dinsdag 21 september 2010

Nog heel even...

.. en dan is m'n Quest klaar. Maar dit weekend ben ik er even tussenuit. Met een paar van mijn allerbeste maatjes ga ik naar München om me in het Oktoberfest onder te dompelen en daar een paar waanzinnige leuke gezellige vermoeiende dagen mee te maken. Compleet off topic, maar dat is wat me nu even bezig houdt. De komende avonden is er ouderavond op school van de kinderen, die allebei op de middelbare school zitten en daar ben ik uiteraard bij. En vrijdag stappen we al vroeg in het vliegtuig naar Franz Josef Strauß, zoals het vliegveld in München officieel heet, en dus is er deze week geen tijd meer over om de Quest rijklaar te krijgen. Dat wordt op z'n vroegst volgende week woensdag. Geeft niks, ik had dan toch geen (of heel weinig) tijd meer om te gaan rijden.
Ach, in de tussentijd vermaak ik me opperbest, want je verveelt je nooit in München. Naast het Oktoberfest is er heel veel te doen en te beleven, ongekend.
Dit uitstapje veroorloven wij ons elk jaar en dat al een jaar of 12 of 14 (tel kwijt) achter elkaar, zodat het niet echt nieuw voor ons is maar wel een zodanige aantrekkingskracht op ons uitoefent dat we er ieder jaar weer niet op kunnen wachten tot we eindelijk weer gaan.


De sfeer, de entourage, de feestelijke stemming, het bier, de drukte, vaak het mooie weer, de overweldigende sfeer in de stad, de enorme mensenmassa's, ongeacht arm of rijk en in welke verschijningsvorm dan ook, die allemaal eensgezind in meer of mindere beschonken toestand en dus volkomen ongedwongen een bepaald hoempanummer meeblèrt, onbetaalbaar. En toch, op z'n Duits, gründlich organisiert...
Het lijkt een klein beetje op carnaval in Nederland, maar ik heb daar helemaal niks mee, maar wel heel veel met Oktoberfest en ik heb er bij wijze van spreken ruzie voor over om het steeds weer mee te kunnen maken. Ik kan er nog 10 of 20 pagina's over volschrijven: Wat er allemaal gebeurt, wat je beslist wel en niet moet doen, hoe er het beste te komen, waar te verblijven, tips voor in en buiten de tenten, de kermis, de Bavaria. Misschien wel een idee voor 'Blog II'. De verzamelterm: Wiesn. Enig googelen verduidelijkt een hoop.
Groot FEEST waar ik koste wat 't kost jaarlijks eenmaal bij moet zijn. Diegene die er al eens was, snapt dat.

En dan, als ik, lichtelijk verheugd, me op dat moment onbewust van de verderfelijke benevelende invloed van het kostelijke gerstennat, met een weemoedig gevoel even aan mijn Quest denk die ik op dat moment enige milliseconden mis, zal ik me wederom onverwijld in het nimmer aflatende feestgewoel storten. Ein Prosit!!

maandag 20 september 2010

Einde komt in zicht

Dit weekend heb ik de laatste laag dd-lak op de Quest gesmeerd. En het is precies op, de allerlaatste restjes heb ik met kracht uit de gebruikte rolletjes moeten persen en op een oude tafel van een tuinstel gesmeerd zodat die ook weer een paar jaar meekan. Maar daar ging het natuurlijk niet om.
Inmiddels heb ik de ledjes allemaal netjes aangesloten, als bekabeling heb ik een oud stuk netwerkkabel gebruikt dat ik op de zaak mee kon nemen, en waarin 8 verschillende kleuren kabeltjes zitten, ruim voldoende voor deze klus. Alles mooi gesoldeerd en met krimpkousjes afgesloten, de benodigde gaatjes voor de knipperledjes uitgemeten en geboord, eerst met een dun boortje en dan gaandeweg dikker totdat de ledjes er mooi doorheen vallen. Hoe ver ze naar buiten steken valt tegen, dus heb ik op de plaats waar ik ze ging plakken aan de binnenkant nog wat materiaal weggeslepen zodat de led netjes vlak tegen de body aan ligt. De knipperlampjes vooraan staan redelijk ver naar voren zodat de overige weggebruikers ook zien welke kant je op wilt als ze aan de andere kant van je voertuig staan. Dat heb ik daarom zo gelaten en met een laserwaterpas eerst de Quest recht gezet en daarna de hoogte van de ledjes afgetekend. In de breedte het ik de afstand tot de koplamp aangehouden, die weer precies in het midden van waar het oude, te grote gat zat en wat ik nagemeten heb op basis van de lasnaad van de 2 bodyhelften en omdat dat niet perse het midden hoeft te zijn heb ik dat ook nog ten opzichte van het centrale frame gemeten. Meer kan ik er niet aan doen en ik ben tevreden met het resultaat. De hoeveelheid licht die de Quest nu produceert zie je niet over het hoofd.

