dinsdag 25 oktober 2011

Toppie

Het Quest toppie bedoel ik. Die heb ik gisteren nog maar eens de volle laag gegeven. Het is in de garage inmiddels te koud om de Quest met DD-lak te behandelen dus ik heb eerst de stoute schoenen aangetrokken, toen een stuk karton in de huiskamer gelegd en daarop de Quest geparkeerd. Daarna de body langs de naad afgeplakt, en langs de rode achterpunt, en de top ontdaan van klittenband en spiegels. Lichtjes vochtig geschuurd met korrel 180 en afgenomen, ontvet en terwijl de dd-lak voorbereid. 60 gram kleur, 30 gram harder. Dat moet een half uurtje reageren met elkaar en dan kun je los. Onder de leeslamp en andere kamerverlichting, niet ideaal maar wel lekker warm, en het helpt de 2 componentenlak heel snel te drogen. Na anderhalf uur heb ik klittenband, tape en spiegels er weer opgezet en vanmorgen ben ik in een iets mooiere Quest naar m'n werk in Rotterdam gefietst.
Zondag een tochtje door de Alblasserwaard gemaakt, fotootje in het zonnig frisse windje bij de Krom in Oud Alblas.

donderdag 20 oktober 2011

Olm kaltgestellt

De afgelopen week heerlijk met de nieuw-glanzende Quest geforenst. Ach, 't is maar 20 km per dag maar in het weekend heb ik daar nog een 90 aan toegevoegd zodat ik toch tevreden op deze woonwerkweek terug kan kijken. Buiten een rammeltje is de Quest weer tiptop in orde, en als ik binnenkort de winter Moiree er weer ondergegooid heb voor wat meer grip en minder spin onder winterse of anderszins gladde omstandigheden kan ik er hopelijk weer even tegen. Verder heb ik qua velomobiling niet zo veel te melden. Wat me wel dwarszit is dat het biermerk Olm enkele weken geleden door de erven van Freddy om zeep is geholpen. Dit alles onder het mom 'ze vullen onze vaten' maar dat is natuurlijk flauwekul. Andersom gebeurde ook. Maar Freddy is een gigantisch zwembad waar Olm een borrelglas is. Dus het ging niet om het omzetverlies of substantiële financiële gevolgen. Nee, Freddies erven doen het in de broek voor ieder nieuw initiatief op biergebied en daarom proberen ze de potentiële concurrentie juridisch de kop al in te drukken voordat deze de kop opsteekt. Heel flauw en wederom een verarming van de Nederlandse biercultuur, die al zo ontzettend veel verarmd werd door de allemans-supermarkt-smaak die de Zoetermeerse chemiereus in gigantische hoeveelheden op de wereld smijt, daarbij de mooie, kleine merken een voor een verzwelgend en nu dus Olm. Weer een kans minder op een nieuwe frisse smaak in de winkels, afgevlakt tot het nivo wat ze in Zoeterwoude bepalen. Wat ze daar goed voor je vinden!! Zolang je een klein brouwertje blijft in Nederland mag je bij Freds gratie blijven, zodra je er blijkt van geeft iets van marketing te begrijpen en een kansje op een klein stukje marktaandeel zou kunnen hebben, treed de grote vervlakker op en werpt alle middelen, behalve die van gewone marktwerking, in de strijd om dat koste wat het kost te voorkomen en ons Nederlanders te behoeden voor iets wat beter smaakt dan hun slobberpils. De smoesjes vanuit Zoeterwoude zijn goed. "Mensen moeten ons bier krijgen als ze dat in een cafe bestellen en niet het goedkopere Olm". Ten eerste is de productieprijs van Olm wellicht hoger dan die van Fred, omdat die op veel grotere schaal produceert, maar verkoopt Fred wel duurder, vandaar dat Olm 'goedkoop' genoemd wordt maar dus eigenlijk een veel betere prijs/prestatieverhouding heeft. Ten tweede is er nauwelijks iemand in een cafe die een biermerk roept als 'ie een pils bestelt, alleen als je een speciaal bier wilt. Maar je kunt het hiermee vergelijken: als de producent van Spa bronwater de Nederlandse drinkwaterbedrijven zou willen laten sluiten omdat zij het water produceren dat op zonnige terrassen wordt geschonken als klanten een Spa'tje bestellen. Als een cafehouder zijn klanten wil beduvelen, iets wat soms voorkomt, dan gaat dat heus niet ophouden omdat Olm nu kaltgestellt is. Ik kan iedereen aanraden eens (echte) Brabantse, Belgische of Duitse biertjes te proberen, of van een kleine brouwer uit Nederland, daar hebben we er tegenwoordig ook heel veel van. Daar zitten juweeltjes tussen! Er gaat wellicht een wereld voor je open en die merken zijn over het algemeen wat concurrent- en klantvriendelijker want zij laten u de keus, iets wat je van Freddy niet kunt zeggen.

