dinsdag 11 december 2012

Scheve wielen

Vandaag geen last van sneeuw of andere neerslag, zoals ik lees op blogs uit het noorden. Wel koud, dus ideaal om de schoenverwarming eens uit te proberen. Wel wat gedoe om de schoenen aan te trekken met de kabels die eruit hangen maar dat lukt. Vervolgens aan iedere schoen een pakketje batterijen en dan op pad. Balen, na 2 km schoet de kabel al uit de linker pack en ik moet stoppen. Er lijkt niks aan de hand maar gelijk loopt de ketting op een of andere manier niet meer zo lekker. Alleen op het kleinste blad heb ik geen bijgeluiden en ik besluit dan maar rechtsomkeert te maken en thuis even goed na te kijken wat de oorzaak is van het bijgeluid. Wat is dan handiger dan de fiets even binnen op de rollenbank zetten en zo uit vogelen wat er precies mis is? Nou, dat ga ik doen. Ik heb geen rollenbank maar inmiddels had ik wel de spullen in huis om er een te gaan maken. Eerder had ik al bedacht hoe Nou, een uurtje zagen, schroeven en rommelen en dit is het resultaat:
het bestaat uit een plaat multiplex van 18 mm dik, 30 bij 40 ofzo, had ik nog staan, over van een eerdere klus, 6 bokwielen van de Action, kosten nog geen euro per stuk, 2 stukken balk (7x7) 10 cm lang, schuin (45 gr) in 2en gezaagd en wat schroeven. Enig puzzelwerk, wat meten en proberen, de scheve wielen zijn het lastigst, en het werkt. Nou nog een duurtest doen, en daarbij de temperatuur en slijtage van het geheel goed in de gaten houden en dan weet je of het de moeite waard is. Overigens kan ik mijn Quest lekker midden in de woonkamer, pontificaal voor de TV neerzetten en dus al trappend een documentaire over zonnige luie stranden kijken, of opnames van een klimetappe. Je kunt tegenwoordig speciaal voor dit doel vervaardigde route cd's kopen waar je de weg ziet die je aflegt als je daadwerkelijk een bepaalde klassieker zou rijden. Maar er gaat natuurlijk niets boven the real thing. Nu ik dit gereed heb heb ik effe geen puf meer om uit te zoeken waar nou precies het bijgeluid vandaan kwam. Nog even wat meer foto's voor de duidelijkheid.
De 2 bokwielen op de basisplaat heb ik met slotschroeven en moeren vastgezet, de bokwielen op de schuin afgezaagde blokjes met houtschroeven en ringetjes en daarna heb ik de blokjes vanaf de onderkant vastgeschroefd, ook met houtschroeven. Een (beetje handig) kind kan de was doen.

maandag 10 december 2012

opening of the box

De verwarmbare inlegzooltjes zijn binnen. Het heeft even geduurd, Lidl heeft wat geschoven met regio's volgens mij want de winkels hier in de buurt waren eerst allemaal regio 2 en nu is de helft een ander regio. Gunstig, zo op de grens zitten, maar dan moet je het wel weten. Enfin, de doos is daar.
Deze bevat de 2 zolen (groot genoeg tot maat 48, zelf pas knippen)) en daaraan de kabels (lang genoeg voor laarzen), twee batterij-packs van 3.6V(voorzien van een handige clip om de packs op je schoenen of aan je laarzen te doen), een oplader en een manual. Op de pack zit een schakelaar voor de 2 warmtestanden: stand warm(groen ledje), heet(rood ledje) en uit. Pas knippen gaat gemakkelijk(knip niet in het element wat is aangegeven). Opladen uiteraard ook, zou 6,5 uur duren wanneer de batterijen leeg zijn. Het is een simpele lader, vandaar dat wordt gewaarschuwd nooit langer dan 8 uur achtereen te laden.
Her setje weegt totaal 319 gram en na terugsnoeien tot mijn maatje 43 precies 300 gram.
Volgens de verpakking zouden volledig opgeladen packs het 4,5 uur moeten volhouden op de warmste stand. Ik ben nu de zaak aan het opladen en zal later deze week een test uitvoeren. Uiteraard kan ik nu nog niet beoordelen of die hete stand überhaupt vol te houden is dus of het reëel is om die stand te gebruiken.
Binnenkort de belangrijkste antwoorden : doen ze het goed, welke stand is het aangenaamst en hoe lang houdt deze verwarming het vol op een hele lading??

zondag 9 december 2012

Kleumen voorbij

vanaf morgen 10 december bij Lidl:
Ik zal morgenvroeg proberen ze te pakken te krijgen, en probeer ze dan uit. Bevallen ze niet dan breng ik ze gewoon terug. Ik zal hier verslag doen. Beloofd.

dinsdag 4 december 2012

Decembersfeer

Omdat op mijn VM nog immer de vm.nl stickers ontbraken, omdat ik ze ooit aan VM.nl gevraagd had (maar aangaf er niet voor te willen betalen, want ik maak dan toch reclame) en ze dus niet kreeg (is ook wat voor te zeggen, daar kan de lamp niet van branden) ben ik zelf maar eens crea geworden met stift en schaar en een rolletje zelfklevend alufolie met een rode reflecterende decoratie (van Aldi of Action). Bijgaand een plaatje van wat het is geworden.
Wat je op deze foto ook goed ziet is mijn implementatie van de stormbreker. Overtuigd dat dit echt werkt wilde ik er ook een hebben. Mijn oplossing is een D-profiel tochtstrip waarover ik isolatietape in de juiste kleur heb geplakt. Niet te verwarren met sellotape, wat volgens Andre van Duin bedoeld is om gebarsten cello's te repareren... Afgelopen week een paar slecht-weer trainingsrondjes afgelegd, om te wennen aan de omstandigheden die we tussen Kerst en Oud&Nieuw ongetwijfeld het hoofd moeten bieden. Het zijn de donkere en dus hele korte dagen voor Kerst. Echt koud was het niet vandaag, wel winderig en nat. Geeft niks, effe doorbijten, als je eenmaal op pad bent is het geweldig. Onplatbare sloffen eronder en je hoeft er zelfs niet meer uit. Eerder beschreef ik dat ik mijn garagedeur had geautomatiseerd en dat komt nu ontzettend goed van pas. Ik stap warm en droog de Quest in, schuimkap erop en dan pas naar buiten. En vanmiddag kwam ik in de regen thuis, dan rij ik eerst lekker naar binnen (ik heb de centrale verwarming uitgebreid met een radiator in de garage), en doe de deur dicht alvorens ik de kap open en uitstap. Tijdens m'n tochtjes schiet ik wel eens een plaatje. Hieronder wat (sfeer)beelden van deze Decembermaand. Deze van een rondje Waalwijk met Bram:
Deze is gemaakt vlak bij de molens van Kinderdijk:
Onderstaand een sfeervol miniatuur van een gelegenheid waar ik graag zou komen als 'ie echt bestond:
Helaas heb ik nog niet ontdekt of deze tent echt bestaat. Om nog veel meer van de kerstsfeer te proeven gaan we binnenkort een weekendje naar Duesseldorf. Met de auto, dat dan weer wel. Misschien hebben ze daar wel zo'n zaak. Wat ze in iedere geval wel hebben is 6 verschillende kerstmarkten en ontelbaar veel restaurantjes en wat brouwerijtjes dus dat wordt weer smullen. Je moet wat doen voor de koolhydratenopbouw...

