Zaterdag weergekeerd van een weekje Moezel. Kinderen en fietsen mee en daar genoten van de sfeer en natuur en vooral rust. We hebben deze vakantie 100 km gefietst, het moet voor iedereen leuk blijven natuurlijk.. Ik heb daar vast kunnen stellen dat ik er met de Quest ook wel een vakantie wil doorbrengen. Mooie wegen, veel fietspaden, voorbeeldig autoverkeer en niet al te veel hoogtemeters.
En eenmaal terug ben ik zondag alvast weer een klein rondje met de Quest weggeweest.
Gisteren weer eens een wat langere fietstocht met mijn Velomobiel Quest gemaakt, weer eens richting Brielle. Die kant op blijft me trekken, want de eerste keer dat ik daarheen ging heb ik zoveel moois gezien wat ik nader wilde bekijken en routes die ik wilde rijden, dat ik nu steeds op een andere manier een rondje den Briel doe.
Den Briel is altijd gezellig, druk, en open, want tot nu toe heb ik altijd een terras weten te vinden voor m'n broodnodige bakkie, wanneer ik er ook kom. Deze keer heb ik een heel gaaf en lang fietspad gevolgd vanaf de Spijkenisser brug tot aan het einde van het Brielsemeer over de dijk tussen de industrie van Rotterdam Europoort en het groen van dit eiland (Voorne-Putten).
Links is een kanaal dat veel gebruikt wordt door pleziervaart om de jachthaventjes en het meer te bereiken.
De begroeiing op deze dam in het midden van de rivier wordt kortgehouden door schapen die hier loslopen en wildroosters zorgen dat ze er niet opuit gaan. Maar wel met als gevolg dat het pad, als je het slecht treft, helemaal bezaaid is met schapenshit en je moet er dan toch niet aan denken dat je daar lekrijdt! Een flink deel ervan is echt alleen voor fietsers bedoeld dus kun je hier naar hartelust en in alle rust je KM-tjes trappen..
Voor de verandering weer eens een kettingprobleem onderweg. Ik nam ergens een verkeerde afslag en realiseerde me dat na een paar meter. Dus in de remmen en terugsteken. Al achteruit Flintstonend hoorde ik een ketting over tanden knallen en ik probeerde of ik nog vooruit kon trappen want ik weet dat er enorme krachten op de ketting kunnen komen als je achteruit gaat. En nee, ik voelde geen weerstand dus ik dacht dat de ketting gebroken was. Ik durfde niet meer te trappen, bang als ik was om de ketting dan uit de geleidebuis te trekken en om al het getob erna te voorkomen om deze er dan weer in te krijgen. Ik vroeg me al af wie ik kon bellen om me op te halen want ik had geen spullen bij me om de ketting te repareren, gelijk een goede les: regel een stuk reserveketting, een pons, een sluitschalm en een stuk ijzerdraad om de ketting eventueel door de nylonbuis te trekken en voeg dat toe aan de survivalkit die ik altijd bij me heb, met banden, plakspullen, rubber handschoenen. een paar tangetjes, eten, drinken en extra kleding.
Maar ik had geluk, er bleek eigenlijk niks aan de hand te zijn, alleen had de secundaire ketting er even vanaf gelegen en was, door het voorzichtig rommelen aan de lange ketting toevallig weer op de tandwielen terecht gekomen en alles werkte weer. Later, toen ik weer vertok na de cappuccinostop had ik hetzelfde euvel, wel trappen, geen weerstand en dus geen vertrek, en stelde toen vast dat de spanning van de secundaire ketting ondanks de flinke spanner die daar met een kettingrol normaal de zaak strak houdt, toch te wensen over laat. Een klusje voor thuis.
Terug ben ik via het fietspad zuidelijk van het Brielsemeer en aansluitend het zoetwaterkanaal weer naar huis gefietst. Prachtig weer, weinig wind en vooral heel veel fietsplezier. Thuisgekomen gaf de dagteller 80 KM aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten