zondag 28 oktober 2012

Zegen

Vandaag zou ik met m'n maatje Hans een keer met de HSL toertocht meerijden. Hij heeft een tijdje geleden een Sinner trike gekocht, van het type 'Comfort', welke lijkt op een Hase
Kettwiesel, 2 wielen achter en 1 voor. Leuk ding, ziet er goed uit, schijfremmen, achtervering, bagagerek, heerlijke korte draaicirkel en een tuinstoel zitting. Vanmorgen vroeg bij 'm afgesproken. Helaas was ik al wat later dan ik dacht en hij dacht dat het later begon dus al met al waren we pas om 11 uur in Pijnacker op het Raadhuisplein. Eigenlijk maar goed dat we niet op tijd waren voor de HSL tocht, want er is wat mis met de Sinner. Alles lijkt normaal te werken maar het ding is niet vooruit te branden. En dat ligt niet aan de conditie van Hans want op de bukker gaat 'ie net zo hard (of langzaam, hoe je het bekijkt) als ik. Dus met een voor mijn gevoel slakkengangetje zijn we maar weer teruggefietst naar ons vertrekpunt. Pauze van niks, want volgens mij kun je op zondag om 11 uur nergens in Pijnacker een bak koffie kopen en daar hadden we toch echt wel trek in. Het was aardig fris, onderweg nog wat spetjes regen en overal was het zonning behalve waar wij reden want daar hing steeds precies een wolk voor de zon. Neen, op deze tocht rustte geen zegen. Volgende keer beter.

dinsdag 23 oktober 2012

schokbrekerrevisie

Het is gebeurd. De spullen zijn gisteren verstuurd en vandaag binnengekomen en ik heb direct alles gemonteerd. Nieuwe schuimpjes en veren in de schokbrekers, de veren zelf ingevet, een druppie olie in de remkabel en op de remhevel, het wiel is er nu toch uit, nieuw vet op de kogelkopjes en als klap op de vuurpijl een nieuwe draaishifter voor de achterderailleur. Die gaat zwaar, en dat ligt niet aan de kabel, want die heb ik er nu 3 keer achter elkaar opgezet en steeds opnieuw gesmeerd, die gaat als een jekko. Neen, het zal de nieuwigheid zijn van deze SRAM shifter, maar ik ben nog niet enthousiast over het schakelen. Ik heb de indruk dat een klik in de shifter nog niet helemaal overeenkomt met het verschuiven van de derailleur naar het eerstvolgende kransje. Jammer, misschien over een tijdje als alles ingereden is. Ik zou graag zien dat het zo werkte als op mijn ATB, daar geen draaishifters maar rapidfire shifters, een klein tikje met de wijsvinger en ik schakel op, een klein tikje met de duim en ik schakel terug, precies op het gewenste kransje, ideaal. Ik vraag me af of ik zo'n shifter niet gewoon op mijn stuurtje kan zetten, dat zou volgens mij gewoon compatibel moeten zijn met de Shimano 105 derailleur.
Op de foto zie je de onderste veer zoals die er in zat, en rechts was het blauwe deel geheel verbrokkeld. Nu heb ik het langste deel in rood en een stukje blank staal, een flinke dikke veer. Op hoop van zegen. Zojuist even een korte testrit gemaakt in het donker, wel effe wennen zeg, ik zie geen moer door dat vette viziertje, straks nog effe poetsen, maar alles werkt. De veren die ik nu gemonteerd heb geven de Quest nu wel een betonharde wegligging, maar ach, ik heb stevige veren nodig dus soit. De Big Apple (nog bedankt, Bram!) achter loopt gelukkig niet aan maar hoe het op den duur allemaal voelt dat weet ik nu nog niet. Ik kan gelukkig vanaf morgen weer forenzen met de VM, wat een genot. Nauwelijks fietsers op het fietspad, want Herftvakantie dus volop genieten. Helaas duiken we langzaamaan de donkere koude winterdagen weer in. Vaak accu's opladen en in het donker fietsen. Lekker toewerken naar een Oliebollentocht in Zwolle. Een klein probeerseltje: ik zag dat ik de Marathon Plus rechts in de verkeerde draairichting gemonteer heb (lastig bepalen als je Quest ondersteboven op schragen staat) en ik wil eigenlijk wel weten of dat nou wel of niet wat uitmaakt, dus ik laat 'm gewoon zitten en hou het in de gaten.

