Stoempen

Jaja, niet alleen tijdens het fietsen kun je stoempen, dus als een idioot doorgaan, de dood of de gladiolen. Dat heb ik nu ook met dit onderhoudsproject, ik moet door of ik nu wil of niet. Want iedere dag dat de Quest niet klaar is is een dag zonder het gevoel, dat je krijgt van een tocht met de VM. Zelfs als je niet op een kruissnelheid toert die "gewone" racefietsers als hun top beschouwen. Iedere velomobilist kan dat beamen. En als je een willekeurige racefietser in een VM zet dan zou 'ie best wel eens voor goed "om" kunnen zijn. Die ervaring, dat gevoel, dat je met die machtige slagen een snelheid bereikt waar andere, door den mensch aangedreeven vervoermiddelen, niet aan kunnen tippen. Geen regen, geen tegenwind, geen zadelpijn, het ultieme fietsen.
Dat mis ik nu dus. Ik heb vandaag de Quest geprobeerd te ontvetten, en dan met name de plekken die straks verstevigd moeten worden met carbon. Ik repareer sowieso alle gaten met carbon maar ik wil ook delen die gevoelig zijn voor barsten, daar waar ze nu zitten, wat steviger maken, zodat het uitslijpen van de gelcoat en later het plamuren ook wat makkelijker gaat maar ook in de hoop dat al die barsten straks niet terug komen. Verder is er ooit op de vloer gestaan (dat ligt ook wel voor de hand) maar toen is er tussen vloer en wielkasten wat ruimte ontstaan die later met een niet nader te traceren goedje is opgevuld, maar dat ziet er niet fraai uit. Zie hiernaast de foto, ik lees op Wim Schermer's blog dat daar Sikaflex 291 kit voor nodig is, maar ik denk dat dat in het onderhavige geval destijds iets anders is geweest. Zo'n stuk heb ik aan beide kanten, en dat ga ik glad schuren en dan lamineer ik daar een mooi laagje carbon over. Al is het aleen maar voor het gezicht.
Al die verstevigingen zullen wel wat wegen maar aangezien ik zelf aan het afvallen ben compenseert dat meer dan voldoende. Ach, het is hier en daar een minimaal laagje carbon met wat epoxy, en straks wat polyester plamuur en dan later nog een laag Double coating van de IJssel. Ik schuur straks ook nog wel een paar ons weg en ik schat dat dat er maximaal een kilo bij zal komen. Maar dan is de Quest wel weer helemaal top en klaar voor een volgende periode van zeg 6 jaar. Hoop ik natuurlijk want dit ga ik niet jaarlijks doen. Voorlopig is 1 keer al zat.
Stoempen dus. En dan alleen als het me gegund wordt want ik ben al een paar dagen kwijt door het weer dat me ervan weerhoudt op te schieten. Maar vandaag was het en aardig weer en ik heb ook voor toekomstige slechtere omstandigheden een voorzorgsmaatregel kunnen scoren: een uitklapbare partytent. Verder heeft mijn broer Chiel me een lumineuze tip gegeven: zet de spullen buiten en ga zelf binnen staan. Simpel doch geniaal! Ik heb vandaag direct een hoop troep die min of meer nog wel waardevol voor me was opgeruimd, want bij ieder item vroeg ik me af: is het bezit hiervan me zoveel waard dat ik ervoor in regen en wind wil klussen? Die overweging was voor de meeste spullen snel gemaakt en zodoende heb ik een kuub troep bij de gemeentewerf afgeleverd. En ik smijt de gewone fietsen buiten als ik moet klussen want die moeten tegen de hollandsche elementen opgewassen zijn, meer nog dan ikzelf. Dus in noodgevallen klap ik de partytent open (bij klussen als lamineren, slijpen of droogschuren, die vanwege de (lucht)vervuiling buiten moeten gebeuren) en anders sta ik binnen. Dus geen tijd meer te verliezen.
Vandaag heb ik dus de plekken die ik ga lamineren voorbereid. Deels weliswaar want het viel wel tegen. Daar waar de kettingen lopen was de mobiel ronduit een smeerboel, nooit iets aan gedaan qua schoonmaken. Dus dat kostte me een fles verfverduner om de viezigheid op te lossen, vergezeld van een keukenrol en een vuilniszak om alle troep in te kieperen. En tussendoor toch nog aan het sleutelen, want grondig schoonmaken vereist soms dat er een onderdeel wordt verwijderd. Zoals de kettingrol onder de stoel, de secundaire ketting en omdat de ketting nu dan toch slap hangt, dan gelijk maar de spanner die in het vooronder in de teruggaande ketting is opgenomen en die de afgelopen tijd al veel malheur voor de kiezen heeft gehad. Dat was 'm aan te zien, lichtelijk gekreukeld, scheef en zwart van de vervuiling. Ik heb 'm uit de Quest gesloopt en wat blijkt: de twee kettingwieltjes zijn paars! Onder een vettige zwarte laag troep blijken twee goeie kwaliteit gelagerde kunststof wieltjes te zitten! Dus gelijk even schoongemaakt, gesmeerd en de spanner gericht. Ik zie trouwens op de foto dat het draadeind ook krom is. Die zal ik ook richten of vernieuwen. Maar wat erger is is de beugel waarin dat draadeind vast zit, en waar de veer omheen zit, die beugel is helemaal uitgelubberd en staat op instorten. Die zal ik vervangen door een zelfgemaakte, van dikker aluminium dus een wat steviger geheel zodat dit attribuut de komende jaren op z'n taak berekend blijft. Dan heb ik een U-profiel nodig of een platte staaf die je in een U vorm zet. Maar dat is van later zorg. Morgen, zondag, dag ga ik echt beginnen met carbon lamineren en dit kan ik dan doen als de epoxy uithard. Want het werk moet door. Overigens heb ik, om niet stil te hoeven zitten straks, in de ramsj dus voor een prikkie, een aluminium verstelbare tuinstoel op de kop weten te tikken die ik ga proberen te transformeren tot spanzitting voor de Quest. Ik heb de poten en leuningen er al afgesloopt en de digitale keukenweegschaal geeft nu aan dat dit geheel 1,67 kilo weegt. Wel meer dan het originele zitje, maar de spanzitting moet links en rechts nog ingekort worden en als dit lukt heb ik dat Rainbowkussentje ook niet meer nodig. En ik hoop dan wat meer steun bij de schouders te hebben. Er moet nog wel het een en ander gebeuren zoals: hij moet wat smaller worden, de zitting moet korter en ik moet een manier bedenken om het frame van de stoel op het Questframe te laten rusten. Als het niet op tijd lukt zet ik zolang de gewone zitting terug (wel even ventilatiegaten boren) want ik moet snel de weg weer op. Want het kriebelt wreed.