dinsdag 27 november 2012

Koud op je dak

Het weer in Nederland. Je bent er aan gewend maar blij wordt je er niet altijd van. Ik ben net terug van een heerlijk weekje zonvakantie. Cyprus Noord, een onontdekte parel, zo roepen reisburo's en touroperators. Nou, dan heb je het niet over het hele plaatje. Okee, het klimaat is om jaloers op te worden. Ik heb er van de 7 dagen 5 heerlijk bij het zwembad in de zon kunnen zitten, omdat het daar nu lekkerder is dan hier in Nederland in een gemiddelde zomer. 23 officiele graden, wat lokaal nog warmer aanvoelt, je zoekt soms de koelte van het water op om niet oververhit te raken. 2 dagen noodweer, 100 mm regen in anderhalve dag en een flinke storm, maar koud werd het nooit. Tot zover het klimaat. Maar deze week hadden we een ATB-tje willen huren en een beetje de omgeving ontdekken. Helaas, het fietsen zelf is op Cyprus Noord, ook bekend als Turks Cyprus, onontdekt, dus iets onontdekts hebben we toch kunnen ontdekken. In de hele week hebben we maximaal 3 fietsers gezien. De eerste dag hebben we een km of 10 gelopen om te proberen een fiets te huren maar nergens is het echt gelukt. Alles is aangepast aan de locale wens om werkelijk alles met de auto te kunnen doen. Nauwelijks voetgangerszones in de stadjes, niks geregeld voor fietsers, we hebben 1 slappe poging gezien wat een fietspad moest voorstellen. Het begon ergens willekeurig langs een drukke weg en hield ook weer willekeurig op, was max 70 cm breed en werd her en der geblokkeerd door reklameborden, andere permanente bouwwerken en stroomkabels. Komt nog bij dat ze er links rijden, als gevolg van het feit dat Cyprus vroeger een sterke Britse invloed kende. En omdat er geen fietsers zijn houdt ook niemand er rekening mee en worden bij de overmoedige waaghals die toch wil fietsen de vouwen uit de broek gereden. Dus naast dat we geen fiets konden vinden was het ons ook al afgeraden daar te gaan fietsen. Nou, dat is gelukt. Jammer voor de locale bevolking, hebben ze zulk mooi weer, daar regent het nog vaker bijna nooit, gaan ze allemaal ingeblikt van hot naar her. Maar dat past dan weer wel bij de volksaard, ze nemen graag hun gemak en leven in hun eigen tempo, bijna iedere inspanning is er 1 te veel. Afval en troep gooien ze lekker langs de weg. Of in de eigen achtertuin, om het even. Maar wij hebben wel een heerlijk weekje achter de rug, weliswaas nog luier dan we eigelijk wilden. Ik zag er nog wel wat aparts, niet helemaal off topic want een zeldzaam vervoermiddel:
Achterop staat Will V1. Blijkt een auto.

donderdag 8 november 2012

Dom

Afgelopen weken ben ik vaak op pad. Kilometers maken om straks zonder problemen naar de OBT te kunnen en daar toeren en dan ook weer heel terug, dat lukt niet ongetraind. Dus ik probeer langere tochten te maken. Dinsdag bijna 100, een rondje door de duinen, waar ik eigenlijk best ver vanaf woon, zo'n 40 KM. Andere dagen rij ik een willekeurig rondje, vandaag ben ik niet van m'n eiland af geweest, en toch 60 km gefietst, langs de rivieren die het eiland IJsselmonde begrenzen. Dat is nog lang niet alles, want als ik echt alle kades van de havens in Rotterdam ten zuiden van de Nieuwe Maas zou volgen ben ik dagen onderweg, dus tuurlijk, ik snij stukken af. Dan nog kan ik er een rit van 110 KM van maken, maar die hou ik nog effe tegoed. Vandaag vooral de oost- en zuidgrens opgezocht, te beginnen onder de van Brienenoordbrug, waar ik vanmorgen toevallig terecht kwam. Daar rechtsaf op de dijk, waar ik de Nieuwe Maas nog een klein stukje volg, daar waar de Hollandse IJssel de Nieuw Maas instroomt en waar IJsselmonde haar naam aan te danken heeft. Dan richting Ridderkerk, waar de Noord de rivier is die ik dan volg, tot Zwijdrecht waar de Noord samenkomt met de Oude Maas en de Merwede. Aan de overkant ligt Dordrecht met de karakteristieke, enigzins scheefstaande dom. 30 jaar geleden kreeg een neefje eindelijk de bril die hij al jaren nodig had maar lang niet kreeg, omdat niemand wist dat 'ie zo slecht zag. Een van zijn eerste ontdekkingen: "Hee kijk, er zit een klok op de Dordtse dom". En inderdaad, klopt. Nog steeds. Dan verder langs de Oude Maas richting Barendrecht, Rhoon, Poortugaal en dan Hoogvliet, aan de uiterste westpunt. Verder fietsend kom je dan in de Botlek, industriegebied bij Rotterdam, niet zo leuk fietsen, ondanks dat de fietspaden er heel okee zijn. Ik zie (en ruik) liever een bos. Zelfs al is er in gescheten. Of het Rhoonse golfterrein, waar de greenkeeper zo nu en dan ook andere kleuren toestaat.
Zover ben ik vandaag niet gegaan, ik voelde de duinrit van dinsdag nog in mijn benen, en morgen vertrek ik voor een weekendje Belgisch bier met wat vrienden dus dan wil ik ook niet helemaal afgebrand wezen. Wel mezelf nog op de foto gezet, in de voorover hangende pui van een bankfiliaal.

zondag 28 oktober 2012

Zegen

Vandaag zou ik met m'n maatje Hans een keer met de HSL toertocht meerijden. Hij heeft een tijdje geleden een Sinner trike gekocht, van het type 'Comfort', welke lijkt op een Hase
Kettwiesel, 2 wielen achter en 1 voor. Leuk ding, ziet er goed uit, schijfremmen, achtervering, bagagerek, heerlijke korte draaicirkel en een tuinstoel zitting. Vanmorgen vroeg bij 'm afgesproken. Helaas was ik al wat later dan ik dacht en hij dacht dat het later begon dus al met al waren we pas om 11 uur in Pijnacker op het Raadhuisplein. Eigenlijk maar goed dat we niet op tijd waren voor de HSL tocht, want er is wat mis met de Sinner. Alles lijkt normaal te werken maar het ding is niet vooruit te branden. En dat ligt niet aan de conditie van Hans want op de bukker gaat 'ie net zo hard (of langzaam, hoe je het bekijkt) als ik. Dus met een voor mijn gevoel slakkengangetje zijn we maar weer teruggefietst naar ons vertrekpunt. Pauze van niks, want volgens mij kun je op zondag om 11 uur nergens in Pijnacker een bak koffie kopen en daar hadden we toch echt wel trek in. Het was aardig fris, onderweg nog wat spetjes regen en overal was het zonning behalve waar wij reden want daar hing steeds precies een wolk voor de zon. Neen, op deze tocht rustte geen zegen. Volgende keer beter.

dinsdag 23 oktober 2012

schokbrekerrevisie

Het is gebeurd. De spullen zijn gisteren verstuurd en vandaag binnengekomen en ik heb direct alles gemonteerd. Nieuwe schuimpjes en veren in de schokbrekers, de veren zelf ingevet, een druppie olie in de remkabel en op de remhevel, het wiel is er nu toch uit, nieuw vet op de kogelkopjes en als klap op de vuurpijl een nieuwe draaishifter voor de achterderailleur. Die gaat zwaar, en dat ligt niet aan de kabel, want die heb ik er nu 3 keer achter elkaar opgezet en steeds opnieuw gesmeerd, die gaat als een jekko. Neen, het zal de nieuwigheid zijn van deze SRAM shifter, maar ik ben nog niet enthousiast over het schakelen. Ik heb de indruk dat een klik in de shifter nog niet helemaal overeenkomt met het verschuiven van de derailleur naar het eerstvolgende kransje. Jammer, misschien over een tijdje als alles ingereden is. Ik zou graag zien dat het zo werkte als op mijn ATB, daar geen draaishifters maar rapidfire shifters, een klein tikje met de wijsvinger en ik schakel op, een klein tikje met de duim en ik schakel terug, precies op het gewenste kransje, ideaal. Ik vraag me af of ik zo'n shifter niet gewoon op mijn stuurtje kan zetten, dat zou volgens mij gewoon compatibel moeten zijn met de Shimano 105 derailleur.
Op de foto zie je de onderste veer zoals die er in zat, en rechts was het blauwe deel geheel verbrokkeld. Nu heb ik het langste deel in rood en een stukje blank staal, een flinke dikke veer. Op hoop van zegen. Zojuist even een korte testrit gemaakt in het donker, wel effe wennen zeg, ik zie geen moer door dat vette viziertje, straks nog effe poetsen, maar alles werkt. De veren die ik nu gemonteerd heb geven de Quest nu wel een betonharde wegligging, maar ach, ik heb stevige veren nodig dus soit. De Big Apple (nog bedankt, Bram!) achter loopt gelukkig niet aan maar hoe het op den duur allemaal voelt dat weet ik nu nog niet. Ik kan gelukkig vanaf morgen weer forenzen met de VM, wat een genot. Nauwelijks fietsers op het fietspad, want Herftvakantie dus volop genieten. Helaas duiken we langzaamaan de donkere koude winterdagen weer in. Vaak accu's opladen en in het donker fietsen. Lekker toewerken naar een Oliebollentocht in Zwolle. Een klein probeerseltje: ik zag dat ik de Marathon Plus rechts in de verkeerde draairichting gemonteer heb (lastig bepalen als je Quest ondersteboven op schragen staat) en ik wil eigenlijk wel weten of dat nou wel of niet wat uitmaakt, dus ik laat 'm gewoon zitten en hou het in de gaten.

zaterdag 20 oktober 2012

Shocking stuff

Vandaag weer eens groot onderhoud want het regent. De draaishifter voor de achterderailleur begint slecht te worden want als ik opschakel slaat 'ie steeds een kransje over en dan trap ik me een bult. Dus een andere besteld en deze er vandaag maar es opgemaakt. Klusje van niks, ten minste als je de top er inmiddels afhebt. Die heb ik er de laatste tijd er al zo vaak van af gehad en ik laat inmiddels de boutjes en moertjes er maar gewoon uit, het plakband houdt de zaak netjes bij elkaar. Dus alleen het plakband er af en dan is de top al los. Dan de derailleur even los gemaakt van het frame anders kun je niet bij de plek waar de kabel vastgemaakt wordt, de oude derailleurkabel doorgeknipt en met een inbussleutel de handle van het stuur. Nieuwe shifter erop en een druppie olie in de buitenkabel, alle stelnippels terugdraaien tot beginstand, dan heb je weer ruimte om te spannen als de nieuwe kabel wat oprekt, nieuwe binnenkabel invoeren en bij de derailleur strak houden en klemdraaien. Deraileur weer vastzetten en proberen. Huh, hij slaat weer kransjes over, eek klik is een kransje, vind ik. Als ik goed kijk zie ik dat de shifter pas op 5 staat maar dat de ketting over de grootste krans ligt. Wat is er mis? Ik kijk es goed op het briefje dat bij de shifter zit. Het is geen Attack shifter maar een X.9 en die heeft blijkbaar een andere spoed. Balen, dan maar weer de oude erop, ik wil morgen fietsen. Gelukkig had ik ook een extra binnenkabel op voorraad zodat ik snel de zaak weer als vanouds heb. Nog steeds aan vervanging toe, dus. Deze nieuwe shifter moet ik ruilen. Verder dan, ondanks het zachte weer van de laatste dagen heb ik steeds een beetje met samengeknepen billen gereden met al die nattigheid en kou, en dan ook bandjes onder de fiets met steeds verder afnemende lekbescherming. Achter had ik een Marathon plus, daar geen zorgen, maar voor de Kojaks. Nu heb ik 2 Marathons Plus voor en een Big Apple achter, waarvan ik hoop dat 'ie niet aan zal lopen, want ik denk dat 'ie 50 mm breed is. Ik heb in alle buitenbanden wat talkpoeder gestrooid, ik heb altijd begrepen dat dat goed zou zijn voor de rolweerstand, maar dat weet ik niet zeker. Ach, het kost weinig en weegt niks dus hup, alles gepoederd. Het spul is eigenlijk bedoeld voor baby billetjes dus er hangt nu een merkwaardig luchtje rond de Quest.
Nu ik toch de Quest ondersteboven heb kan ik gelijk even kijken naar de shocks. Ik heb de laatste tijd vaak het gevoel dat ik licht naar rechts overhel, ook al is het asfalt vlak. Maar ach, je kunt je vergissen, het zou niet de eerste keer zijn... Nu dus niet, de stalen veer die eruit komt zakken na wat klopwerk is in een aantal stukken verbrokkeld, en zal niet veel schokken meer gebroken hebben. De schokbreker is zelf gebroken. Balen, het is zaterdag en al na zessen dus snel naar VM bellen en op laten sturen is er vandaag (en ook morgen) niet meer bij. Ik heb m'n halve garage nog even overhoop gehaald omdat ik dacht dat ik nog wat delen van de vorige revisie had liggen maar helaas, ik vind ze niet. Dubbel balen: Morgen niet fietsen, maandag bestellen dus dat wordt wel op z'n vroegst donderdag dat ik de shock weer klaar heb. Dan gelijk maar voor de andere kant ook nieuwe veren, nieuwe sponsachtige zuigertjes voor in de schokbrekers en gelijk een aantal kogelkopjes want deze week merkte ik dat de Quest boven de 40 km/u en op een wat ribbelige ondergrond gaat bibberen, alsof de voorwielen een dansje uitvoeren. Dat los ik dan op door lichtjes te remmen en niet te sturen maar ik voel me daar toch niet helemaal jofel bij. Wat als ik wel moet sturen of harder rem, geen idee. Maar ach, ik sleutel lekker bij de kachel (in de huiskamer) dus dat blijft ook een paar dagen een zootje, maar wel een heerlijk luxe zootje.

donderdag 18 oktober 2012

Staande gehouden

Op mijn dagelijkse woonwerkroute door Rotterdam zuid in mijn Quest heb ik vaak te maken met mensen die op een of andere manier laten merken dat er iets voorbij komt dat ze niet vaak zien en dan zwaaien, roepen of je zelfs willen laten stoppen. Soms om een praatje te maken (waar zit de motor) of te voelen aan dit opzienbarende vervoermiddel. Soms, als mijn pet goed staat, meestal niet, ga ik er op in, maar men heeft niet in de gaten hoe fragiel zo'n fiets is en daarom rijdt ik meestal voorbij en lach eens vriendelijk. Ooit kneep iemand een barst in mijn roll-bult en sindsdien hou ik niet van dit soort voel- en babbelsessies. Zo reed ik vanmorgen langs de rechtbank op de 'Kop van Zuid' en was net een heel erg links rijdende fietser voor me aan het mishouden toen er een stukje verderop weer eens iemand op het fietspad stond en me wild zwaaiend wilde laten stoppen. Ik had dat laat in de gaten, mijn regenbril en vizier waren wat minder doorzichtig door de regen dus ik glipte erlangs om mijn weg te vervolgen, de Erasmusbrug op. Daar heb je er weer een, dacht ik. "Stoppen!, stoppen GVD@#$!!" riep het persoon en sloeg in het voorbijgaan nog even op mijn 'motorkap'. Ik was er al voorbij voordat ik me realiseerde dat daar eens in de zoveel tijd de weg wordt afgezet omdat er een transport met zware jongens de rechtbank in gereden moet worden. Ik moest verderop stoppen voor het stoplicht en terwijl kwam er inderdaad een konvooi met dikke BMW's met zwaailichten langs. Voordat het fietslicht groen werd kwam degen die me tot stoppen maande achter me aan rennen en beval me, terwijl hij een politiebadge toonde, op de stoep te parkeren. "Ow", zei ik, "een agent, dat had ik niet in de gaten. Waarom trek je geen uniform aan als je het verkeer regelt?" De agent stond strak van de adrenaline want die zware jongens hebben soms zware vriendjes die wel eens een bevrijdingspoging doen, een spannend klusje dus, en hij had waarschijnlijk een kogelwerend vest aan onder zijn pilotenjack, en was zichzelf niet helemaal. "Dat doen we in burger", gaf hij aan, maar het drong tot 'm door dat ik er dus niet veel aan kon doen. "Je moet betere kijken, stap maar uit", beval hij. "Nee" zei ik, "dan vat ik direct kou". Het waait altijd op de Kop van Zuid. "Legitimatie" ging het licht intimiderend verder. Nadat ik me gelegitimeerd had was de adrenaline wat gezakt vroeg 'ie: "Je had alsnog kunnen stoppen". "Ja" gaf ik aan, "als iemand staat te vloeken en op mijn fiets slaat is mijn eerste ingeving niet om aan het verzoek te voldoen". Het kwartje viel en ik mocht verder. Mijn motorkap heb ik in het verleden als eens verstevigd met carbon en vertoonde verder geen schade dus dit liep met een sisser af.

vrijdag 5 oktober 2012

Zwalkende fietsers

Deze week, na mijn midweekje Oktoberfest, weer eens een kras op de Quest opgelopen. Een lomp stuk vreten dat opeens haar horloge moest raadplegen, daarbij het hele fietspad nodig had en mij vol in de flank raakte. Ik erger me er nog steeds aan maar ik laat m'n plezier er niet meer door vergallen. De schade van de vorige crash is nog steeds niet helemaal weggewerkt dus puntgaaf was mijn weerstandsarme vervoermiddel toch al niet en ik kies er eigenlijk voor om dat zo te houden, dan is het ook niet erg als er weer eens een onoplettende medeweggebruiker tegenaan komt of iemand er al dan niet doelbewust aan zit en daarbij 'per ongeluk' een beschadiging veroorzaakt. Iedereen weet dat je wanneer je een mep tegen een auto geeft direct een schade veroorzaakt van minstens een paar honderd euro, maar denkt dat dat bij zo'n plastic fiets niet zo'n vaart zal lopen. 'Tis maar een fiets en dus zal de schade wel meevallen. Andermans fiets slopen kan blijkbaar in Nederland vrijblijvend gebeuren. Ik heb wel eens een dame een hele rij fietsen om zien lazeren toen ze de hare er tussenuit wurmde, maar ze verblikte of verbloosde niet, ook al zag je jasbeschermers, kettingkasten en zadelbekleding sneuvelen. O jee, maar ze liet ze mooi liggen en trok aan haar stutten. Maar als er een paar autos bekrast zijn komt het in de krant.Ik vind het zo jammer dat onze VM's eigenlijk te kwetsbaar zijn in het verkeer, omdat weinigen én de kwetsbaarheid én de kostbaarheid van zo'n fiets kennen. En de verzekeraars zijn daar inmiddels wel achter zodat je VM nog nauwelijks fatsoenlijk is te verzekeren. Vandaar dat ik in een links en rechts gekneusd en bobbelig barrel blijf rondrijden. Want gaaf of niet, voor mij blijft het de plezierigste manier van vervoer. Dus de Australische variant, die Rotovelo, is volgens mij van dat plastic gemaakt waar ze ook kinderspeelgoed als driewielers, en naar ik begreep ook wildwaterkano's e.d. van maken. Daaraan kan een blind paard nog geen schade veroorzaken. Dat is zo'n gek idee dus nog niet, en als we er dan wel de Quest techniek en afgesloten ketting enzo in zouden hebben zitten dan ben je eigenlijk van de nadelen van de huidige Quest verlost. Tuurlijk weet ik niet hoe dat dan zit met gewicht etc maar dan kun je in ieder geval ongegeneerd op ramkoers tussen de brugpiepers door.

zaterdag 22 september 2012

Spanning en sensatie

Deze week weer lekker met de Quest gewoonwerkt. Bevalt prima als het niet al te warm is en het koelt aardig af in Rotjeknor. Vandaag een graad of 14 max. Maar wel grandioos VMweer. Maandag voor het eerst met de VM en dat viel me wat tegen. Allereerst omdat ik mezelf op rantsoen gezet heb, daardoor lijken je krachten toch afgenomen. Maar thuis direct de bandjes maar weer eens opgepomt en op een acceptabele 'spanning' gebracht waardoor je de echte 'sensatie' direct weer kunt ondergaan: met minder moeite veel sneller gaan of zoals ik, met niet te gek veel inspanning de gewone bukker voorbij en niet compleet doorgezweten aankomen op je werk. Het is goed te merken dat het daglicht steeds korter duurt. De extra verlichting maar weer uit het vet gehaald en alle accu's die deze winter hun prestaties moeten leveren maar weer eens aan het laadinfuus gelegd. Daar zitten er wat tussen die minder gaan presteren. Dus bij NKON nog wat kwaliteitsbatterijtjes besteld, binnen een dag keurig in huis en voor de beste prijs. Ik heb nu een Powerex MH C9000 lader voor AA en AAA accu's, een super ding wat echt je accu weer goed vult maar ook kan analyzen, ontladen, bijladen etc. kost wel 50 a 60 Euro maar dan heb je ook wat..)
Dat alles om de batterijen op 'spanning' te brengen.. Helaas zal ik mijn Quest en het fietsen even moeten missen, maar het leuke voor mij is dat ik de komende week in Munchen ga doorbrengen om daar de 'sensatie' van het Oktoberfest te ondergaan. Slecht voor de lijn maar dit sla ik echt niet over. Ik ga proberen de schade beperkt te houden en vanaf volgende week zaterdag zal ik mijn ascetische levensstijl weer oppakken. Dus met een koffer met maagtabletten en fris ondergoed zeg ik: tjuus, tot later.

zondag 9 september 2012

Geen punt ...

Dit verhaal is compleet offtopic maar ik wil het toch met de wereld delen, omdat dit weer eens bewijst dat je overal belazerd kan worden.Een paar jaar geleden heb ik deze Bbq aangeschaft bij de Karwei hier in de buurt en er stond met zoveel woorden op de doos dat dit een roestvrijstalen barbecue zou zijn. Zie bijgaand resultaat.
Natuurlijk hoef ik niet terug te gaan naar de verkoper, ik heb het bonnetje niet meer en de doos ook niet en de garantie is voorbij. De hamvraag is : hoe lang is een bewering als 'roestvrij' houdbaar ??

dinsdag 28 augustus 2012

Quest in Brugge

Zo vaak kom je ze niet tegen. En zeker niet in het buitenland, want daar is de fiets infrastructuur vaak lang niet zo goed als hier, en hier klagen we er soms al over, al dan niet terecht. Over hobbels, scheuren in het asfalt, haakse bochten, hindernissen, ja zelfs de kleur van het (standaard rood-witte) paaltje midden in het fietspad moet het ontgelden. Dus het was zo'n aha momentje toen ik deze uitvoering tegenkwam. Tijdens mijn fietsloze vakantie bij onze (op een paar na) sympathieke zuiderburen trof ik in een winkel die ik bezocht in het kader van een van mijn liefhebberijen deze Quest. Een model dat ik nog niet eerder mocht aanschouwen. En gewoontegetrouw had ik direct de neiging om kennis te gaan maken. Helaas had ik op dat moment geen gelegenheid daartoe, het was nog vroeg, en is het er later niet meer van gekomen dus deze Quest blijgt op mijn verlanglijstje staan om nog eens 'terug' op te zoeken.
Gelukkig had mijn zoon Stan een goede camera meegenomen en heeft zodoende onze ontmoeting wel kunnen vereeuwigen. Boffen.

zondag 12 augustus 2012

De zwakste schakel

Deze tijd maak ik weinig VM kilometers. Woonwerk pak ik vaak de bukker want dat is minder warm, en vakantiegewijs is het ongezellig met de VM, want de rest van de familie moet het met bukkers doen. Toch gistermorgen vroeg, omdat het dan nog lekker koel is, maar weer een tochtje met de Quest gepland, want het blijft kriebelen. Maar ik was nog maar net op weg toen me iets vreemds overkwam. Ik kon trappen wat ik wilde maar deze krachten werden niet op het achterwiel overgebracht. Uiteraard denk je dan dat de ketting eraf is gelopen maar dat was niet het geval. Wat er dan wel mis was werd me duidelijk, nadat ik gestopt was en met mijn hoofd een tijdje onder de 'motorkap' stond te wennen aan de duisternis. De plastic buis waardoor de aandrijvende ketting naar het voorste blad loopt zit met wat tiewraps aan het frame zodat deze op z'n plek blijft, maar doordat er een bindbandje was verdwenen was de buis door de ketting meegenomen, dwars door de voorderailleur heen gerukt en lag een eind over het voorblad zodat het blad geen vat meer had op de ketting, en vandaar mijn loze maalwerk. Maar beroerder was het dat de voorderailleur daarbij stuk gegaan was, het stuk links van de ketting is normaal gesproken verbonden met het deel rechts en dat was nu van elkaar af. Gebroken, en de ketting was er tussenuit. Dat het gebroken was, daar kwam ik vanmorgen achter, toen ik de zaak ging onderzoeken. Gisteren heb ik het provisorisch op moeten lossen, door de derailleur helemaal links te schakelen en de ketting op het grote blad te hijsen, die liep dan netjes vrij, rechts naast de voorderailleur langs en zodoende kon ik voorzichtig de 12 km huiswaarts afleggen. Geen last van zwarte handen, ik had latex handschoentjes mee, heb al eerder onderweg met dit bijltje moeten hakken. Vanmorgen dus de Quest op de snijtafel gezet en de top eraf gehaald. Gelukkig had ik de top alleen vastgemaakt met tape(dat ik weer kon hergebruiken door het op een stuk kunststof wasbakafvoerpijp op te rollen en er na de klus weer af te rollen en te plakken). Daarna de kettingbuis met een scherp stanleymes stukgesneden en van de ketting afgehaald en weggegooid, omdat dit ding me al vaker problemen heeft gegeven en ik al besloten had voor een l-profiel(voor de kenners een hoeklijn) van kunststof dat voortaan mijn rechterkuit voor kettingvet moet behoeden. Ik heb een oude strop van een van mijn vorige motorfietsen vormgegeven rond de vierkante framebuis en daar een beugeltje op gemaakt dat de hoeklijn vooraan op zijn plaats houdt, en achteraan met een tiewrap aan een pootje van de stoel. (het is nog een oude modelletje dat in het midden op het frame is gemonteerd ipv zoals tegenwoordig aan de wielkasten). Bijgaand wat foto's.

