in Mapsource, een stukje Garmin software waarin je de hele mikmak kunt administreren, beheren en aanmaken, een ROUTE aan zitten maken door op de wegen die ik wil befietsen te klikken, steeds een stukje verder zodat ik een hele paarse route op de kaart had staan. Die heb ik in Mapsource opgeslagen en toen de spullen naar de GPS overgeheveld. Geen foutmelding, niks.

Logisch? Leek me wel, maar: neen, verre van dat. Ten minste als ik zie wat er verder mee gebeurt. Ik heb aangegeven alle tracks, maps, waypoints en routes te willen overhalen en wat gebeurt er: de Maps, daar wordt volgens mij een heel klein stukje van overgehaald, met routes gebeurt helemaal niks en de rest komt wel aan. Ik dus op de GPS getracht die zojuist aangemaakte route terug te vinden: niks, terwijl Mapsource toch aangeeft dat de 'spullen' correct zijn getransferred.
Effe zoeken op allerlei sites maakt je wel duidelijk dat een 'route' nergens op slaat, dat is een eindpunt: de te volgen weg erheen wordt erbij verzonnen (gerouteerd, dat gebeurt dynamisch dus))als je dat eindpunt als doel kiest. Tracks, dat zijn de broodkruimelsporen die je uitwisselt, dowload van het web en die je kunt volgen en dan maak je zelf uit waar je heen gaat. Een route kun je niet vastpakken. Tracks zijn vast. Weer wat geleerd.

En over die maps ook: je kunt in Mapsource aangeven welke delen van de kaart je naar de GPS wilt sturen, achteraf soms ook wel handig want vaak heb je niet een hele kaart nodig, en er is zelfs een optie die zelf beoordeelt welke kaartdelen er nodig zijn zodat een track in z'n geheel op dat stuk kaart past.

Ik heb op Wim Schermers blog wel eens wat frustratie horen doorklinken over Garmin en Apple, maar ook met een gewone PC loop je er dus tegenaan dat hoeveel je er ook over leest, er zijn altijd van die dingen waarvan je eerder had moeten weten, dat ze niet voor de hand liggen.

zaterdag 8 januari 2011

Zeilen in weer en wind

Het meteorologisch geweld getrotseerd vandaag. Ik heb een ritje gemaakt hier in de omgeving. Normaal fiets ik naar m'n werk maar op zaterdag en zondag fiets ik voor m'n lol en waarheen ik wil. En ik laat m'n lol niet van het weer afhangen.
Toen de buienradar een gat in de buien toonde in mijn omgeving heb ik toch de droge schoenen aangetrokken en de stap gewaagd. Niet de regen maar de wind was vandaag het element met de grootste invloed, en zoals VM-ers weten is dat niet altijd negatief. Door het grotere zij-oppervlak van de mobiel heeft de wind vat op je en vaak werkt de vorm van de fiets in je voordeel, zoals een zeil in een bepaalde hoek een zeilschip voortstuwt. Jammer dat de weg niet zoveel ruimte biedt als het water want dan zou je zonder veel inspanning (nog minder..) en slim laverend flinke afstanden kunnen overbruggen. Nu moet je vooral opletten dat de wind je koers niet zodanig beinvloed dat je van de gebaande route afraakt. Al zwabberend heb ik zo'n 50 km afgelegd. En genoten.




Mijn GPS is onderweg. Al een tijdje, met horten en stoten, want ik heb tussendoor de bestelling geannuleerd: Ik zag in de specs op Kieskeurig dat een Oregon 400T een 3,8 inch scherm had en de Oregon 450(T) die ik besteld had maar 3 inch. Crap, dus snel geannuleerd want de 400 is weliswaar een iets ouder modelletje, maar mijn ogen zijn ook niet meer wat het geweest is dus iedere MM extra beeld is meegenomen. Edoch nadat ik wat verder rondgekeken had bleek dat al die Oregons een 3 inch scherm hebben dus deze actie was mooi voor niks. Kies keurig. Ik heb ze netjes een mailtje gestuurd dat hun gegevens niet klopten en ze hebben het inmiddels verbeterd. Geen dank, graag gedaan. Ze geven me vaak keurig advies, en er gaat overal wel eens wat mis.
Daarna realiseerde ik me dat de T uitvoering als extra een voorgeinstalleerde kaart van Europa bevat, best aardig, maar de grote weg is iets waar ik als kleine-weggetjes-en-fietspaden-liefhebber niet op zit te wachten dus nu is de Oregon450 onderweg, dat spaart ook weer een paar tientjes uit. Ik ga er de gratis en, naar horen zeggen, onvolprezen Openfietsmap opzetten en kan later eventueel meer kaartmateriaal kopen ;-) als ik dat nodig heb.
Ik kan haast niet wachten en ik ben heel benieuwd. Al dat gedoe waarover ik lees voordat je een route gereed hebt voor gebruik, ik zie het wel. Ik heb goede hoop dat ik deze maand, of toch in ieder geval dit kwartaal m'n eerste GPS-gefaciliteerde route kan rijden. Dat kun je je trouwens toch niet voorstellen, dat het ook voor auto's zo zou werken, een rib uit je lijf en dan nog een paar dagen achter je PC door een onduidelijke en veel te beknopte handleiding heen worstelen, allerlei tooltjes en hulpprogrammaatjes en kaartmateriaal van derden en tips en hulp van vierden, en dan gewapend met een heel stuk nieuw vocabulair als routeerbaar, topo en mapsource en weet ik veel om eindelijk eens een stukje te kunnen gaan rijden. Ik denk dat GPS dan nooit een succes was geworden, van een gewone sterveling is dat toch heel veel gevraagd.
Ach, voor auto's is alles beter geregeld, zo lijkt het. Maar ik blijf fietsen.

maandag 3 januari 2011

Beste wensen ...

... voor iedereen. Heus niet alleen voor fietsers ofzo, of zelfvoortbewegers maar gewoon iedereen. En veel zorgeloze kilometers voor hpv humans.
2010 was mijn eerste jaar dat ik een Velomobiel bezit. Ik heb eind april een 3 x 20' gekocht met volgnummer 78. Inmiddels de 4e eigenaar als je VM.nl niet meerekent, die deze kanjer een aantal keer verkocht. Lango, Francesco en Nanno waren de eerdere berijders, voordat ik, Corro om in stijl te blijven, de trotse bezitter werd. Handig, internet, daar vind je heel veel als je maar lang genoeg zoekt.
Toen ben ik ermee gaan fietsen en werd al snel enthousiast. Toen ik dat vaststelde besloot ik om dan de fiets maar op te knappen, want een VM, dat is blijkbaar voor mij nu een blijvertje. En dat heb ik geweten, een week of 7 heb ik eraan gesleuteld en allerlei verbeteringen, zowel van het web als zelfbedacht. Aangebracht en vaak weer teruggedraaid omdat niet iedere verandering een verbetering bleek. Tuurlijk is de Quest inmiddels verder doorontwikkeld en daar heb ik voor zover mogelijk veel van meegepikt. Electra, remkabels, windschermen, noem maar op, maar er zijn ook onmogelijkheden. Een 26 inch achterwiel bijvoorbeeld, dat zou zoveel aanpassing vergen dat ik beter een modernere Quest op de kop kan tikken, er komen er tenslotte steeds meer te koop. Maar ik hou deze VM, hij bevalt me nog steeds.
Toch heb ik een aantal modificaties die ik niet meer wil missen: bij de derailleurs heb ik kunststof kettinggeleiders aangebracht die ervoor zorgen dat de ketting er niet meer afloopt en dat blijkt uitstekend te werken. Ik heb de koplamp verstelbaar gemaakt, remlicht en ledrichtingaanwijzers aangebracht, allemaal handig. Er ligt voor dit jaar ook nog een aantal klussen te wachten, zoals de nog niet vervangen kogelkopjes toch vervangen, de nieuwe dd-lak nog nabewerken,(en de eerste nieuwe barst -crap- maar weer repareren en bijwerken) bestickeren en de naad tapen, de nieuwe B&M speed Ixon inbouwen en iets bedenken als armsteun, toch een proef uitvoeren met een gemodificeerde tuinstoel met mesh bespanning als zit en een nog betere constructie voor het windscherm. Verder voel ik voor de wintertijd wel veel voor een racekap achtige constructie voor weer en wind, en ik koop voor het volgende winterseizoen een paar nog betere sneeuwbanden, knobbies, zodat ik me verder nauwelijks door het weer hoeft te laten tegenhouden. Dan nog een claxon inbouwen en een betere zoemer voor m'n knippers. En alles wat me later nog te binnen schiet. Dus nog zat te doen.
Ik heb dit jaar geen gigantisch aantal kilometers gequest,iets van 3000, (nog heel wat voor mijn doen, want daarnaast ben ik ook nog met de bukker woon<>werk gefietst) maar dat is dan een mooie uitdaging om dat de komende jaren te blijven verbeteren. En samen met een maatje gaan we ergens in de komende jaren een zomertocht maken naar een of ander bierfeest in Beieren. Dat gaat door, alleen weten we nog niet wanneer.

Ook waardeer ik nu, sinds ik me door weer en wind, sneeuw, ijzel en hagel niet meer laat weerhouden, het mooie fietsweer van de zomer weer veel meer en heb me dan nu al voorgenomen om buiten woon<>werk, heel veel extra en ook langere fietstochten te gaan maken. Als aanmoedingingsprijs heb ik me de afgelopen dagen een Garmin Oregon 450T kado gedaan (is nu onderweg hoop ik, en is schandalig duur als ik naar een autonav kijk) en daarmee moet het maken en volgen van leuke routes alleen maar gemakkelijker worden. Ik verheug me daar nu al op en zal ongetwijfeld niet op mooi weer gaan zitten wachten achter de gerania. Als het aan mij ligt wordt 2011 een fantastisch fietsjaar.