De dood of de oliebollen

Vrij naar de Kneet's roemruchte uitspraak : 'de dood of de gladiolen' ofwel gaan tot je doodvalt of wint, en in dat laatste geval kon de zegevierende sporter een bos 'gladiolen' in ontvangst nemen. Hoe kom ik daar op. Nou, afgelopen zaterdag ben ik een trainingsrondje wezen maken, alvast een stuk richting Tilburg, even kijken hoe de vlag erbij hing met mijn conditie. Dit is mijn eerste winter dat ik over een Quest beschik en ik heb de indruk dat het als het koud is allemaal wel wat zwaarder gaat dan wanneer je in een zonnetje bij 23 graden een rondje fietst. Alles is minder: rijden in het donker, met neerslag, verblindende tegenliggers, kou in alles wat buiten de Quest steekt, rubber dat minder soepel is en het mechaniek dat er ook last van lijkt te hebben en zwaarder draait, en dat alles had zwaar zijn weerslag op mijn prestaties. Ik had moeite een fatsoenlijk gemiddelde te rijden en na een km of 60 had ik het wel gehad, want de verzuring sloeg toe. Jammer want ik had nog een flink stuk te gaan, ik was eigenlijk net over de helft van mijn training. Mijn tempo daalde dramatisch en de verdunlimonade die ik mee had bracht ook geen verlichting, dus het lag niet aan de koolhydraten. Mijn benen voelden aan als pap, karnemelksepap. Even was ik in staat om de pijp aan Maarten te geven en met een taxi naar huis te gaan. De dood, volgens de Kneet. Maar opgeven is geen optie.

Na een pauze, even eruit, stukje heen en weer lopen, ging het weer en ik stelde vast dat als ik rustig bleef bewegen, ook al voelde dat niet lekker, ik er toch nog 22 a 23 uit kon persen. Dat heb ik dan ook geprobeerd vol te houden, maar steeds sneller dienden de momenten zich aan dat ik weer een pauze moest nemen, ook geen pretje als het rond het vriespunt is en er ook nog een venijnig windje staat. Enfin, uiteindelijk na een uur of zeven thuis gekomen, eerst een tijdje onder de warme douche om weer tot mezelf te komen (heerlijk zo'n douchecabine waar je ook een zitje in hebt..) Ook al ging ik niet zo snel, voor mijzelf wel een prestatie, al zal ik volgende keer de hartslagmeter weer omdoen en zodoende zien te voorkomen dat ik te lang in het anaerobe gebied blijf hangen en mijn eigen verzuringsvonnis teken. Heh, dat klinkt erger dan het is, want ik voel me weer prima en moest me zelf vanavond, de avond met de meeste filekilometers ooit, bedwingen om niet toch maar weer een rondje te gaan fietsen. Nee, daar wacht ik even mee, want ik heb een Perfect Moiree achterband besteld waarvan ik begreep (uit diverse doorgaans zeer betrouwbare bronnen) dat die meer grip geeft met nat of glad weer, en dat is het nu zeker. Over nieuwe aanschaffen gesproken, stuitte dit weekend ook op een Duitse site, bike-discount.de, waar de BenM Ixon IQ Speed nog geen 120 Euro kost, een complete set met accu en lader. Berg geld voor een enorme berg licht. Toch gelijk maar besteld, kost 'maar' 2/3 van wat je elders betaalt en verzenden is 4.95 in de EU. 'k Was wel aan een serieuze lamp toe inmiddels. Ik ben benieuwd. Want als ik door slecht zicht 1 keer een obstakel verkeerd inschat of over het hoofd zie, zit ik zo aan 1000 of 1500 euro schade...

Er resten dit jaar nog een paar weken om te trainen voor de OBT. Ik heb die hotelkamer toch nog maar effe aangehouden want, zekerheid voor alles, ik wil De veelbesproken, veelgefilmde en vaakgefotografeerde Tocht dit jaar dolgraag eens meemaken. En heen en weer plus de OBT in 1 dag zie ik dit jaar nog even niet zitten. Maar dankzij het hotel mag ik er twee dagen over doen. Ik kan haast niet wachten!