dinsdag 27 januari 2015

racekap "Sinner" model

Ook ik mag me gelukkig prijzen over een velomobielkap (het Texelse deksel) te beschikken. Waarom dit model? Simpel, meer had ik er niet voor over. Sinds de aanschaf ervan ben ik met nog meer plezier gaan fietsen, en trek ik me nog minder aan van de weersomstandigheden, behalve de wind, waar ik inmiddels respect voor heb, want ik heb al veel gezien wat mis kan gaan met een Quest en teveel wind. Soms is het de wind die je het laatste zetje geeft in de verkeerde richting waardoor iets faliekant misloopt. Ik heb er de verhalen over gelezen en gehoord en boven windkracht 5 laat ik mijn Quest staan. Zeker nu ik met enige regelmaat over de van Brienenoordbrug reis, daar ben je ook nog es een meter of tig boven het maaiveld een speelbal van de wind, naast de, vooral buiten de spits, voortrazende bussen en vrachtwagens die ook de nodige luchtverplaatsing veroorzaken.
De kap houdt kou, neerslag, al te nieuwsgierige blikken, vogels, vogelpoep, insecten en grijpgrage handjes buiten, en het geluid van mijn mp3speler (en alle andere ketting- en ander  mechanisch gerammel) en armen en hoofden binnen (handig bij het omlazeren, lastig bij het bedienen van verkeerslichtschakelaars, eventueel op te lossen met een (uitschuifbaar) stokje met rubber dop aan het einde). 
Hier vind je hoe ik mijn kap zodanig heb aangepast dat deze geschikt geworden is om de fiets met inhoud en al op slot te zetten.  In latere posts heb ik verteld hoe ik dacht de oorgaten dicht te maken, maar deze oplossingen bleken geen van allen afdoende. Uiteindelijk ben ik gegaan voor de ouderwetse boutje-door-gaatje constructie. Ik heb restjes lexan, over na het knippen van viziertjes, in een ovaaltje geknipt, zodat het rondom een centimeter groter is dan de oren van de kap.  Aan de bovenkant vallen de ruitjes binnen de kap, om inregenen en - sijpelen te voorkomen, Daar moet je ze dus een stukje inknippen. De rest van de ruitjes valt aan de buitenkant tegen de kap. Ik heb de ruitjes voor het monteren even in de bankschroef (met alu bekbeschermers)  een beetje schuin 'gezet' ( gebogen) zodat het ruitje na montage genoeg spanning bevat om het aan te laten sluiten tegen de kap. Inregenen is nu nauwelijks mogelijk. Wordt het te warm of beslaat alles teveel dan schuif ik een stukje buisisolatie (wat gebruikt wordt om waterleiding en cv-buizen te isoleren) op de onderste rand van het oorgat. het stuk isolatie (dat ok nog zeer weinig weegt) klemt zich daar vast en houd en passant het raam een stukje open. Hieronder 2 foto's van mijn oplossing, ook te vinden op twitter.

6 opmerkingen:

  1. Tot nu toe heb ik er nog geen behoefte aan om de oorgaten af te sluiten, maar deze oplossing vind ik wel erg goed, lekker simpel en vooral effectief. Dankjewel.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Goed stuk Cor!
      Ook ik fiets nog 'open'. Marloes heeft de ruitjes al lang gezet. Vorig jaar had ik ze ook, maar stoot ik telkens met neus of bril er tegen bij het omkijken. Die van mij zitten aan de binnenkant. (de ruitjes dus...)
      Lexan genoeg op voorraad, dus why not? Alleen boren in de kap...ehhhh...

      Verwijderen
    2. Hee Dolly,

      Is je oude blog gehackt? staat helemaal vol met bahasa...

      Gaatjes in de kap boren: alsof je in je eigen vel staat te prikken, maar wie mooi wil zijn moet pijn lijden, dat betekent voor mij nog heel veel pijn..

      Verwijderen
  2. Mooi Cor, weer netjes en goedkoop opgelost!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ha Adri, 't is allemaal al duur zat. Voor het geld van een carbon racekap koop je een complete gloednieuwe (buk)fiets van een medium kwaliteit..

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik heb een jaar met het "Texelse Deksel" gereden en heb daar met klittenband twee ruitjes ingezet. Bij harde regen spetterde er wel wat water door naar binnen maar verder viel dat wel mee er kwam veel meer water langs en onder het vizier en het instapgat naar binnen vooral bij bepaalde wind.

    BeantwoordenVerwijderen