Lek boven

Deze week weer het deksel van de Quest moeten lichten. Gelukkig heb ik de top nog steeds niet definitief vastgeschroefd en gekit, dus het is zo gepiept. Het heeft ook zo z'n voordelen, je kunt alles weer 's checken, en overal goed bij. M'n B&M scheen wat links van het midden, niet handig als je eigenlijk rechts de berm zou willen kunnen volgen, dus dat heb ik even bijgesteld. Maar de hoofdreden was natuurlijk mijn knipperprobleem. Deze donkere en vaak mistige dagen is het zo mogelijk nog belangrijker je zichtbaarheid zo groot mogelijk en je intenties zo duidelijk mogelijk te maken in je Quest, dus zorg dat het licht werkt. Nou dat doet het nu gelukkig weer, ik heb een knipperled moeten vervangen die het rechtse deel van het circuit geheel lamlegde, op 1 ledje en de zoemer na. Ik had een 4e ledje met wat extra snoer alvast aangelegd voor als m'n spiegelkapjes ooit eens af zouden zijn, om daar dan een ledje in te zetten. Mooi, zichtbaar en helaas. Ik heb nu een gaatje voor de wielkast gemaakt en daar het ledje aangebracht zodat van pal opzij ook duidelijker is welke koers ik ga volgen, bijna zo mooi als in een spiegelkapje. Die komen er voorlopig niet omdat ik op de spiegels met klittenband wat ledlicht heb aangebracht wat me buitengewoon goed bevalt. Er zitten verschillende standen op, flitsende en ook allerlei lopende patroontjes en ik heb de indruk dat men mij, aldus uitgedost, toch minder over het hoofd ziet. Ik heb minder te maken met noodstops, zo lijkt het en dat was de intentie. ** Afgelopen weekend alvast met Jan en Bram afspraken gemaakt voor de Oliebollentocht, waar we daags tevoren al fietsend zullen arriveren en in de sporthal zullen overnachten. Een bakkie met appeltaart en slagroom bij Bram betekende een ritje van ruim 50 km, samen met Jan in zijn koolstofQuest. We werden onderweg gestremd door een zeer hinderlijke hindernis en we zagen maar 2 oplossingen: terugrijden of eroverheen tillen, en dat laatste is het geworden. Dan voel je behoorlijk verschil tussen mijn Quest die 8 jaar geleden volgens de toen geldende regelen der kunst met behulp van voldoende glasvlies en epoxy het levenslicht zag en in die tijd verschillende keren gerepareerd en gelakt is, en de huidige moderne versie van carbon, die Jan nu heeft. Ik denk dat het wel 8 kilo scheelt, als het niet meer is. Dus als ik kans zie zoveel af te vallen kan ik mij voortaan in een Carbonquest wanen. ** Afgelopen week ook een cameraatje voor op of in de Quest gekocht, zodat ik langer na kan genieten van oa de Oliebollentocht, maar ook de 120 km lange heen en terugreis. Deze is het geworden. Nu nog leren hoe ik leuke filmpjes maak....