zaterdag 20 oktober 2012

Shocking stuff

Vandaag weer eens groot onderhoud want het regent. De draaishifter voor de achterderailleur begint slecht te worden want als ik opschakel slaat 'ie steeds een kransje over en dan trap ik me een bult. Dus een andere besteld en deze er vandaag maar es opgemaakt. Klusje van niks, ten minste als je de top er inmiddels afhebt. Die heb ik er de laatste tijd er al zo vaak van af gehad en ik laat inmiddels de boutjes en moertjes er maar gewoon uit, het plakband houdt de zaak netjes bij elkaar. Dus alleen het plakband er af en dan is de top al los. Dan de derailleur even los gemaakt van het frame anders kun je niet bij de plek waar de kabel vastgemaakt wordt, de oude derailleurkabel doorgeknipt en met een inbussleutel de handle van het stuur. Nieuwe shifter erop en een druppie olie in de buitenkabel, alle stelnippels terugdraaien tot beginstand, dan heb je weer ruimte om te spannen als de nieuwe kabel wat oprekt, nieuwe binnenkabel invoeren en bij de derailleur strak houden en klemdraaien. Deraileur weer vastzetten en proberen. Huh, hij slaat weer kransjes over, eek klik is een kransje, vind ik. Als ik goed kijk zie ik dat de shifter pas op 5 staat maar dat de ketting over de grootste krans ligt. Wat is er mis? Ik kijk es goed op het briefje dat bij de shifter zit. Het is geen Attack shifter maar een X.9 en die heeft blijkbaar een andere spoed. Balen, dan maar weer de oude erop, ik wil morgen fietsen. Gelukkig had ik ook een extra binnenkabel op voorraad zodat ik snel de zaak weer als vanouds heb. Nog steeds aan vervanging toe, dus. Deze nieuwe shifter moet ik ruilen. Verder dan, ondanks het zachte weer van de laatste dagen heb ik steeds een beetje met samengeknepen billen gereden met al die nattigheid en kou, en dan ook bandjes onder de fiets met steeds verder afnemende lekbescherming. Achter had ik een Marathon plus, daar geen zorgen, maar voor de Kojaks. Nu heb ik 2 Marathons Plus voor en een Big Apple achter, waarvan ik hoop dat 'ie niet aan zal lopen, want ik denk dat 'ie 50 mm breed is. Ik heb in alle buitenbanden wat talkpoeder gestrooid, ik heb altijd begrepen dat dat goed zou zijn voor de rolweerstand, maar dat weet ik niet zeker. Ach, het kost weinig en weegt niks dus hup, alles gepoederd. Het spul is eigenlijk bedoeld voor baby billetjes dus er hangt nu een merkwaardig luchtje rond de Quest.
Nu ik toch de Quest ondersteboven heb kan ik gelijk even kijken naar de shocks. Ik heb de laatste tijd vaak het gevoel dat ik licht naar rechts overhel, ook al is het asfalt vlak. Maar ach, je kunt je vergissen, het zou niet de eerste keer zijn... Nu dus niet, de stalen veer die eruit komt zakken na wat klopwerk is in een aantal stukken verbrokkeld, en zal niet veel schokken meer gebroken hebben. De schokbreker is zelf gebroken. Balen, het is zaterdag en al na zessen dus snel naar VM bellen en op laten sturen is er vandaag (en ook morgen) niet meer bij. Ik heb m'n halve garage nog even overhoop gehaald omdat ik dacht dat ik nog wat delen van de vorige revisie had liggen maar helaas, ik vind ze niet. Dubbel balen: Morgen niet fietsen, maandag bestellen dus dat wordt wel op z'n vroegst donderdag dat ik de shock weer klaar heb. Dan gelijk maar voor de andere kant ook nieuwe veren, nieuwe sponsachtige zuigertjes voor in de schokbrekers en gelijk een aantal kogelkopjes want deze week merkte ik dat de Quest boven de 40 km/u en op een wat ribbelige ondergrond gaat bibberen, alsof de voorwielen een dansje uitvoeren. Dat los ik dan op door lichtjes te remmen en niet te sturen maar ik voel me daar toch niet helemaal jofel bij. Wat als ik wel moet sturen of harder rem, geen idee. Maar ach, ik sleutel lekker bij de kachel (in de huiskamer) dus dat blijft ook een paar dagen een zootje, maar wel een heerlijk luxe zootje.