vrijdag 13 juli 2012

Heartbeat

Nee, dit stukje gaat niet over Buddy Holly en zijn hit met die naam halverwege de vorige eeuw, maar over de hartslagmeter die ik gekocht heb. Ik had er al een, met een horloge erbij, maar alles wat je daarmee doet is op het moment dat je sport, en er erg in hebt er even op kijken. Deze nieuwe 'sluit ik draadloos aan' op mijn smartphone en gebruik dan de onvolprezen app van Adidas (zie mijn beschrijving hier) onderweg, die dan van alles registreert. Aan het einde van je 'workout' kun je alle gegevens syncen met de internets en zowel via de app als het web later raadplegen. Routes, totalen aan km's, calorieën en uren. Maar er is meer, je kunt ook trainingsschema's samenstellen op de site en dat op basis van wat je wilt bereiken, zoals gewichtsverlies of sterker of sneller worden etc. en die dan in een schema voor de komende weken opslaan. Ondanks dat ik al met veel plezier fiets en m'n kilometertjes maak, ook niet-ww-verkeer, toch geeft dit een extra dimensie aan mijn fietsbelevenis, ik heb er nog meer plezier in. En het mooie is dat je er door de coachstem op gewezen wordt als je onder of boven het op dat moment gewenste hartslagnivo zit, en die nivo's worden vastgesteld in een asessment training, maar je kunt ze ook handmatig via de site instellen. Hier een paar screenprints van de site:
Verder kun je als je wilt de trainingen, maar ook je 'achievements' die je bereikt sharen via 'gezichtsboek' en Twitter. Achievements zijn mijlpalen zoals het verbranden van 10000 calorieën of het wederom volmaken van een rond getal aan kilometers, je snelste km tot dan etc. Ik sport voor mezelf dus ik share niets, alleen mijn belevenissen en opmerkelijkheden of tips, zoals dit hier. Vraag niet hoe het kan. En nee, ik heb geen aandelen Adidas.

zaterdag 23 juni 2012

Ongelijk liggende tegels

Ja inderdaad, niet op een fietspad deze keer, maar in mijn badkamer. Toen ik een jaar of 3 a 4 geleden dit huis kocht heb ik het eigenhandig helemaal opgeknapt, en de wc en de badkamer helemaal vernieuwd. Helaas is er toen wat mis gegaan met de hechting van de tegels op de ondervloer of tussen het egalisatiemiddel en het beton. Of het voegmiddel was niet waterdicht, ik weet het niet maar er gingen steeds meer vloertegels hol klinken en op een gegeven moment (un momento dado..) stap je op een tegel en komt er een golfje vocht onder vandaan. Balen, alle werk voor niks. Dus dat moest opnieuw, bedacht ik mij aan het begin van het jaar. En omdat ik nogal eens afgebrand ben als ik thuis van de fiets stap van het werk-woon-verkeer (ik kan nou eenmaal niet rustig aan doen, op de fiets dan, want op de 3zits lukt dat uitermate goed) heb ik er in de 3 weken die ik er nu voor heb (naast mijn fulltime baan en een huishouden) voor gekozen deze tijd met het OV te reizen zodat ik de energie dan in de werkzaamheden kan stoppen. Met als gevolg dat ik al dik anderhalve week geen fiets, laat staan een Quest heb aangeraakt en twee- a driewielergewijs dan ook niks te melden heb, behalve dat het al weer heel erg kriebelt. Ik kan niet wachten tot die ellendige vloer ligt. Het valt qua hoeveelheid werk wel mee maar je hebt doordeweeks maar een paar uurtjes, en na het slopen komen tussen de klussen door de wachttijden. Eer je egaliseert moet je voorstrijkmiddel op de ondergrond smeren, en dat moet dan tig uur drogen, dan egaliseren, en alles in 1 keer anders weer voorstrijken en wachten, gietmortel voor een superstrakke afwerklaag, ook wachten, tegelen, wachten, voegen, wachten, kitten en dan na nog een dag wachten kan ik eindelijk de douchehoek weer terugplaatsen en op mijn lauweren gaan liggen fietsen . . .

vrijdag 8 juni 2012

Mijn favoriete fietspomp nu in de aanbieding!!

Nu eens niks over de Quest belevenissen, maar een gratis tip voor heel fietsend Nederland, maar vooral voor de wielrijders die houden van een netjes en exact op druk gebrachte band onder hun vervoermiddel. Heb je een Bike-Totaal filiaal in je buurt dan is dat boffen, want daar hebben ze nu een perfecte edoch goed betaalbare fietspomp in de aanbieding. Ik kan het weten, ik heb 'm zelf nu zo'n anderhalf jaar en ik kan er alleen maar de loftrompet over steken. Hij doet zijn werk al die tijd probleemloos, kost niet veel kracht, roest niet, toont de druk netjes en past inderdaad op alle soorten ventielen. Er staat dan wel biketotaal-nl op maar dat mag de pret niet drukken. Want ik heb niks met Bike-totaal, onze locale BT is een nurks en norsig type dat me altijd veel te dure spullen probeert aan te smeren terwijl ik zelf precies weet wat ik wil en wat dat moet kosten. Dezelfde spullen zijn bij BT vaak duurder dan 'elders' maar dat gaat niet op wanneer je deze pomp met eigenlijk een ongekende prijs prestatieverhouding daar aanschaft tijdens de aanbiedingsperiode. Normaal 25 euries, nu maar 11. En iedere Euro keihard waard! Ik moet wel melden dat dit mijn 'thuispomp' is want hij is iets te robuust om in de Quest mee te nemen voor het betere pompwerk onderweg. Maar als 'ie toch niet mee hoeft mag 'ie best robuust wezen dunkt mij, vandaar deze gratis tip. In de locale folder omschreven als "Hogedrukpomp voor Hollands, Frans en autoventiel, pompt tot 11 Bar en heeft een duidelijke manometer". Geen woord van gelogen! Geen loze marketingpraat zoals we gewend zijn. Deze pomp is niet voor deze prijs op internet te vinden,(wel voor de volle mep) maar staat in de folder zoals deze locaal door de filialen hier worden verspreid, dus ik weet niet eens zeker of deze pomp in heel Nederland hetzelfde kost. Hij ziet er in ieder geval zo uit, met een toepasselijke oranje EK voetbalachtergrond, ook gezellig.

zondag 3 juni 2012

Stink er niet in!

Deze keer weinig over mijn belevenissen met de Quest, allen zaterdag een rondje Alblasserwaard, even langs de molens in Kinderdijk, want ik blijf dat toch heel mooi vinden en ik vind dat een kleine moeite vergeleken bij sommige toeristen die de halve wereld afreizen om in Kinderdijk het erfgoed te komen aanschouwen. Ik kan daar blogs over volschrijven maar dat komt nog wel een keer.
Dit gaat over een voorbeeld van de policy die grootwinkelbedrijven hanteren bij het verlenen van garantie. Mijn jongste zoon heeft een Nikon D3100 en daar is hij reuze zuinig op. Dus wie of wat schetst onze verbazing toen het voorste beweegbare deel van het 'standaard' objectief opeens deels los bleek te zitten en ratelde bij het automatisch focussen. De kids wisten van niks dus ik ging met de lens terug naar de leverancier, Saturn op het Zuidplein. Allervriendelijkst werden we te woord gestaan, de lens werd ingenomen en we kregen een bewijsje dat we de lens hadden ingeleverd, met een omschrijving van de klachten. We zouden bericht krijgen. Inderdaad, een paar dagen later was er een papieren brief, waarin we een aantal kantjes a-4 aantroffen die ons 'onomstotelijk' duidelijk moesten maken dat het onze schuld was, er was geen twijfel mogelijk, dat het kwam door stoot, duw- of whatever krachten waardoor de lens stuk zou zijn gegaan. Ik nogmaals een hartig woordje met de kinderen gewisseld maar zij hadden het in ieder geval niet gedaan. Dus waar haalt Saturn die overtuiging vandaan? In de envelop ook een antwoordkaartje met 3 opties: ik wil de lens gerepareerd terug (wat 2 keer zo duur was als een nieuw objectief) ik kon de onderzoekskosten betalen en dan kreeg ik de lens ongerepareerd terug of ik kon 'zonder verdere kosten van de lens afstand doen'. Alle drie keuzes van niks want we hadden de lens alleen op een normale manier gebruikt, bewaard in een cameratas, nooit gestoten of laten vallen, in de 8 maanden dat we 'm hebben. Dus ik heb maar een brief geschreven dat we de camera alleen normaal gebruikt hadden en dat het dus aan de deugdelijkheid van de camera lag. En dat het belachelijk was dat ik zonder ervoor gewaarschuwd te zijn al sowieso aan 33 euro onderzoekskosten vastzat. Okee, ik kon daarom de lens gratis maar ongerepareerd terugkrijgen. Daar ging ik niet op in. Anderhalve week later weer een brief waarin deze keer ook foto's, waaruit we op hadden moeten kunnen maken dat het toch echt onze schuld was en 'er was geen twijfel mogelijk'. Weer de a-4 tjes waarop allerlei voorbeelden van hoe de schade ontstaan zou kunnen zijn: Door te rennen haalt u nog net de lift maar uw tas raakt daarbij de liftdeur, of uw koffer zit zo vol dat u kracht uit moet oefenen om deze te sluiten etc. Mooie fantasieën. Wederom heb ik teruggeschreven, dit keer dat de foto's mij er niet van overtuigden maar eerder dat de kleine kunststof ringetjes die het euvel blijkbaar veroorzaakten er op de foto's wel heel fragiel uitzagen en dat ik me dus heel goed kon voorstellen dat dat stuk ging tijdens 'normaal gebruik' en dat ik hun foto's nou niet direct als bewijs zag dat IK de schade zelf veroorzaakt zou hebben. Ten 3e male ontvingen we de standaard a-4'tjes met de standaard verhalen over het mogelijke ontstaan van de schade. Maar met het inleveren van de lens was er ook een ander trajectje gestart, dat van de technische dienst die meldde dat we nou toch snel dat keuzebriefje op moesten sturen want anders zou het 'object' ongerepareerd retour worden gestuurd. Ach dacht ik, dan moet dat maar dan hebben we de lens in ieder geval weer terug en ga ik daarna de strijd nog verder aan met een beroep op de garantie. Dus gisteren weer naar de 'klantenservice' alwaar we de lens kosteloos in ontvangst konden nemen. Maar wat me direct opviel is dat op de bon die ik voor 'n neus kreeg stond dat de lens 'GEREPAREERD' retour was gekomen. En inderdaad, thuisgekomen bleek het objectief weer ouderwets dienst te doen. Merkwaardig en verrassend, maar misschien wel logisch. Als de techneut de zaak open heeft en de oorzaak is bekend en een vervangend onderdeel kost geen vermogen is het veel logischer die reparatie dan gelijk maar uit te voeren dan de zaak open te laten liggen tot beslecht is wie de rekening mag betalen. En dan stuur je je klant een schokkend relaas met de melding dat de klant toch echt zelf mag betalen. Veel mensen zullen bij de eerste brief al denken "jammer, dan betaal ik maar". En degen die niet direct overstag gaat zal wellicht na de 2e brief ook 'breken' en betalen. En als je dan nog je rug recht hebt en het aandurft de Saturn garantiepolicy te weerstaan, nou dan bof je misschien wel en kost de reparatie noppes. Dus laat je niet overdonderen met allerlei verhalen over hoe het is gekomen, maar volhard in het juiste. Heb geen haast, eis je object terug en met een beetje geluk is de reparatie uitgevoerd...

zondag 20 mei 2012

Naar Zeist en Parijs

De laatste weken staan in het teken van rechtop op een bukker met loopsnelheid van a (Parijs) naar b (Rotterdam) oefenen. Ik ga naar m'n werk ook op een stadsfiets. Om daar nog even aan te ontsnappen en lekker te liggen en flink op te schieten, ben ik voor de verandering bij m'n broer in Zeist koffie gaan drinken. Ik heb bij Ridderkerk het pontje genomen, daar waar veel toeristen oversteken die het 19 stuks tellende windmolenpark bij Kinderdijk gaan bezoeken. Daar vaart dit pontje een driehoek en in Krimpen aan de Lek ging ik van boord. Een cruise gemaakt met een luxe schip, voor 1,50 Euro. In Krimpen was het halve dorp opgebroken, net als de vorige keer dat ik er was. Joost mag weten waarom dit jaren moet duren maar van het fietspad, dat de Fietsersbond me adviseerde is de eerste 5 kilometer verdwenen, bagger geworden. Dus na wat heen en weer klooien hervond ik de geplande GPS route en toe begon het grote genieten want de route dwars (of diagonaal meer) door de Krimpenerwaard naar IJsselstein is een groene, landelijke, veelal autoluw geheel, een eldorado voor rustzoekers. Dus daar heb ik werkelijk genoten van de natuur, het zonnetje en het fietsen. Daar aangekomen hebben we gezellig bijgepraat, samen boodschappen gedaan en gegeten en de Roze trui een etappe zien rijden. Daarna nog wat detectives en heerlijk snurken. De volgende mogen na een stevig ontbijt weer op de terugweg, deze keer over de Algera- en van Brienenoordbrug, omdat ik twijfelde of de pont op zondag wel vaart rond de tijd dat ik over wil. Bleek maar 2 kilometer verder te zijn dan via de pont, en natuurlijk met wat meer klimmen en dalen. Maar dit was een heerlijk weekendje, vanaf nu is het tot en met Pinksteren alleen maar bukkeren en langzaamaan.
Ik heb de hele route uit Parijs in de GPS gezet, want een paar weken terug tijdens het oefenweekend reden we een paar keer verkeerd, en dat is heel erg frustrerend voor de lopers, en dat kwam volgens mij door de papieren routekaarten die je in kou, wind, regen en duisternis moet zien te volgen terwijl je de loper moed inspreekt, 'uit de wind' houdt en ten slotte ook nog de gewenste snelheid aanhoud. Gisteren even een stukje geprobeerd, in de felle zon is het geheel goed af te lezen, en in het donker ook (in een tunneltje even geprobeerd) dus ik hoop dat we wat voordeel hebben van het gebruik van de Garmin Oregon. Ik zoek eigenlijk nog een goede houder voor de Oregon op het fietsstuur, maar de standaard oplossing die Garmin zelf verkoopt schijnt but te zijn.

maandag 7 mei 2012

Top wafels

Gisteren stond de Stroopwafeltocht op de agenda. En omdat het weer toch wel heel erg meewerkte en ik er de afgelopen dagen een beetje naar uit keek, ben ik lekker op pad gegaan via de vooraf met hulp van Fietsersbond.nl vastgestelde route. Het zonnetje scheen er flink op los, zodanig dat ik aan het einde van de dag zelfs een kleurtje had opgelopen. Maar er stond een fris dun windje dus ik ben in mijn fietsshirt met korte mouwtjes maar dan wel onder de schuimkap vertrokken en aldus richting de Waag in het nog immer schilderachtige Gouda gereden. Ik was daar netjes op tijd, genoeg ruimte om een rondje rond het oude stadhuis op de markt te maken, gezellig druk want er was een soort markt gaande. Even de clicker onder m'n linkerschoen vastgedraaid met de multitool, want deze werkt zich blijkbaar los. Heb ik die dag nog een keer moeten doen, deze keer wat meer kracht gezet bij het vastdraaien. Ook even wat tourists te woord moeten staan, die Fransen beginnen altijd direct over de moteur, (Oui, c 'est moi) maar wel grappig, al die belangstelling. Op dat moment gaf Bram acte de presence met zijn Quest, en er waren er nog 3, allemaal geel, van Marcel, Jules en Elly, en een flink aantal open liggers, twee roeiers en wat tandems, zo'n 26 mens, al met al een flinke opkomst.
Direct werden de verrassingen rondgedeeld en na wat groepsfoto's gingen we op pad.
Een mooie tocht, rustig aan gereden, ook goed voor de sociale contacten, tussenstop bij fort Wierickerschans bij Bodegraven, (Helaas niet bij Brouwerij de Molen in Bodegraven, waar we wel langs kwamen, en waar ik wel vaker een stoppie maak vanwege hun superbieren) alwaar koffie met appelgebak gretig aftrek vond, en erna wederom vervolgd, door leuke plaatsjes maar ook door Gouda, wat een aardige fietsstad is voor zover ik heb kunnen vaststellen. Veel autoluw maar ook wel veel opgebroken. Het eindpunt van de route was verrassenderwijs niet de Waag waar we gestart waren maar het woonadres van de organisators die niets dan lof verdienen voor dit grandioze initiatief en de vlekkeloze organisatie, en het hield maar niet op, want we werden ook nog uitgenodigd voor een drankje. Aangezien ik nog een 30 km voor de boeg had, en de route de stad uit me niet helder voor de geest stond ben ik met Bram meegereden naar de Markt vanwaar ik mijn heenroute weer op kon pikken en aldus nog even de pedaaltjes flink heb laten tollen om thuis moe maar voldaan languit te gaan op de bank. Zo hoort een dag van een VM-er eruit te zien. Toppie.

