zondag 9 maart 2014

Ruzie en nieuw fietspad

Deze week weer 'ns naar de molens in Kinderdijk gefietst, het is inmiddels aardig weer ;-) Vanaf de Alblasserdamse brug rij ik dan langs de rivier naar Kinderdijk en duik daar de dijk af, de polder in waar de molens staan en de toeristen foto's maken. Op de dijk is een tijdje geleden een poging gedaan een vrijliggend fietspad aan te leggen maar dat is helaas maar ten dele gelukt. Er zitten een paar akelige stukken in, omdat de gemeente blijkbaar niet alle grond bezat waarop het fietspad moest komen, en de onteigening langer duurt dan de gemeente voorzien had (of zelfs helemaal niet doorgaat), dus op deze stukken ontbreekt het bedoelde tracé en moet je via haakse bochten en levensgevaarlijke oversteekjes om de ontbrekende delen van de overigens goed bedoelde route heen. Jammer, een goed voorbeeld van waar eigenzinnige eenlingen de 'vooruitgang' (zeker qua veiligheid van de fietsers daar) in de weg kunnen staan. Ik weet eigenlijk helemaal niks van die procedures en standpunten, maar ik concludeer dat de huidige oplossing een matige is. En daarom kies ik ervoor op deze dijk gewoon de rijbaan te nemen, want alhoewel er daar vaak veel snelverkeer is, is het toch een stuk veiliger dan het beschreven nieuwe fietspad. Echter sommige automobilisten vinden het ongepast dat  je je daar nog op 'hun' deel van de verkeersvoorzieningen durft te vertonen en laten dat soms blijken door luid getoeter. Zo van : ik moet er met mijn 8 vierkante meter 15 jaar oude Volvo langs, en daarbij heb ik die 2 vierkante meter van jou ook nodig dus opzouten. Nou ben ik niet zo schrikkerig dus ga ik dan niet direct als een angsthaas aan de kant maar hou er rekening mee dat er automobilisten zijn die, als je niet snel genoeg aan de kant gaat, gekke capriolen uithalen want geduld is hen vaak vreemd. Deze keer was het wel heel raak, ik maakte me wat breder dan normaal, we naderden een vluchtheuvel dus inhalen was er toch niet mogelijk, maar toch duwde de 'chauffeur' de neus van de auto er vast dreigend naast, om me schrik aan te jagen ofzo. Ik stuurde naar links en daardoor moest de auto uitwijken en remmen, mijn Quest is toch al niet meer zo strak, en na de vluchtheuvel had hij ruim baan, maar moest nog even z'n gram halen en begon mij te snijden, en probeerde me zelfs tot stoppen te dwingen. En gebaren te maken, zo van 'stap maar uit dan zal ik je effe'. Ik kon er toch langs en vervolgde mijn weg, en de automobilist begon zich denkelijk te schamen voor zijn onbehouwen gedrag, achter ons reed een leswagen en dit was geen goed voorbeeld. Of de bestuurder van de Volvo dacht verderop misschien een betere kans te hebben om me klem te rijden, maar dat zullen we nooit weten, ik ben even later rechtsaf gegaan en ben mijn rondje Molens gewoon af gaan maken. Aangezien er overal dit soort gemotoriseerde idioten zijn laat ik me daar tegenwoordig niet meer door van de wijs brengen en doe gewoon mijn ding. Ik zoek het niet op maar ga het ook zeker niet uit de weg.


Waar ik wel vrolijk van werd is dat er in Rotterdam Zuid weer een prachtig stuk fietspad bij is gekomen. Omdat de havenspoorlijn een paar jaar geleden verplaatst is bleef er een prachtig tracé over, waarvan een deel toen al tot fietspad werd omgetoverd, waar ik zelf maar zelden overheen fietste want het is min of meer dwars op mijn fietsroutes in noordelijke richting. Deze week dacht ik toch dat pad maar eens te volgen in de west-oost richting toen ik een nieuw vers belijnd mooi zwart stuk asfalt ontdekte dat lichtjes naar links (het noorden dus) afboog. Ik heb dat uit nieuwsgierigheid gevolgd en het was nog zo nieuw dat het deels nog afgesloten was omdat de bermen nog werden aangelegd en afgewerkt, met allerlei graafmachines en tractors.  Ik was al lichtelijk teleurgesteld, toen ik zag dat er van de andere kant af toch scholieren van dit pad gebruik maakten dus ik heb het er ook maar op gewaagd en ben dit nieuwe stuk uitgereden. Heel mooi, het betreft een stuk parallel aan het spoor tussen Rotterdam en Dordrecht, waar de nieuwe havenspoorlijn rechts aftakt en richting het westen gaat.
Ik kwam bij station Lombardijen uit: dit pad ontsluit die omgeving qua fietsen op een veel prettiger manier dan voorheen, dan moest je door woonbuurten met slechte klinkerpaden etc. en dit pad is onder anderen ideaal voor de school-route van Stan, m'n zoon. Dus dit stuk hebben we zaterdag samen nog een keer gereden zodat hij ook weet dat dit er nu is en zijn andere, drukkere route kan inruilen voor dit kortere en rustiger, vrijliggende pad. Zelfs zaterdag werd er nog aan de aanleg van de bermen gewerkt dus ik denk dat de politiek dit pad opgeleverd wil hebben voor de gemeenteraadsverkiezingen, anders zie ik niet waarom er op zaterdag overuren gemaakt moeten worden, omdat een pad dat er al helemaal niet was opeens met een bepaalde deadline klaar moet zijn.. Maar misschien ben ik te achterdochtig en probeert de aannemer zich alleen maar aan de afspraken te houden. Enfin, het is een prachtig stukkie asfalt :

 
Wat de logica in Nederland is voor wat betreft de kleur van het fietspad ontgaat mij, want ik dacht dat dat tegenwoordig rood zou zijn, maar dat zal mij niet weerhouden om hierover te fietsen met minstens net zoveel plezier.