donderdag 13 oktober 2011

Make-over looks

Langzamerhand wordt het weer tijd om de kachel in orde te maken voor de koudere tijden die we ongetwijfeld tegemoet gaan. Ach, dat heeft eigenlijk ook wel weer wat, Kerst, de openhaard, de stoom boven de buitenjacuzzi... O, ik droomde even; Oliebollentocht, vuurwerk, oud en nieuw, en wel echt: er lekker warmpjes bijzitten in de Quest terwijl andere fietsers heel sneu door ijzig koude wind, sneeuw, hagel en ijzel worden geteisterd. Gelukkig was er vandaag een heel ander beeld. Zo mooi dat ik vanavond de terugweg van m'n werk uitgebreid heb met een extra rondje, om toch nog zoveel mogelijk van dit seizoen mee te pakken. Thuisgekomen dacht ik eraan dat er toch maar eens wat plaatjes van na de 'make-over' op deze pagina moeten komen:
. ^ Zo zit de vlag vast, met een paar delen van een scharnier aan het tiloog
^ Tijdens de werkzaamheden..
. ^ Nog reflectiestickers erop en de letters QUEST
. ^ De helm is ook in dezelfde kleur gepimpt. De kleur is overigens niet het standaard VM-geel maar het standaard geel dat bij Polyservice verkocht wordt. Het rood is ook standaard Polyservice.

dinsdag 11 oktober 2011

Weer mobiel met hindernissen

Gelukkig is het al een paar dagen zo ver: ik ben weer velo - mobiel! Alle klussen van de afgelopen tijd zijn (zo goed als) afgerond en de afgelopen dagen kon ik weer met m'n ouwe trouwe Quest werkwaarts. Tuurlijk gaan er nog wat dingetjes mis soms, zoals een extra tellertje dat ik had gemonteerd als cadansmeter, maar omdat daar een tamelijk kort kabeltje aanzat (koopje natuurlijk, Lidl) had ik dat midden op het stuur gemonteerd, er niet bij stilstaand dat dat plekkie leeg moet blijven als ik m'n stuur onder de motorkap wil vastzetten. Dus heel snel deze hele handel weer verwijderd. Verder was er van de claxon na een paar maanden niet gebruiken niet meer dan een mager biepje over, niet genoeg om wie dan ook waar dan ook voor te waarschuwen. Er zit een afstelmogelijkheid op, en door daar wat tijd in te steken heb ik nu weer een volume dat aandacht krijgt van de gemiddelde weggebruiker. Sommigen zullen van een kanon nog niet opkijken dus daar meet ik dit effect dan maar niet aan. Wat het meest tegenzat was het weer dit weekend, iets te veel wind waardoor ik er niet opuit durfde. Vandaag heb ik toch de stoute schoenen maar weer aangetrokken, maar op de Erasmusbrug zwabber ik dan toch behoorlijk en hou effe m'n hart vast. Dan was er nog een wieldoekje. Toen ik deze Quest overnam van de vorige eigenaar kreeg ik er ook wat losse spullen bij, zoals wat binnenbanden, een stuk (onvolprezen) Antiplatt (misschien ook eens meenemen in een roltest, Wim?) en wat losse wieldoekjes die voor een wielmaatje groter waren, schat ik. Die had ik pas gemaakt voor het achterwiel door de glasfiber ring wat in te korten, echter dit had ik iets te rigoreus aangepakt en daardoor was het geheel een maatje te klein geworden en dat hing vanmiddag om het achterwiel te klapperen. Ik dacht dat op te lossen door de nippelklemmetjes wat richting naaf te schuiven maar die zakken blijkbaar vanzelf weer terug. Nu heb ik onder ieder wieldoekhoudertje om de spaak een stukje electradraad (zoals thuis in de wand zit) gebogen in de hoop dat de zaak zo blijft zitten. Effe een nieuw doekje is een aardige klus want het is de askant van het achterwiel, dus dat moet er eerst uit. Ik zou eigenlijk wel plastic of carbon wieldekseltjes willen, maar dat komt nog wel een keer. De lijst met todo's begint alweer. Waar ik me de laatste dagen aan erger is een stel keiharde hobbels die het resultaat zijn van een leidingreparatie onderweg. Het was een prachtig stuk asfalt en nu zitten er twee stroken dwars op de rijrichting, een meter of 6 ertussen en daar hebben de amateur stratenmakers klinkers in gelegd, alleen steken ze een cm of 5 boven het asfalt uit. Wat een minkukels, ik heb het aan de gemeent Barendrecht gemeld maar ambtelijke molens he, dus je moet dan geen haast hebben. Al sturen ze alleen maar een vent met een aftril apparaat, dan is het leed al geleden. Kost een half uurtje. Enfin, dat mag de overall pret natuurlijk niet drukken, zojuist meldde een van m'n fietsmaatjes dat íe in februari met m'n broer en mij meegaat, een weekje naar de zon, lekker fietsen op Gran Canaria ofzo. Yes, nu al zin in, maar eerst hier nog flink kilometers maken, te beginnen dit weekend, waarvoor nog aardig weer wordt verwacht...