zaterdag 28 april 2012

De garagedeur

Toen ik een aantal jaar geleden dit huis kocht, ik fietste wel naar m'n werk maar gewoon bukkend, een VM kwam pas later in het vizier, kwam de vorige eigenaar bij de oplevering met een oude schoenendoos met wat losse onderdelen, draadjes en wat papieren naar me toe en zei "dit hoort nog bij de garage". Ik had geen idee, maar heb de doos aangepakt in de veronderstelling dat de spullen te maken hadden met de garagedeur ofzo. Toen we in huis klaar waren met klussen en de garage nog een beetje opknapten voordat we deze gingen inruimen met gereedschap en overgebleven bouwmaterialen bleek de vorige eigenaar een poging te hebben ondernomen om een elektrische garagedeuropener aan te brengen. Dat aanbrengen was wel gelukt, maar dan het apparaat ook aan de praat krijgen niet, vandaar die schoenendoos met overgebleven onderdelen. Destijds stond het verhuizen voor de deur en toen dat achter de rug was waren er nog zat klussen te doen en dus raakte deze optie een beetje buiten beeld. Later, tijdens winterse buien enzo leek het me toch wel heel aangenaam om lekker comfortabel vanuit 'binnenshuis' te kunnen vertrekken. Ik had dat voordeel al op m'n werk, er is daar een plekje voor me binnen, achter de automatische deur, tussen de geparkeerde company cars dus dat leek me wel wat. En dan 's middags terug, vanuit de Quest tijdig op de schakelaar drukken zodat je, eigenlijk zoals Batman vroeger de warme droge veilige grot binnenreed, de Quest opbergt.
En omdat vanochtend de dag wat druilerig begon, hetgeen me vaak de lust tot tochten maken ontneemt, dacht ik dit apparaat, en dan met name hoever de montage eigenlijk gevorderd was, dan maar eens te gaan bekijken. De handleiding was nog compleet dus die heb ik eerst effe doorgekeken, en vervolgens aan de slag met de situatie in de praktijk in de garage. Ik moest hier en daar nog wat aansluiten en een boutje plaatsen, wat contactjes verschuiven en een batterij in de afstandbediening doen maar toen kwam er gelukkig al wat beweging in. Het is een redelijk simpele constructie : een electromotor met een kettingwieltje beweegt via een lange fietsketting (handig, kom je vaker tegen) een soort 'kat' heen en weer door een goot boven de garagedeur en deze kat is met een arm verbonden aan de bovenkant van de (kantel)deur. Rijdt de kat naar de uitgang toe dan gaat de deur dicht, rijdt íe er vanaf dan sleurt íe de deur mee en de garage opent zicht. Wat het handig maakt is de elektronica met beveiliging voor obstakels en deze moet uiteraard alleen opendoen voor de juiste afstandbediening, dat moet alleen nog even bewezen worden. Maar afgezien van dat laatste is de elektronica perfect in orde, alhoewel de kracht van de motor wat tegenvalt, wat de deur gaat niet helemaal open. Wel iets verder dan op de van ene www geleende foto. Maar ach, de Quest plus passagier passen daar ruimschoots onderdoor dus een kniesoor die daarop let, ik ga met koud en/of nat weer voortaan met een glimlach op het gelaat eropuit. Wat tot nu toe was : eerst warm aankleden, dan naar buiten de kou in, garage openpielen, spullen laden, Quest naar buiten, garagedeur dichtdoen, warme kleding weer uit, bibberrrr, de Quest in, kapje erop en dan alsnog natgeregend en verkleumd vertrekken wordt nu : even een oude doch warme jas aan, deur uit, via de loopdeur snel de garage in, jas weer uit, Quest in, schuimkap er op en dan pas echt de nattigheid en de kou in, en dat alles met een afstandbediening. Einde dag: omgekeerde volgorde, en dan is het voordeel zelfs groter want meestal is het dan wel minder koud maar dan ben je bezweten en is het trotseren der Hollandsche elementen zo mogelijk nog erger.

zaterdag 21 april 2012

ZIT-Training

Jawel, ik ben er nog, maar wel drukdrukdruk. Een bezig baasje, want ik ga voor ons Roparunteam de lopers begeleiden tijdens de Roparun, vroeger van Parijs naar Rotterdam, tegenwoordig andersom, want de Coolsingel afsluiten doen ze makkelijker dan de Champs Elysees. En de 'grandioze intocht' is dichter bij huis natuurlijk leuker want beter bezocht door vrienden, kennissen en collegae. Maar hoe werkt dat dan: nou je moet het niet hebben van je fietsvermogen want hard ga je niet vaak, een loper loopt op dat soort afstanden (560 KM met z'n 8-en) een kilometer of 11 tot 14 per uur, met 2 hele handen in je neus bij te houden. Nee, het gaat om het zitvlees en je koubestendigheid want het was afgelopen weekend bijzonder koud en vroeg. De Roparun is een estafetterun die met 2 teams gelopen wordt, om de beurt een uur of 6 of iets van 60 a 70 KM. Tijdens het lopen van het ene team heeft het andere team tijd om te eten, te douchen en te slapen. De lopers lopen om de beurt een kilometer, de fietsers fietsen 4 van die 6 uur. 2 uur ben je chauffeur van het begeleidingsvoertuig, 2 uur voorfietser voor de loper, en 2 uur erachter, en dat is om te navigeren en de loper te beschermen tegen het overige verkeer. Want in Frankrijk en België (en hier trouwens ook best nog vaak) zijn de wegen zelden voorzien van fietspaden en verlichting dus je loopt soms gewoon op de weg, en als het pikkedonker is ben je een potentieel slachtoffer. Tuurlijk worden vaak autoluwe wegen opgezocht maar een garantie daarop heb je zeker niet. Vandaar de goed verlichte fietsers en de verlichte hesjes. Om te wennen aan de gang van zaken zijn we dit weekend ten zuiden van Antwerpen gestart, en dan met de twee teams los van elkaar, met een half uur ertussen ofzo, zodat je elkaar niet in de weg zit.
Toen 60 km gedaan, naar een hotel halverwege, daar inderdaad maar een uur of 5 geslapen en toen weer verder 60 km richting Rotterdam, via de officiële route, dan leer je die ook vast kennen. En aangezien het de afgelopen weken net herfst is met temperaturen van een graadje of 5 a 6 en regen en wind werd er heel veel gevraagd van je kacheltje, want je voeten vallen er op een gegeven moment bijna af. Ach, we hebben het er voor over, de fondsen die we zodoende scoren worden ingezet om het leven wat terminale patiënten nog rest zoveel mogelijk te veraangenamen dus ik doe het graag. Helaas staat in de reglementen dat een fiets op meer dan 2 wielen niet is toegestaan, en een Quest zou sowieso alleen handig zijn als ik er zelf in blijf fietsen, maar dat hou ik niet vol, een uurtje of 45, en een ligger op 2 wielen is ook niet geschikt als je voor de zichtbaarheid meefietst dus het wordt een ouderwetse bukker. En om zitvlees te kweken, zadelpijn is niet fijn, en mij ook vreemd sinds ik de Quest heb, berij ik de bukker nu dagelijks en rek ik het zadelgevoel door des avonds op een home-trainer voor de tv te 'zitten'. Raar verhaal, ik doe zit-training..

