vrijdag 27 januari 2012

Zonnig en warm

Het spijt me dat ik het melden moet maar het is niet anders. Van fietsen met de Quest komt de komende anderhalve week niks. Ik offer me op en ga met een paar maatjes een weekje van het weer genieten op Gran Canaria, beetje bukfietsen langs de boulevard. Ach ja, ik doe het er maar mee. Enig dompertje op de vreugde van voorpret, is mijn eerste lekke band sinds ik de Quest heb. De vorige eigenaar had de toenmalige Kojaks van antiplatt tape voorzien en dat is me tot op heden prima bevallen. Ik bedoel het aantal lekke banden. Ik heb lang geleden hier al eens beschreven dat een Kojak compleet doorgesleten was zodat ik eigenlijk op het antilek tape reed maar zelfs toen nog geen lekke band, dus het werkt uitermate goed. Voor wat het voorkomen van lekkages betreft. Waar ik minder over te spreken ben is de enorme verhoging van de rolweerstand die dit spul teweegbrengt. De rolweerstandverhalen zoals deze her en der op de blogs te lezen zijn, ik trok me daar niks van aan want ik fiets voor m'n lol, niet voor de pure snelheid. Ik kom liever iedere rit een paar minuten later (maar wel zeker) aan dan dat ik regelmatig banden sta te vervangen en onderwijl een koutje vat. Maar deze week heb ik toch het verschil ervaren. De Perfect Moirree die mij de winter doorsleept, heeft geen of nauwelijks antilek en daar heb ik geen moeite mee, zolang íe het niet in z'n rubber haalt om lek te raken. Maar helaas, deze week was het wel zover en had een scherp voorwerp (ik weet niet eens wat het was, het was er al weer uit toen ik de buitenband checkte) de weg naar (en door) mijn buiten- en binnenband weten te vinden. Dus onderweg de fiets uit, jas aan, reservespullen uit de staart vissen, ah nog een jas, ook maar aan want het was erg fris, zo ruw vanonder het schuimkapje de koude vochtige wind in om in het duister een vieze natte reparatie uit te voeren. Bleh, dat doe ik niet graag, en het zal nooit m'n hobby worden. Maar ach, eigenlijk was het zo gepiept, en kon ik weer snel op weg. Wel een stuk minder zeker van m'n zaak want de reserveband is een halfsleetse Kojak die ook nog eens niet voorzien is van welke antileksubstantie dan ook, en met deze vochtige dagen zuigen fietsbanden allerlei scherpe voorwerpen aan, zo lijkt het. De Kojak is aardig bestand tegen scherps, maar alleen als íe nog vers is. Dus ik fiets niet op m'n gemak. Maar wat me wel opviel is dat ik zomaar een km of 5 harder ga terwijl ik me voor m'n gevoel niet meer inspan en dat is toch wel een lekker gevoel. Voor heb ik nog de Marathons + waarvan ik ook hoor dat ze een hoge rolweerstand hebben. Stel dat ik daar ook minder zwaarlopende bandjes zou hebben dan ga ik als een jekko. Zolang als het duurt. Helaas is mijn 2003 modelletje niet gebouwd op brede banden voor, dan kan ik alleen nog afslaan bij grote rotondes. En ik heb achter nog een klus, een hoop speling op de achterbrug want zelfs de huidige smalle edoch tijdelijke Kojak loopt soms aan, dus F-lites zitten er niet in. Waar blijven de smalle lichtlopende bandjes, en liefst van de soort die niet lek kan?
Nou, sterkte met de vorst, ik ben even weg.

