maandag 13 juni 2011
Estafette tocht
Vandaag was de Roparun. Zelfs in het nieuws op TV kwam het vanavond voorbij. 't Is dus tamelijk bekend, en zeker populair onder de lopers die dit soms al jaren doen. Voor 't goeie doel natuurlijk, maar ook voor de sfeer onderweg en de feesten die de bewoners van de dorpjes en stadjes onderweg bouwen en alle teams toejuichen alsof het hun eigen plaatselijke voetbalteam is dat ze vandaag voor het eerst zien. Super. En om dat mee te maken ben ik vanmorgen al om 6 uur opgestaan en na het smeren van boterhammen en vullen van de Camelbak ben ik het team met collega's, dat ook meeloopt, tegemoetgereden. Toppie, om dat gejuich en alle andere gekheid onderweg eens mee te maken. Tuinders die glunderend en vol trots aan ieder die langskomt hun zelfgeteelde smaaktomaatjes uitdelen, zo lekker had ik ze nog nooit op! Of een gezin dat langs de route iedereen koffie met cake aanbiedt. Brabantse lokaal bekende zangers, bandjes, heel veel andere lieve aardige vrolijke mensen die het heel stoer en top vinden dat al die lopers en fietsers hun stinkende best doen voor het goede doel en ze 'vooruit' juichen, en de mensen die vrijwilliger zijn en met vrachtwagens rijden, verkeer regelen en de dingen organiseren, prachtig om dit mee te maken. Tuurlijk veel reacties op m'n "banaan", dames die me aanspreken (past ook in de rubriek dingen die ze zeggen):"Hee, zo'n banaan, gaat dat nou lekker?". Ik moest me inhouden. Twee keer mensen die je een echte banaan toestoppen en zeggen, hier die past er wel bij of hier, dan heb je der 2. Kostelijk, echt genieten zo. En het weer was minder slecht dan ik verwachtte.
Blijkt ook dat al het klussen de afgelopen week hun vruchten afwerpen, ik heb zonder problemen inmiddels dik honderd kilometer proefgedraaid dus de Quest houdt zich kranig. Alleen binnenkort nog wat beschermrubbers om de schokbrekers vervangen, want ik heb dat deze keer opgelost met binnenband maar bij VM gebruiken ze daar een flinke maat krimpkous voor en die krimpen ze dan alleen bovenaan rond de rubber ring die om de schokbrekerstang zit en verder hangt dat los. Anders is íe heel snel stuk en dan heb je wat ik vorige keer had: binnen no time helemaal vol zand en troep en piepen en kermen. Verder dan nog de buitenkant maar weer es een keertje opknappen en dan kan 'ie wel weer een tijdje zo. En heb ik meer tijd over om te fietsen, want dat doe ik graag.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten