donderdag 14 november 2013

Gastvrijheid

Vanmorgen was het bereiken van mijn werkplek een waar drama. Nog in het pikkedonker kreeg ik halverwege mijn rit panne.Midden in Overschie. Het begon met lastig schakelen aan de voorkant en steeds vreemde bijgeluiden. Op een gegeven moment sloegen mijn pedalen vast en wilden ze geen kant meer op. Ik de fiets aan de kant gezet, zaklamp erbij, trainingsjack aan, ook nog een windjack aan want er stond een gemeen windje,zeker als je bezweet bent. Bleh, het leek of de ketting eraf lag. Raar, ik heb allerlei constructies bedacht(zie foto's uit de oude doos) zodat me dat nauwelijks meer kon overkomen maar dus toch. Ik heb even een plekje gezocht waar wat meer luwte was want ik wilde niet in de volle wind sleutelen. Ergens om een hoekje voor een garage, de fiets half op z'n kant tegen een muurtje met een stuk zacht materiaal ertussen tegen het beschadigen (handig, zo'n stuk Questvloerbedekking). De schuimkap, die ik daar vroeger voor gebruikte, heb ik niet meer mee sinds de intrede van het racekaptijdperk. Na wat klooien bleek de oorzaak van het euvel: de veer die de ketting via de kettingspanner strak houdt was van de spanner afgeschoten. Dat was al eens eerder gebeurd en toen heb ik de veer met een pijpje verleng maar dat was verdwenen. Dus de ketting hing slap. Dat verklaart dan ook de rare bijgeluiden. Ik heb nog even geprobeerd de zaak provisorisch te repareren maar dat ging te lang duren, en te donker en te koud zo op straat.


Terwijl was er iemand die daar woont naar buiten gekomen en bood me een stalling aan als ik die nodig had. Verrast door zoveel gastvrijheid reageerde ik niet meteen. "Ik kan je ook nog een elektrische fiets aanbieden, dan kun je verder'. Ik gaf aan dat ik het een heel tof aanbod vond maar dat ik niet op zo'n tocht gekleed was. Ik had een joggingbroek aan, lekker voor in een VM met kap maar niet op de wind. Ow, gaf deze vriendelijke heer aan, ik heb nog wel een warme motorjas ook. Overweldigd door zoveel vertrouwen in iemand die je voor het eerst tegenkomt stamelde ik dat ik het echt heel aardig vond, maar dat een goede vriend een paar honderd meter terug woonde en dat ik die wilde bellen om me een auto te lenen (hij heeft er meerdere) of effe ergens af te zetten ofzo. Zo gezegd, zo gedaan. Helaas was m'n maatje al naar z'n werk maar hij was z'n mobiel vergeten en die werd opgenomen door zijn ega. Die wilde me best even op het station afzetten dus dat werd de oplossing. Ik mocht m'n VM bij de weldoener stallen en 'als ik terugkwam om de fiets te repareren had 'ie ook nog volop gereedschap dus dat kwam ook wel goed'. Waar maak je dat nog mee. Dus hup alle spullen in de VM (wel de droge kantoorkleding mee) en deze bij de allervriendelijkste meneer voor de deur gestald. Hij had me niet goed begrepen of ik had het niet duidelijk gezegd dus hij reed zijn auto voor om me weg te brengen. Ik vond het haast genant om niet op het aanbod in te gaan, temeer daar hij een mooie nieuwe Opel GT voorreed. 'Ja, dan moet je het zelf maar weten.'

Ik liep naar m'n andere redder en die zette me op de metro in Schiebroek. Na een half uur was ik in den Haag en moest ik nog een half uur lopen. Normaal geen probleem maar inmiddels kwam de regen met bakken uit de hemel en ik liep daar op mijn fietsschoenen, gelukkig goed genoeg om normaal mee te kunnen lopen (zie vorige post). Maar al na 5 minuten zag ik eruit als een verzopen kat en liep ik te soppen, en zo kwam ik op mijn werk binnenstrompelen, 5 kwartier later dan normaal. Maar even aan de koffie, omkleden en de natte spullen op de verwarming en het leed was geleden. Vanavond ben ik met het OV thuisgekomen. Morgen dan maar met de auto. Nu alleen nog 'groot' vervoer zien te regelen zodat ik de Quest dit weekend op kan halen en thuis weer in orde kan maken voor het volgende avontuur. Of me daar af laten zetten en ter plaatse repareren, dat is ook een optie. En natuurlijk een paar dozen bonbons uit gaan delen. Fantastisch dat er nog zulke mensen zijn.

8 opmerkingen:

  1. Ja mooi he. Ik ontmoet tijdens mijn fietsreizen buiten Nederland altijd erg veel gastvrije mensen en voor mij is dat een stimulans om in Nederland zelf ook zo gastvrij als mogelijk te zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het verandert je kijk op de wereld, dat wel. Positiever vind ik.

      Verwijderen
  2. "Een geluk bij een ongeluk" noem je zoiets. Fijn dat niet iedereen even wantrouwig geworden is. Enne: succes met de reparatie!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je, morgen kan ik een busje lenen dus dan kan ik aan de slag...

      Verwijderen
  3. Leuk om te lezen dat er nog zulke aardige mensen bestaan! Ik vroeg me een dingetje af: was het een optie geweest om je ketting zowel voor als achter op het grootste blad te leggen en heel voorzichtig te trappen? Of had je dat al geprobeerd?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Goeie tip, was ik zelf niet opgekomen, hou ik in m'n achterhoofd voor als het ooit nog gebeurt. Achteraf had ik met behulp van een tiewrap ook een eind kunnen komen, maar daar heb ik ook niet aan gedacht.

      Verwijderen
  4. Hoi Cor,
    Hoewel netjes gemaakt dat spankooitje zou je ook kunnen besluiten de delen te laten voor wat ze zijn. En van een conventionele derailleur uit te gaan. Zo te zien vraagt alleen de bout van de ophanging wat aanpassing...
    Mvg Mick

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ha Mick,
    Nou een conventionele derailleur houdt vooral de ketting ervoor strak(doordat de trekkracht naar achter is gericht), deze houdt vooral dat wat erachter hangt strak, en dus duwt de veer het onderste rolletje naar voren. Maar voorlopig zit 'ie weer op z'n plek en heb ik de veer met een dubbel kroonsteentje verlengd met een spaak, jawel.

    BeantwoordenVerwijderen