dinsdag 3 april 2012

Stuntels

Eind vorige week heb ik de Quest ontmanteld. Na de schade door de crash van enige weken geleden heb ik de fiets effe aan de kant gezet. Het weer speelt daarin een grote rol. Niet meer zo heel koud, zonnig en droog hebben me doen besluiten dan maar voor de bukker te kiezen, sowieso de beste keuze voor mijn woonwerktraject, grotendeels door de stad. En dat is als het weer beter wordt geen pretje want veel forenzen die met beter weer de fiets weer eens pakken na zijn winterslaap zijn net als veel motorrijders in het voorjaar stuntels op de weg. Dat van die motorrijders heb ik niet zelf bedacht. Dat stond in een van de gratis ochtendkranten van de afgelopen week. Maar daarom, en omdat het drukkere fietsersseizoen dus is gestart, ook te merken aan de file van fietsers wachtend bij de roltrappen van de fietstunnel bij de Maastunnel in Rotterdam, pak ik voorlopig de bukker. Weliswaar is het deze week weer wat frisser maar het vriest niet. En omdat ik die bukker gebruik en de Quest even kan(moet) missen heb ik besloten de Quest dan maar eens flink onder handen te nemen. Eigenlijk komt er geen eind aan het klussen aan m'n Quest, want voor mijn gevoel is de Quest net je eigen huis: het is nooit af, altijd is er wel iets te onderhouden of te verbeteren. Daar komt dan nu nog die schade bij, een reden om de top er maar weer 's af te halen, en ik pak dan gelijk maar de zaken aan die ik op de todolijst had staan. Shockrevisie, de voorvering was weer eens krakerig en olie erin druppelen had niet het gewenste effect en het gekraak gaat op langere tochten behoorlijk irriteren dus dat werd tijd.
En de achterbrug die al enige tijd wat speling vertoonde, wat bedrading die niet naar m'n zin was, de ophanging van de accu, de kabel aan m'n stuur waardoor deze op comfortabele afstand van je buik blijft 'hangen' was bijna door, het binnenlicht is al een tijdje stuk, ik wil wat speakertjes inbouwen die ik op mijn mp3 spelert kan aansluiten, en een richtingaangeefledje was sinds de crash uit het zicht verdwenen. Als de achterbrug eruit moet is het in het geval van mijn type Quest zo dat je een groot deel van de fiets moet ontmantelen: top eraf, achterwiel eruit, het grootste kettingwiel zit precies voor een bout die de as waarom de achterbrug beweegt op zijn plaats houdt dus de cassette moet van de tussenas af, en die zat heel erg vast, dat was niet gemakkelijk los te krijgen dus heb ik alle losse kransjes er vanaf gehaald en direct schoongemaakt. Om het achterwiel te kunnen verwijderen heb je wat speciaal gereedschap nodig: een imbusbit 14 mm met een onwijs lange arm en iets zachts wat je eronder kunt leggen om de druk te verdelen. Zie de foto's. Je moet die imbus in het freewheel links achterin doen, dan de 'arm' neerleggen en ondersteunen en dan het wiel met een enorme kracht proberen vooruit te draaien, om zodoende de as met linkse schroefdraad uit de ophangingsconstructie los te maken. Deze zit zo vast omdat deze met al je trapkracht is vastgedraaid.
Afgelopen zaterdag ben ik met die achterbrug in de auto naar Dronten afgereisd, samen met een maatje die ook hevig geïnteresseerd is in een Quest, en die nu nog enthousiaster is na zijn proefrit in de kleinere uitvoering. Die heeft wat hem betreft een paar voordelen, oa dat íe wat handelbaarder zal zijn bij het stallen, maar vooral dat zijn volwassen koters er geen van allen inpassen, want die zijn een kop groter dan hun vader. Na een tijdje bedienen van allerlei ingewikkelde apparatuur door Allert was de speling teruggebracht tot een acceptabel nivo en met allerlei onderdelen van mijn verlanglijst zijn we weer huiswaarts gereisd. De brug staat er weer in, recht en strak, de andere onderdelen zitten weer op hun plek dus nu moet ik de schade aan de top en de buitenkant nog herstellen maar die buitenkant heb ik niet zo'n haast mee. Mijn ervaring is inmiddels dat hoe mooier de fiets is hoe sneller ik er weer schade aan heb. De top heeft wel wat constructieve schade opgelopen, wat uitgescheurde bouten waarmee je de top aan de body schroeft en een heel stuk van de rand waarin die gaten zitten is losgekomen van de rest dus dat wordt repareren met epoxy en wat stukjes carbonvezeldoek, dat ik al sinds vorige reparaties en verstevigingen in huis had. Ach, je bent van de straat (zolang je Quest niet in orde is) ....

donderdag 22 maart 2012

Enthousiast

Afgelopen week hoorde ik een hardlopende collega, die zeg maar als sport hardlopen heeft, vertellen over Micoach van Adidas.(http://www.adidas.com/nl/micoach). Het klonk zo interessant dat ik later even het naadje van de kous heb gevraagd. Micoach is een website en een app van Adidas en ook al heb je nog geen schoenveter van dat merk, dan nog kun je gratis en voor niks van deze faciliteiten gebruik maken. (dat is: als je toch al een computer, een internetverbinding en een smartphone (ter beschikking) hebt) Micoach is zoals het woord al zegt een persoonlijke coach die jouw bij je sportieve bezigheden kan begeleiden. Je kunt op de site trainingsschema's etc aanmaken en die gaan uitvoeren. Dan zet je zodra je start met sporten (vaak fietsen in ons geval) je app aan op je smartphone en dan krijg je vanuit die phone commentaar. Ik heb het zo ingesteld dat er om de paar kilometer wordt verteld wat de gemiddelde snelheid was maar er is veel meer mogelijk, want via gps wordt je snelheid bijgehouden, de hoogteverschilllen in je route, en op basis van je gegevens wordt het calorienverbruik ook berekend. Als je verder wilt gaan kan dat, je kunt er een hartslagmeter op aansluiten en dan via de (instelbare)coachstem horen of je tijdens je inspanningen al dan niet in de gewenste hartslagzone zit. Al de gegevens kunnen in de Smartphone worden opgeslagen en kun je syncen met de database waarin je prestaties worden bijgehouden. Zowel in de app als op de site kun je je prestaties, en grafieken maar ook je routes terugvinden. Het is goed te combineren met muziek van je gsm (je kunt de muziek mixen met de geluiden van de coach) maar of het samengaat met bijvoorbeeld navigatie weet ik niet, dat doe ik met mijn Oregon. Het gaat allemaal bijna vanzelf, slechts een paar tapjes op je scherm. Alleen het sporten moet je nog zelf doen maar dat deed je toch al.....

vrijdag 16 maart 2012

Gecrashed

't Is weer zover. Vanmorgen lag ik weer op het asfalt. Een dame van een jaar of 15 ging per fiets zonder omkijken of aangeven linksaf terwijl ik ze inhaalde en ik kon niet meer remmen, alleen sturen. Helaas zo scherp dat de Quest omrolde en op de linkerkant doorgleed. Geen gewonden, alleen leed... Ik mis wat vel van m'n elleboog, een schaafplek op m'n fietshelm (jawel!) en veel te weinig vrije tijd de komende weken want de schade is: veel krassen en gebarsten polyester waar de spiegel vastzit, en het steeltje van de linkerspielgel is half doorgesleten. Ik was @#$& net klaar...

donderdag 15 maart 2012

Toppertje

De Sigma fietscomputer is een succes. In eerste instantie monteerde 'ie gemakkelijk, maar tijdens de eerste rit gaf 'ie al na 7,5 KM de pijp aan Maarten. Ik dacht dat nog op te kunnen lossen door de afstelling opnieuw te doen, om wat te proberen maar het is gewoon een kwestie van nieuwe CR2032 celletjes in de sensors (5 stuks voor een knaak bij Zeeman, Maxell, dus geen C-merk) en ze gaan als de brandweer(quest). Verder geen gezeur meer gehad en dus een aanrader voor ieder die zo'n geval wil gaan monteren: vervang eerst de batterijen. Er zit bij aankoop voor in de computer een nieuwe bij dus je hebt er 2 nodig.

Verder, nu met zeuren. Tegen de gemeente Rotterdam en Barendrecht en andere woonplaatsen hier in de omgeving. Behalve Zwijndrecht, want daar is het afgelopen jaar hard gewerkt aan de fietsersveiligheid. Men heeft, gloria in dinges enzo, in 1 keer in het hele dorp alle fietspaden op rotondes voorrang gegeven en bij meerder oversteekplaatsen het rode fietspad doorgetrokken dwars op het zwarte asfalt van de hoofdrijbaan. Wat daar dan dus opeens geen hoofdrijbaan meer is. Het fietspad is de hoofdrijbaan! Goed bezig. Alleen jammer dat iedere gemeente daar een eigen plasje over doet en dat lokaal op de eigen manier regelt. Ga je hier in de omgeving een rondje fietsen dan is het altijd weer een verrassing of je voorrang hebt of niet. Jammer, lastig en gevaarlijk. waarom niet landelijk 1 manier: overstekende fietsers hebben voorrang, desnoods af te dwingen met drempels of andere snelheidsremmende maatregelen voor snelverkeer. En handhaving, agenten..
En nu ik toch bezig ben: kap es met die haakse bochten in fietspaden, versmallingen waardoor je te veel op je stuurwerk moet letten en te weinig op het overige verkeer(lange foto, aanleg fietserschicane aan de Maasboulevard (of broken speed), ipv dat ze hier auto's laten afremmen, het is ten slotte zo'n (hele verkeerde) benzinepomp dus stoppen moeten ze toch), verkeerslichten die belachelijk lang op rood staan voor fietsers, detectielussen in het fietspad die het gewoon niet doen, op een knopje drukken als je bij het verkeerslicht aangekomen bent, fietsers af laten stappen (ook lange foto) als er weer er geklust wordt naast de 'hoofdrijbaan' en er dan dus maar weer een stuk fietspad moet worden opgeofferd want het heilige blik moet voort kunnen blijven razen. Wat hebben we hier eigenlijk voor bestuurders? Zo doen ze het in den Haag, (grote foto) kijk es hoe het ook kan. Zo, dat ben ik weer ff kwijt.