Naar Zeist en Parijs

De laatste weken staan in het teken van rechtop op een bukker met loopsnelheid van a (Parijs) naar b (Rotterdam) oefenen. Ik ga naar m'n werk ook op een stadsfiets. Om daar nog even aan te ontsnappen en lekker te liggen en flink op te schieten, ben ik voor de verandering bij m'n broer in Zeist koffie gaan drinken. Ik heb bij Ridderkerk het pontje genomen, daar waar veel toeristen oversteken die het 19 stuks tellende windmolenpark bij Kinderdijk gaan bezoeken. Daar vaart dit pontje een driehoek en in Krimpen aan de Lek ging ik van boord. Een cruise gemaakt met een luxe schip, voor 1,50 Euro. In Krimpen was het halve dorp opgebroken, net als de vorige keer dat ik er was. Joost mag weten waarom dit jaren moet duren maar van het fietspad, dat de Fietsersbond me adviseerde is de eerste 5 kilometer verdwenen, bagger geworden. Dus na wat heen en weer klooien hervond ik de geplande GPS route en toe begon het grote genieten want de route dwars (of diagonaal meer) door de Krimpenerwaard naar IJsselstein is een groene, landelijke, veelal autoluw geheel, een eldorado voor rustzoekers. Dus daar heb ik werkelijk genoten van de natuur, het zonnetje en het fietsen. Daar aangekomen hebben we gezellig bijgepraat, samen boodschappen gedaan en gegeten en de Roze trui een etappe zien rijden. Daarna nog wat detectives en heerlijk snurken. De volgende mogen na een stevig ontbijt weer op de terugweg, deze keer over de Algera- en van Brienenoordbrug, omdat ik twijfelde of de pont op zondag wel vaart rond de tijd dat ik over wil. Bleek maar 2 kilometer verder te zijn dan via de pont, en natuurlijk met wat meer klimmen en dalen. Maar dit was een heerlijk weekendje, vanaf nu is het tot en met Pinksteren alleen maar bukkeren en langzaamaan.

Ik heb de hele route uit Parijs in de GPS gezet, want een paar weken terug tijdens het oefenweekend reden we een paar keer verkeerd, en dat is heel erg frustrerend voor de lopers, en dat kwam volgens mij door de papieren routekaarten die je in kou, wind, regen en duisternis moet zien te volgen terwijl je de loper moed inspreekt, 'uit de wind' houdt en ten slotte ook nog de gewenste snelheid aanhoud. Gisteren even een stukje geprobeerd, in de felle zon is het geheel goed af te lezen, en in het donker ook (in een tunneltje even geprobeerd) dus ik hoop dat we wat voordeel hebben van het gebruik van de Garmin Oregon. Ik zoek eigenlijk nog een goede houder voor de Oregon op het fietsstuur, maar de standaard oplossing die Garmin zelf verkoopt schijnt but te zijn.