Het gat voor de koplamp heb ik met 1 van de '7-gatenzaag' gemaakt, een maatje kleiner dan de lamp groot is, en dan al proberend met een schuurhulpje (een mooie strakke spuitbus met een schuurpapiertje er omheen) de lamp een minimale ruimte gegeven om precies vrij te hangen en de lijn van de neus niet te verstoren. De koplamp beweegt in een stukje pvcbuis, bevestigd op een stuk aluminium profiel, dat zit weer met slangenklemmen aan het frame en wordt bediend vanaf de zitplaats. De bundel kan bewegen van een paar meter voor de Quest tot hoger dan recht vooruit. Om de lamp zit een platte rubber ring (zo'n zelfde als onder een flinke maat rooster van een afvoer van de wasbak zit) die de ruimte tussen de koplamp en de body afsluit zodat het daar niet gaat fluiten door de wind of druppelen door de regen. De signaalhoorn is aangesloten op de fietspomp die ik zoveel mogelijk rondom van allerlei nodeloos gewicht heb ontdaan zoals hand- en voetsteunen etc. Die vervoer ik in de Quest door wat over is van de pompvoet in een ronde houder te steken die ik rechts voor de wielkast met tie-raps vastgemaakt heb aan de rand van de body, en ik zet 'm vast met een klittenbandje op de wielkast. Waar 'ie zou kunnen rammelen of klapperen heb ik wat schuimband geplakt.

Ik heb de ledjes er netjes met smeltlijm in geplakt, een VM remlichtschakelaar (met zo'n lang gebogen heveltje, waarbij het remlicht uitgaat als je parkeert en het rempalletje gebruikt, dat voorkomt lege accu's) erin geplaatst. Dat viel nog niet mee, er zitten hele kleine gaatjes in voor nog dunnere schroefjes, dus na een tijd zoeken heb ik maar gewoon zo'n gaatje een klein beetje opgeboord zodat het allerdunste wel beschikbare schroefje er doorheen kon. Dat is gelukt, maar meer als gevolg van geluk dan van wijsheid. Alles doet het nu, alleen de zoemer die ik tegenkwam van een vorig voertuig, die deed het zachtjes op 6 volt maar trekt teveel stroom in mijn huisige opzet en daar moet een andere in.

Het remlichtledje met weerstand heb ik in het standaard Spanninga achterlicht achter de reflector geplakt. en dat geeft een flinke rode gloed achter de Quest.


Afgelopen week heb ik ook eindelijk een 1/2" dop gescoord met imbus 14 mm (Hornbach) zodat ik ook het achterwiel er uit heb kunnen halen. Daar had ik nu mooi de gelegenheid om het wieldoekje, waar je anders nauwelijks bij kunt, te vervangen. Er was slechts een uitgelubberd lor van over, en ik heb direct de naaf en de velg even gereinigd en in een laagje S100 beschermspray gezet. Verder valt er aan dit wiel niks te onderhouden. Maar daar kom je niet snel in de buurt dus dat is voorlopig weer in orde. Even opletten als je ook je achterwiel wilt doen: zorg voor een imbussleutel met een verlengde am (met een buis) of een imbusdop met een flinke momentsleutel, en ondersteun deze arm met een plankje dat weer op schuimrubber of een deken ligt binnen in de Quest). Ga achter de fiets zitten op je platte kont, zet de staart op je buik en trek onder aan het achterwiel zodat het draait alsof je vooruit rijdt. Dat kost best wat kracht maar is te doen. Maak dan de achtervering bovenaan los, zodat het wiel naar boven kan en je iets meer manoevreerruimte hebt om naaf en dus wiel van de asconstructie af te halen en later weer terug te zetten. Vastzetten hoeft niet na het terugplaatsen van het wiel. Handvast is zat, je trapt het als je fietst vanzelf vast.

Zo, deze week gaat na een laatste check de top er weer op. Dan kan er eindelijk weer gefiets worden jippie!!. Wat er nog aan klusjes overblijft: oranje reflectiesticker, striping en of andere decoratie, als de lak goed uitgehard is nog een keer flink poetsen, iets anders dan de standaard spiegels, (misschien naar het idee van Jan Reus), een setje windschermen voor allerlei verschillende omstandigheden, iets betere constructie zodat de schuimkap windvast is en echt de regen buiten houdt en een soort regenkoepel. Daar kom ik nog uitgebreid op terug.

zondag 12 september 2010

DD-lak perikelen

Het wordt steeds geler allemaal. Want ik ben aan het aflakken. Helaas dekt het spul maar matig, en dat terwijl de ondergrond ook grotendeels geel is!. Maar oké, dan kun je de volgende lagen wel een missertje wat je eerder heb veroorzaakt weer min of meer gladtrekken. Want ik lak in de garage af, met de deur open uiteraard want anders ga je volgens mij onderuit met die dampen. Maar ik lak dus binnen want buiten staat wind en vliegt van alles rond dat ik liever niet in de lak heb, en het regent vanmorgen ook nog. Maar binnen is het licht niet optimaal en sla je dus wel eens een stukje over of je vergeet een deel goed uit te rollen. De lak glanst mooi, trekt fantastisch strak maar is onverbiddelijk als je het te vet opzet: zakkers! Ook goed opletten dat je het goed uitrolt, dan nog 1 keer om de aanzetten eruit te rollen, dan verder afblijven want anders is het al te ver gedroogd. Correctieacties trekken dan niet meer glad en die blijf je later zien. Gisteren de fiets in de eerste laag gezet, en toen ik bijna rondom klaar was was de lakvoorraad die ik voorbereid had, op(120 gram dd-lak basis, 60 gram verharder en 6 gram kwastverdunner dat een half uur moet 'voorreageren' voordat je het kunt gaan opbrengen). Te weinig voor heel de fiets (zonder de top). Zoveel mogelijk de roller leeggerold en de lak uit alle hoeken van het verfbakje, het roerstokje en de kwast gebruikt om toch nog de rechterachterkant af te maken maar helaas, veel strepen en weinig glans. Omdat je het mooiste effect van deze lak bereikt als je dat snel en nat in nat opbrengt start ik aan de achterkant, daar kun je waar de oranje reflectorsticker komt wel een beetje rommelen en daar kom je dan als je rond bent een stukje tegen dat eigenlijk al te droog is om netjes aan te sluiten.
Ach, het dekte toch niet goed, en vandaag met beter licht werd duidelijk dat er wat zakkers en heilige dagen waren onstaan, dus eerst maar weer wat geschuurd en daarna weer ontvet en nu wat meer klaargemaakt. 150 basis en 75 harder en 8 gram kwastverdunner blijkt precies genoeg te zijn om zowel de body als de top rondom netjes van een laagje te voorzien. Dan heb ik, op m'n knieën onder de opgetakelde fiets, op de bodem de roller leeggerold. Helaas, nog steeds is niet alles gedekt. De plekken die ik uitgeslepen en geplamuurd heb zijn aardig opgedroogd maar er moet echt nog een laag overheen, dus ik heb nog extra lak nodig: 1 pot van totaal 750 gram is dus niet genoeg. Gelukkig verdampt er een flink deel van al dat gewicht.... Morgen direct bestellen dan kan ik einde van deze week het aflakken hopelijk afronden. Dat moet wel klaar zijn voordat ik de knipperleds erin ga plakken, en de koplamp en het achterlicht monteer. Daar ga ik me deze week maar es op concentreren, de electra voor knippers en remlicht. Helaas is mijn opzetje met de goedkope Hema-ledstripjes niet gelukt, want er zit een klein beetje logica op het printje onder een zwarte stip, dat met een schakelaartje het licht van uit naar knipperstand, constant branden of looplichtstand verandert. Ik had uitgeprobeerd of ik de 'constant aan' stand kon bestendigen door dan de stroomtoevoer te onderbreken en dat leek te lukken, want als ik dan de batterij terugplaatste brandde het lichtje weer constant. Nou, toen ik de zaak aan mekaar had gesoldeerd wilde het geheel op geen enkele manier licht geven dus heb ik het na een paar uur klooien opgegeven en zal ik er nu gewoon een ledje met driver in plakken zoals VM het ook doet in de huidige achterlichten. Dat wordt dan ook weer bestellen maar dat zou ik zelfs na het afronden van het bodywerk en plaatsen van de top nog kunnen doen. Verder heb ik wat luchtgaten in het originele zitje geboord en het klittenband vernieuwd en dat heb ik vanavond eventjes teruggeplaatst in de Quest. In de loop van afgelopen week heb ik alle aandrijftechniek weer in orde gemaakt dus ik kon een rondje fietsen. Weliswaar zonder top maar het werkt allemaal best weer okee. Ik heb deze week zelfs nog even de achterschokbreker opengehad en engzins geprobeer te verzwaren (in de hoop het springen van de acherkant op klinkers uit te bannen) door met een overgebleven deelveer van een van de voorschokbrekers de bestaande achterveer te verlengen en dat paste na enig krachtzetten maar net. Toen bleek het achterwiel lager uit te komen waardoor de fiets in onbelaste staat aanliep want het achterste kettingwiel raakte de body, en ik de ketting zodoende ook niet meer achteruit kon rondkrijgen. Dat heb ik dus direct weer teruggedraaid. Dan maar dansen af en toe. Maar de nieuwe veren in de voorschokbekers doen het goed en blijkbaar heb ik er op de juiste manier vet in gedaan want ik had geen vreemde bijgeluiden. De jagwires bedienen de SA remmen soepeltjes. Ik had wat (niet alle) kogelkopjes vervangen maar de geluiden die daar veroorzaakt worden, ben ik nog niet tevreden over.