zondag 15 januari 2012

Wat ze zeggen

Vandaag heerlijk van de zon en het frisse heldere weer genoten. Het was 1 graden toen ik vertrok om half tien. Ik had me nauwelijks voorbereid en was van plan een volkomen ongedwongen bakkie te gaan doen bij cafe de Krom, op zo'n 20 KM gaans. Dit cafe is op zaterdag en zondag het domein van de wielrenclubs uit de wijde omgeving, het is er steeds een komen en gaan van wielrenners en allemaal werken ze flink veel koffie met appelpunten met slagroom weg. Ik had geen zin in de kortste weg want dat is dus maar 20 KM dus ben ik afgebogen en heb een hernieuwd bezoek gebracht aan de molens van Kinderdijk. Maar voor ik daar aankwam heb ik eerst het nieuwe fietspad vanaf Alblasserdam over de dijk langs de rivier (tak) de Noord uitgeprobeerd. Nou, de delen die af zijn zijn prima te doen maar omdat er nog stukken ontbreken moet je soms haaks de parallele rijweg op om er enkele honderden meters weer haaks af te gaan om het volgende stuk pad te volgen. Als het helemaal klaar is (er zitten nog stukken tussen waar procedures voor lopen en andere stukken waar vervallen bedrijfsgebouwen staan die, zo schat ik, binnen afzienbare tijd zullen worden gesloopt)is het top, maar nu is het nog geen onverdeeld genoegen. Er is een tijdelijk gedeelte, dat is te smal en hobbelig, hopelijk gaat dat geen jaren duren zo. Enfin, erna tussen de molens door, die vandaag door een zojuist doorbrekend zonnetje in een apart flets ochtendlicht ten toon gesteld waren. Helaas had ik m'n camera onderin de tas zitten en vond ik het op dat moment te veel moeite. Na de molens volg ik vaak een soort kanaal, maar het kan ook een rivier zijn, dat het water uit de polder naar de molens vervoert, schat ik, en dat is een prachtig stuk natuur met een aardig fietspad, waar ze nu opeens met allerlei graafmachines de berm aan het opknappen zijn. Prima, maar het bord 'Fietsers afstappen' hadden de wegwerkers vrijdag laten staan. Ik heb me er niks van aan getrokken en terecht, er was helemaal geen reden voor afstapperij. Een vertrekkende gast bij het cafe kwam een paar minuten na z'n vertrek weer binnen in en zei 'Hee, je motor is van je zijspan afgevallen!' voordat 'ie definitief vertrok. Ja, zo kun je het ook zien, een zijspan zonder motorfiets. Hierna ben ik weer huiswaarts gekeerd, en heb onderweg nog veel racebukkers het schaamrood op de kaken bezorgd door ze ongenadig hard voorbij te zoeven. Goed voor mijn eigen welbevinden..

woensdag 4 januari 2012

OBT pica's

Gelukkig heb ik het voor elkaar. Ik had van de baas een Iphone gekregen die ik voor m'n werk nodig heb maar ook prive mag gebruiken. Heel aardig, inderdaad. En daar heb ik de afgelopen weken wat mee gefotografeerd. Ook leuk, maar ik had wat moeite de foto's van de GSM op de pc te krijgen. Eind vorig jaar Itunes geinstalleerd maar zodra ik de telefoon op de pc aansloot direct een crash en een blauw scherm. Gates en Jobs gingen al nooit goed samen. Dus opladen met het meegeleverde stekkertje en niet via de USB aansluiting en na veel klooien heb ik de pics op m'n werk op de pc kunnen zetten. Vervolgens een stick meegenomen en uiteindelijk hier en nu. Dit zijn er een paar:
Sinds mijn terugkeer thuis van de OBT nog geen meter gefietst, mijn knie gun ik eerst genoeg rust. Komend weekend ga ik weer een stukje proberen en bouw het weer langzaam op. Er is ook nog wat te klussen, er loopt wat aan en het kabeltje waardoor je stuur een stukje van je af blijft hangen is gebroken. ik heb op de OBT rubber gekocht wat tussen top en body komt om de klankkast te onderbreken dus dat is ook een aardig klusje en ik moet de schokbrekers nu eens goed onder handen nemen want ze kraken en dat is een geluid wat je blijft achtervolgen en werkt op mijn zenuwen. Daar moet ik trouwens nog wat rubbertjes voor bestellen in Dronten. En wat me deze week te binnen schoot, gezien de elementen die deze week ongeremd tekeer denken te kunenn gaan, is een home trainer. Ik heb er 1, maar zo makkelijk als ik 6 uur in de Quest trap, zo moeilijk heb ik het al na 6 minuten op dat ding. Dus bedacht ik hoe je de Quest en het hometrainen kunt combineren, een oplossing in de richting van die van Wim Schermer, een experiment dat zo erbarmelijk eindigde in een in 20 minuten doorgesleten rol van de rollenbank die hij onder zijn achterwiel had gezet... Toch zoek ik het ook in die richting, maar dan met van die bokwielen, de starre broer van de zwenkwielen. Als je een constructie maakt in een bakje op deze manier dan zou dat toch moeten werken: