dinsdag 28 augustus 2012

Quest in Brugge

Zo vaak kom je ze niet tegen. En zeker niet in het buitenland, want daar is de fiets infrastructuur vaak lang niet zo goed als hier, en hier klagen we er soms al over, al dan niet terecht. Over hobbels, scheuren in het asfalt, haakse bochten, hindernissen, ja zelfs de kleur van het (standaard rood-witte) paaltje midden in het fietspad moet het ontgelden. Dus het was zo'n aha momentje toen ik deze uitvoering tegenkwam. Tijdens mijn fietsloze vakantie bij onze (op een paar na) sympathieke zuiderburen trof ik in een winkel die ik bezocht in het kader van een van mijn liefhebberijen deze Quest. Een model dat ik nog niet eerder mocht aanschouwen. En gewoontegetrouw had ik direct de neiging om kennis te gaan maken. Helaas had ik op dat moment geen gelegenheid daartoe, het was nog vroeg, en is het er later niet meer van gekomen dus deze Quest blijgt op mijn verlanglijstje staan om nog eens 'terug' op te zoeken.
Gelukkig had mijn zoon Stan een goede camera meegenomen en heeft zodoende onze ontmoeting wel kunnen vereeuwigen. Boffen.

zondag 12 augustus 2012

De zwakste schakel

Deze tijd maak ik weinig VM kilometers. Woonwerk pak ik vaak de bukker want dat is minder warm, en vakantiegewijs is het ongezellig met de VM, want de rest van de familie moet het met bukkers doen. Toch gistermorgen vroeg, omdat het dan nog lekker koel is, maar weer een tochtje met de Quest gepland, want het blijft kriebelen. Maar ik was nog maar net op weg toen me iets vreemds overkwam. Ik kon trappen wat ik wilde maar deze krachten werden niet op het achterwiel overgebracht. Uiteraard denk je dan dat de ketting eraf is gelopen maar dat was niet het geval. Wat er dan wel mis was werd me duidelijk, nadat ik gestopt was en met mijn hoofd een tijdje onder de 'motorkap' stond te wennen aan de duisternis. De plastic buis waardoor de aandrijvende ketting naar het voorste blad loopt zit met wat tiewraps aan het frame zodat deze op z'n plek blijft, maar doordat er een bindbandje was verdwenen was de buis door de ketting meegenomen, dwars door de voorderailleur heen gerukt en lag een eind over het voorblad zodat het blad geen vat meer had op de ketting, en vandaar mijn loze maalwerk. Maar beroerder was het dat de voorderailleur daarbij stuk gegaan was, het stuk links van de ketting is normaal gesproken verbonden met het deel rechts en dat was nu van elkaar af. Gebroken, en de ketting was er tussenuit. Dat het gebroken was, daar kwam ik vanmorgen achter, toen ik de zaak ging onderzoeken. Gisteren heb ik het provisorisch op moeten lossen, door de derailleur helemaal links te schakelen en de ketting op het grote blad te hijsen, die liep dan netjes vrij, rechts naast de voorderailleur langs en zodoende kon ik voorzichtig de 12 km huiswaarts afleggen. Geen last van zwarte handen, ik had latex handschoentjes mee, heb al eerder onderweg met dit bijltje moeten hakken. Vanmorgen dus de Quest op de snijtafel gezet en de top eraf gehaald. Gelukkig had ik de top alleen vastgemaakt met tape(dat ik weer kon hergebruiken door het op een stuk kunststof wasbakafvoerpijp op te rollen en er na de klus weer af te rollen en te plakken). Daarna de kettingbuis met een scherp stanleymes stukgesneden en van de ketting afgehaald en weggegooid, omdat dit ding me al vaker problemen heeft gegeven en ik al besloten had voor een l-profiel(voor de kenners een hoeklijn) van kunststof dat voortaan mijn rechterkuit voor kettingvet moet behoeden. Ik heb een oude strop van een van mijn vorige motorfietsen vormgegeven rond de vierkante framebuis en daar een beugeltje op gemaakt dat de hoeklijn vooraan op zijn plaats houdt, en achteraan met een tiewrap aan een pootje van de stoel. (het is nog een oude modelletje dat in het midden op het frame is gemonteerd ipv zoals tegenwoordig aan de wielkasten). Bijgaand wat foto's.