zondag 2 oktober 2011

Cateye sensor finito

Sorry, eerst een stukje off-topic. Helaas al weer terug uit München, waar ik een midweekje met vrienden heb doorgebracht. Fantastisch nazomerweer, alles zat mee en niks ging er mis, behalve dat er een koffer achterbleef op de thuisreis, maar die is ook al weer binnen. De was hangt, de koffer is weer leeg en staat klaar voor de volgende uitstap. Het is heel frappant maar na zoveel jaren Oktoberfest-bezoek laten we ons ieder jaar toch weer verassen daar in Beieren. Deze keer zijn we o.a. naar Andechs geweest, een oud klooster ten zuiden van München waar ze zelf bier brouwen en lekker eten serveren.
Dat doen ze eigenlijk overal waar we geweest zijn, dus dat is niet zo exclusief. maar we zijn met de S-Bahn naar Herrsching gegaan, aan de Ammersee, een sfeervol meertje tussen de bergen daar, en toen te voet naar het klooster, een kilometer of 6. Bleek achteraf meer te zijn, we namen de langste route, en tamelijk onbegaanbaar soms, stijl en keien, kuilen en boomwortels. Maar we hebben het allemaal gered, en onszelf verwend met een Maß, de bekende literglazen, voor de dorst. Gisteren al weer voortgedaan met de Quest, links en rechts spaken vernieuwd en de wielen weer gericht, daarna vastgesteld dat de teller die al af en toe haperde inderdaad helemaal de geest had gegeven. Ik heb de zaak doorgemeten en het zwarte gevalletje dat aan de veerpoot vast zit en het steeds opnieuw voorbijkomen van het magneetje omzet in het sluiten van een miniswitchje, dat onderdeel, deed het slecht of helemaal niet. Je wilt niet weten hoe vaak dat schakelaartje de afgelopen 45000 km is open- en dichtgegaan natuurlijk (kun je wel uitrekenen, maar doe ik niet).
Ik heb het nog geprobeerd met een sterkere magneet maar dat mocht niet baten. Vervolgens heb ik het slechte onderdeel erafgeknipt en een overeenkostig onderdeel van een (wegwerp)tellertje van de Action aangesloten waarna de Cateye weer als vanouds werkt. Nog even solderen als de Quest weer rechtopstaat en klaar. Dat Actiontellertje was een misser, is niks en blijft niks dus kon al weg. Daarna de top weer eens geschuurd, in het fantastische zonnetje waren de oneffenheden goed te zien, en daarna een keertje in de dd-lak gezet, deze keer met een gewoon schuimrollertje, en dat kan mits je tijdig stopt en het rolletje vervangt, want dit begint door de agressieve bestanddelen van de dd-lak spontaan te desintegreren, en dat komt dan in delen in je afwerklaag terecht. Gelukkig was ik op tijd, want ik weet dat dit gebeurt. Vandaag, ik zit nu te wachten tot de zon de werkruimte voor mijn garage heeft bereikt, ga ik verder, heel de top nog een keer schuren en een permanente oplossing voor het fietsvlaggetje bedenken en aanbrengen. Ik denk aan een stuk van een scharnier, maar daar ben ik nog niet helemaal uit. Wat het echt geworden is zie je in een vervolgpost.