Einde komt in zicht

Dit weekend heb ik de laatste laag dd-lak op de Quest gesmeerd. En het is precies op, de allerlaatste restjes heb ik met kracht uit de gebruikte rolletjes moeten persen en op een oude tafel van een tuinstel gesmeerd zodat die ook weer een paar jaar meekan. Maar daar ging het natuurlijk niet om.
Inmiddels heb ik de ledjes allemaal netjes aangesloten, als bekabeling heb ik een oud stuk netwerkkabel gebruikt dat ik op de zaak mee kon nemen, en waarin 8 verschillende kleuren kabeltjes zitten, ruim voldoende voor deze klus. Alles mooi gesoldeerd en met krimpkousjes afgesloten, de benodigde gaatjes voor de knipperledjes uitgemeten en geboord, eerst met een dun boortje en dan gaandeweg dikker totdat de ledjes er mooi doorheen vallen. Hoe ver ze naar buiten steken valt tegen, dus heb ik op de plaats waar ik ze ging plakken aan de binnenkant nog wat materiaal weggeslepen zodat de led netjes vlak tegen de body aan ligt. De knipperlampjes vooraan staan redelijk ver naar voren zodat de overige weggebruikers ook zien welke kant je op wilt als ze aan de andere kant van je voertuig staan. Dat heb ik daarom zo gelaten en met een laserwaterpas eerst de Quest recht gezet en daarna de hoogte van de ledjes afgetekend. In de breedte het ik de afstand tot de koplamp aangehouden, die weer precies in het midden van waar het oude, te grote gat zat en wat ik nagemeten heb op basis van de lasnaad van de 2 bodyhelften en omdat dat niet perse het midden hoeft te zijn heb ik dat ook nog ten opzichte van het centrale frame gemeten. Meer kan ik er niet aan doen en ik ben tevreden met het resultaat. De hoeveelheid licht die de Quest nu produceert zie je niet over het hoofd.

Het gat voor de koplamp heb ik met 1 van de '7-gatenzaag' gemaakt, een maatje kleiner dan de lamp groot is, en dan al proberend met een schuurhulpje (een mooie strakke spuitbus met een schuurpapiertje er omheen) de lamp een minimale ruimte gegeven om precies vrij te hangen en de lijn van de neus niet te verstoren. De koplamp beweegt in een stukje pvcbuis, bevestigd op een stuk aluminium profiel, dat zit weer met slangenklemmen aan het frame en wordt bediend vanaf de zitplaats. De bundel kan bewegen van een paar meter voor de Quest tot hoger dan recht vooruit. Om de lamp zit een platte rubber ring (zo'n zelfde als onder een flinke maat rooster van een afvoer van de wasbak zit) die de ruimte tussen de koplamp en de body afsluit zodat het daar niet gaat fluiten door de wind of druppelen door de regen. De signaalhoorn is aangesloten op de fietspomp die ik zoveel mogelijk rondom van allerlei nodeloos gewicht heb ontdaan zoals hand- en voetsteunen etc. Die vervoer ik in de Quest door wat over is van de pompvoet in een ronde houder te steken die ik rechts voor de wielkast met tie-raps vastgemaakt heb aan de rand van de body, en ik zet 'm vast met een klittenbandje op de wielkast. Waar 'ie zou kunnen rammelen of klapperen heb ik wat schuimband geplakt.

Ik heb de ledjes er netjes met smeltlijm in geplakt, een VM remlichtschakelaar (met zo'n lang gebogen heveltje, waarbij het remlicht uitgaat als je parkeert en het rempalletje gebruikt, dat voorkomt lege accu's) erin geplaatst. Dat viel nog niet mee, er zitten hele kleine gaatjes in voor nog dunnere schroefjes, dus na een tijd zoeken heb ik maar gewoon zo'n gaatje een klein beetje opgeboord zodat het allerdunste wel beschikbare schroefje er doorheen kon. Dat is gelukt, maar meer als gevolg van geluk dan van wijsheid. Alles doet het nu, alleen de zoemer die ik tegenkwam van een vorig voertuig, die deed het zachtjes op 6 volt maar trekt teveel stroom in mijn huisige opzet en daar moet een andere in.

Het remlichtledje met weerstand heb ik in het standaard Spanninga achterlicht achter de reflector geplakt. en dat geeft een flinke rode gloed achter de Quest.


Afgelopen week heb ik ook eindelijk een 1/2" dop gescoord met imbus 14 mm (Hornbach) zodat ik ook het achterwiel er uit heb kunnen halen. Daar had ik nu mooi de gelegenheid om het wieldoekje, waar je anders nauwelijks bij kunt, te vervangen. Er was slechts een uitgelubberd lor van over, en ik heb direct de naaf en de velg even gereinigd en in een laagje S100 beschermspray gezet. Verder valt er aan dit wiel niks te onderhouden. Maar daar kom je niet snel in de buurt dus dat is voorlopig weer in orde. Even opletten als je ook je achterwiel wilt doen: zorg voor een imbussleutel met een verlengde am (met een buis) of een imbusdop met een flinke momentsleutel, en ondersteun deze arm met een plankje dat weer op schuimrubber of een deken ligt binnen in de Quest). Ga achter de fiets zitten op je platte kont, zet de staart op je buik en trek onder aan het achterwiel zodat het draait alsof je vooruit rijdt. Dat kost best wat kracht maar is te doen. Maak dan de achtervering bovenaan los, zodat het wiel naar boven kan en je iets meer manoevreerruimte hebt om naaf en dus wiel van de asconstructie af te halen en later weer terug te zetten. Vastzetten hoeft niet na het terugplaatsen van het wiel. Handvast is zat, je trapt het als je fietst vanzelf vast.

Zo, deze week gaat na een laatste check de top er weer op. Dan kan er eindelijk weer gefiets worden jippie!!. Wat er nog aan klusjes overblijft: oranje reflectiesticker, striping en of andere decoratie, als de lak goed uitgehard is nog een keer flink poetsen, iets anders dan de standaard spiegels, (misschien naar het idee van Jan Reus), een setje windschermen voor allerlei verschillende omstandigheden, iets betere constructie zodat de schuimkap windvast is en echt de regen buiten houdt en een soort regenkoepel. Daar kom ik nog uitgebreid op terug.