Ik heb de afgelopen week een bijzonder lichte voetpomp bij Lidl gescoord en wanneer ik de voet en het hendel ervan wat gestript heb wordt dat mijn onderwegpomp. Ik ga deze rechts boven/achter de wielkast aan klittenbandjes rammelvrij ophangen en sluit de slang aan op een voelbal-luchthoorn. Die komt op de plek van de huidige electrische claxon. Ik vervang dus het originele toeterpompje door een echt fietspomp die ik toch al bij me heb en kan zo weer enige minuten langer van een volle accu genieten. Ik heb een stuk slang bij Hornbach gehaald en daarin aan de ene kant een dunlopventiel uit een oude binnenband gestoken. De andere kant heb ik met behulp van een stuk hol draadeind zoals je ziet bij 220v lampfittingen aan de toeter aangesloten.
Verder heb ik deze week bedacht hoe ik de koplamp opnieuw ga plaatsen en dan zo dat ik 'm vanuit mijn luie stoel kan bijstellen. Enigzins afgekeken van VM en wat oplossing van mezelf. Dat ziet er in een schemaatje zo uit: de grijze LED-unit (een gesloopt wat ouder model Cateye stuurkoplamp) zit losjes in een stukje afvoerbuis met een iets kleinere doorsnee dan de unit. Ik fixeer de unit met 3 enigzins trekkende veertjes (rood) die de lamp in de buis en centraal op z'n plaats houdenhouden. De blauwe kabel loopt naar een ouderwets versnellingshendel waarmee ik de lamp van de centrale stand naar boven kan bewegen waardoor de unit aan de achterkant iets omhoog gaat, zodat de lichtbundel lager gericht wordt. Terugschuiven van de hendel betekent dat de unit teruggaat naar de ruststand (en daar blijft door de drie veertjes) in de grootlichtstand. Ik moet nog even bedenken welke ruststand het handigst is, groot licht of juist niet. De unithouder cq. afvoerbuis maak ik vast aan een stukje aluminiumprofiel dat ik aan het centrale frame onder de trapas bevestig, en richt ik zodanig dat de lichtunit buiten zo vlak mogelijk aansluit op de lijn van de neus en met minimale speling in de body past.
Zodoende krijgt de Quest niet alleen een facelift maar de techniek wordt ook moderner dan wat destijds de standaard was. Maar het is nog aardig wat werk. Zeker als ik alle zaken op mijn verlanglijstje ook nog uit zou voeren. Daarover ongetwijfeld later meer.

zondag 5 september 2010

We zullen doorgaan

Met de klus, totdat ik weer fijn in de Quest kan fietsen. Deze week eerst urenlang pielen om alle bestickering er vanaf te krijgen. Eerst gewoon proberen met je nagel en dan strippen maar dat was geen succes. Uiteindelijk bleek het verwarmen met een haarfőhn (verfbrander durf ik niet aan, dat wordt echt heel heet) en dan met een oud en dus tamelijk bot plamuurmes eraf steken het snelst te werken. Daarna vooral slijpwerk aan het bodywerk gedaan, en vandaag het plamuren - schuren - plamuren - schuren - plamuren - schuren afgerond. De gelcoat was vooral op de rondingen gebarsten waar de vloer overgaat in de zijkant dus waar er af en toe een knik in kan komen. Verder rond de koplamp en aan de staarttip, daar vanwege het stoten of botsen in de afgelopen 7 jaar. Ook bovenop rond de spiegels en op de bult, vanwege het over de kop gaan denk ik, en hier en daar een barst in de top boven de pedalen, vanwege het stoten met tenen tegen de binnenkant. En veel barstjes als gevolg van harde bagage, zo heb ik het idee, gezien de vele "kraaiepootjes", stervormige barstjes voor en rond het achterwiel. De "vloerbedekking" waarover Wim en Pé bloggen is zo gek nog niet. Daarnaast heb ik wat diepe krassen volgesmeerd.
Maar alles is uitgeslepen en geplamuurd en nu weer strak. Op advies van Ymte heb ik dat geprobeerd met een dremel met verschillende hulpstukken, maar dat schoot niet op.Misschien heb ik niet het juiste hulpstukje. Dan maar met een soort slijpsteentje in een accutol, ook al geen succes. Toen de excentrische vlakschuurmachine, en wat ik uit ervaring wist is, wanneer je de zool niet op je werkstuk laat rusten, dan gaat 'ie met een flinke snelheid ronddraaien, en dan kun je door met alleen een randje van de schuurzool te schuren en niet te zwaar op je werkstuk te leunen precies een spoortje van een barst uitslijpen. Laat je je machien zwaarder rusten dan neemt de snelheid van de zool zodanig af dat dit niet meer werkt.

Schuren met waterproof papier om een schuurblokje is het beste denk ik, en duurt tevens het langst. Dus ik heb best veel met zo'n handpalmapparaatje gedaan. Hoe mooier en strakker je plamuurt (polyester 2 componenten, in 20 minuten droog) hoe minder je hoeft te schuren. Toch kwam ik na het schuren steeds weer plekjes tegen die nog niet naar mijn zin waren en dus hop, weer opnieuw. Ik heb het nu wel even gehad met die stof en die lucht en ben echt geestelijk ook aan het aflakken toe, maar dan wel op een gunstig moment. Nu ben ik moe, is er nog veel stof in de lucht en het waait behoorlijk dus dat zijn allemaal argumenten om nu even niet af te lakken. Ook advies van Ymte: rollen met DD lak en dan naderhand nog poetsen. Dus dat zit er nog aan te komen.

En nog meer.
Ik wil ook een remlicht want in de toekomst wil ik met toertochten meedoen en dan is een remlicht wel aan te raden. Ik heb twee gewone Hema achterlichtjes, die hebben 3 rode ledjes op een stripje, uit elkaar gehaald en die 2 samen kunnen in serie tegen 6 Volt. Ik heb bij de lokale fietsenmaker een universele remlichtschakelaar gehaald en die komt bij het remhendel. Die twee stripjes met leds passen precies links en rechts in het standaard Spanninga achterlicht dus die plak ik daar met smeltlijm en dan is dat achterlicht en remlicht in 1. Dan nog een nieuw gat voor de koplamp (was al led) en gaatjes boren voor de ledknippers en een nieuwe automaat van VM installeren. Verder wil ik ook een handvat achteraan om de Quest makkelijk te kunnen verplaatsen. Ik heb bij Wim Schermer een leuke constructie gezien met een verzonken tiloog maar ik heb nog niet scherp waar die dingen in mijn omgeving te koop zijn. Ik heb vandaag ook de secundaire ketting ingekort, die hing slap terwijl de spanner helemaal was uitgeveerd dus heb ik er, op de gok, maar een binnen- en buitenschalm tussenuit gehaald. Ik heb daar ook een (ideale) SRAM sluitschalm opzitten dus dat was een makkie, en zo past 'ie weer perfect. Overigens heb ik om een toekomstige kettingbreuk onderweg te kunnen repareren wat sluitschalmen van KMC gekocht en die werken iets anders. Daar zijn de 2 pootjes van de schakel iets naar elkaar toegebogen en dan past er een sluitplaatje met sleufgaatjes op dat dan door buigen van de ketting op z'n plek klikt.
Dus deze week de body aflakken en alle techniek weer op zijn plaats. De top meteen dun rupsje siliconen (tegen inwateren en klapperen) en wat schroefjes terug op z'n plek, stoeltje erin (ook nog even wat gaten in boren voor de nodige "beluchting"), en dan moet ik weer op pad kunnen. Wat zal ik blij zijn als het zover is. Niet dat ik klussen niet leuk vind maar ik mis het GEVOEL.