donderdag 18 oktober 2012

Staande gehouden

Op mijn dagelijkse woonwerkroute door Rotterdam zuid in mijn Quest heb ik vaak te maken met mensen die op een of andere manier laten merken dat er iets voorbij komt dat ze niet vaak zien en dan zwaaien, roepen of je zelfs willen laten stoppen. Soms om een praatje te maken (waar zit de motor) of te voelen aan dit opzienbarende vervoermiddel. Soms, als mijn pet goed staat, meestal niet, ga ik er op in, maar men heeft niet in de gaten hoe fragiel zo'n fiets is en daarom rijdt ik meestal voorbij en lach eens vriendelijk. Ooit kneep iemand een barst in mijn roll-bult en sindsdien hou ik niet van dit soort voel- en babbelsessies. Zo reed ik vanmorgen langs de rechtbank op de 'Kop van Zuid' en was net een heel erg links rijdende fietser voor me aan het mishouden toen er een stukje verderop weer eens iemand op het fietspad stond en me wild zwaaiend wilde laten stoppen. Ik had dat laat in de gaten, mijn regenbril en vizier waren wat minder doorzichtig door de regen dus ik glipte erlangs om mijn weg te vervolgen, de Erasmusbrug op. Daar heb je er weer een, dacht ik. "Stoppen!, stoppen GVD@#$!!" riep het persoon en sloeg in het voorbijgaan nog even op mijn 'motorkap'. Ik was er al voorbij voordat ik me realiseerde dat daar eens in de zoveel tijd de weg wordt afgezet omdat er een transport met zware jongens de rechtbank in gereden moet worden. Ik moest verderop stoppen voor het stoplicht en terwijl kwam er inderdaad een konvooi met dikke BMW's met zwaailichten langs. Voordat het fietslicht groen werd kwam degen die me tot stoppen maande achter me aan rennen en beval me, terwijl hij een politiebadge toonde, op de stoep te parkeren. "Ow", zei ik, "een agent, dat had ik niet in de gaten. Waarom trek je geen uniform aan als je het verkeer regelt?" De agent stond strak van de adrenaline want die zware jongens hebben soms zware vriendjes die wel eens een bevrijdingspoging doen, een spannend klusje dus, en hij had waarschijnlijk een kogelwerend vest aan onder zijn pilotenjack, en was zichzelf niet helemaal. "Dat doen we in burger", gaf hij aan, maar het drong tot 'm door dat ik er dus niet veel aan kon doen. "Je moet betere kijken, stap maar uit", beval hij. "Nee" zei ik, "dan vat ik direct kou". Het waait altijd op de Kop van Zuid. "Legitimatie" ging het licht intimiderend verder. Nadat ik me gelegitimeerd had was de adrenaline wat gezakt vroeg 'ie: "Je had alsnog kunnen stoppen". "Ja" gaf ik aan, "als iemand staat te vloeken en op mijn fiets slaat is mijn eerste ingeving niet om aan het verzoek te voldoen". Het kwartje viel en ik mocht verder. Mijn motorkap heb ik in het verleden als eens verstevigd met carbon en vertoonde verder geen schade dus dit liep met een sisser af.

vrijdag 5 oktober 2012

Zwalkende fietsers

Deze week, na mijn midweekje Oktoberfest, weer eens een kras op de Quest opgelopen. Een lomp stuk vreten dat opeens haar horloge moest raadplegen, daarbij het hele fietspad nodig had en mij vol in de flank raakte. Ik erger me er nog steeds aan maar ik laat m'n plezier er niet meer door vergallen. De schade van de vorige crash is nog steeds niet helemaal weggewerkt dus puntgaaf was mijn weerstandsarme vervoermiddel toch al niet en ik kies er eigenlijk voor om dat zo te houden, dan is het ook niet erg als er weer eens een onoplettende medeweggebruiker tegenaan komt of iemand er al dan niet doelbewust aan zit en daarbij 'per ongeluk' een beschadiging veroorzaakt. Iedereen weet dat je wanneer je een mep tegen een auto geeft direct een schade veroorzaakt van minstens een paar honderd euro, maar denkt dat dat bij zo'n plastic fiets niet zo'n vaart zal lopen. 'Tis maar een fiets en dus zal de schade wel meevallen. Andermans fiets slopen kan blijkbaar in Nederland vrijblijvend gebeuren. Ik heb wel eens een dame een hele rij fietsen om zien lazeren toen ze de hare er tussenuit wurmde, maar ze verblikte of verbloosde niet, ook al zag je jasbeschermers, kettingkasten en zadelbekleding sneuvelen. O jee, maar ze liet ze mooi liggen en trok aan haar stutten. Maar als er een paar autos bekrast zijn komt het in de krant.Ik vind het zo jammer dat onze VM's eigenlijk te kwetsbaar zijn in het verkeer, omdat weinigen én de kwetsbaarheid én de kostbaarheid van zo'n fiets kennen. En de verzekeraars zijn daar inmiddels wel achter zodat je VM nog nauwelijks fatsoenlijk is te verzekeren. Vandaar dat ik in een links en rechts gekneusd en bobbelig barrel blijf rondrijden. Want gaaf of niet, voor mij blijft het de plezierigste manier van vervoer. Dus de Australische variant, die Rotovelo, is volgens mij van dat plastic gemaakt waar ze ook kinderspeelgoed als driewielers, en naar ik begreep ook wildwaterkano's e.d. van maken. Daaraan kan een blind paard nog geen schade veroorzaken. Dat is zo'n gek idee dus nog niet, en als we er dan wel de Quest techniek en afgesloten ketting enzo in zouden hebben zitten dan ben je eigenlijk van de nadelen van de huidige Quest verlost. Tuurlijk weet ik niet hoe dat dan zit met gewicht etc maar dan kun je in ieder geval ongegeneerd op ramkoers tussen de brugpiepers door.