donderdag 29 december 2011

oliebollentocht 2011

Zoals ieder jaar is er deze week tussen Kerst en oudjaar wederom een Oliebollentocht verreden. Deze keer was er genoeg ruchtbaarheid aan gegeven om omroep Max wakker te krijgen, want Velomobielrijden kun je heel lang volhouden, de oudste deelnemer was dit jaar 75 jaar! Samen met wat streekgenoten ben ik dit jaar ook helemaal naar Schermerhorn gefietst, enkele reis zo'n 120 kilometer. Dat was dinsdag na Kerst, heb ik eerst nog een ochtend gewerkt, erna naar de verzamelplaats, bij Bram, alvast even koffie met appeltaart, blijkbaar het favoriete gebak van velomobilisten. We kwamen na een fietstocht van 5 uur, langs de Rotte, de Amstel en dwars door hartje Amsterdam aan. Mijn knie deed een beetje pijn, ik ben niet gewend aan zulke lange tochten. Het was al donker bij de sporthal waar de volgende dag de tocht zou starten. Deze was afgehuurd zodat deelnemers van ver de dag voor de tocht al konden blijven slapen en/of de dag na de tocht huiswaarts keren, de sporthal was een soort hotel. Dat bleek te kloppen, inclusief ontbijt. En goed geregeld, weliswaar 1 hele grote ruime kamer maar plaats zat voor iedereen. 's Avonds wat gebabbeld met medefietsers, biertje erbij, en in de onderdelen gegrasduind die Wim en Kees daar hadden uitgestald. Wim helpt de velomobieltechniek te innoveren, Kees heeft het velomobielbestand van Noord Holland in onderhoud. Er werden ook foto's en videos over VM tochten vertoond, best leuk met het commentaar van genoemde 2 heren erbij. Daarna de oordopjes in en proberen te slapen... De volgende morgen al vroeg ontbijt en daarna ging het gebeuren. Dinsdag nog lenteachtig weer, woensdag een snijdend koude en harde wind, en tegen als we na de tocht, de oliebollen en de snert weer op huis aan zouden gaan. Een imposant gezicht, het enorme aantal voertuigen, en vooral een waar kleurenspel. Ik heb heel veel respect voor Nico, de timmervakman die de houten QUEST heeft gemaakt. Om 11 uur gingen we in groep A van start en vanaf de eerste meters voelde ik m'n knie steken. Ik had nog een klein hoopje dat het vanzelf over zou gaan. Het tempo wisselt sterk in zo'n groet groep er daar kon ik maar matig mee mee. Na de koffiestop heb ik besloten me voor de rest van de tocht af te melden en de thuisploeg gemeld alvast richting thuis te gaan, ik had nog zo'n 130 km voor de boeg, ik moest de volgende dag weer werken en ik had geen zin om uit te vallen bij de 2e helft van de OBT of de die avond terugrijdende groep te belasten met mijn knieprobleem, of mezelf compleet te forceren. Op deze manier had ik nog een halve dag daglicht, ook handig als je alleen rijdt en de weg allen door de GPS weet te vinden, en qua tijd ook ruimte om mijn eigen tempo te rijden. Dat is eigenlijk heel prettig gelukt, achteraf viel de ellende mee, want bij flink doortrappen had ik geen last, wel steeds bij het optrekken na een stop of afremactie. Ik heb die afstand met een voor mij alleszins acceptabel gemiddelde van boven 25 KM/u en binnen 5 uur afgelegd, iets wat ik zonder die knie al okay zou hebben gevonden, want ik ben nu eenmaal nog niet zo'n doorgewinterde kilometervreter. De laatste kilometers, dwars door Rotterdam vielen me wel zwaar maar dat sluit ik dan af met mijn normale woonwerktochtje, dus dat fiets ik met 2 vingers in m'n neus. Wel heel goed opgelet dat ik onderweg ieder half uur dronk en ieder uur at, een tip van Hans van der Waal, die met ons meereed op de heenweg en ook al heel wat kilometertjes met diverse soorten velomobielen heeft afgelegd. Al met al 2 heel erg geslaagde dagen, waarin ik toch gedaan heb wat ik wilde, nl de obt rijden en zowel de heen - als terugweg ook met de fiets, en mede VM-ers ontmoeten. Dank aan de organisatie die deze dag volkomen vlekkeloos hebben georganiseerd. Ik hoop volgend jaar weer beter beslagen ten ijs te komen, om de progressie erin te houden. Vorig jaar met de auto heen en weer en alleen de OBT gefietst, dit jaar alles met de fiets, op een stukje OBT na en volgend jaar misschien wel alles, maar we moeten uiteraard afwachten welke VM helden er volgend jaar aan willen beginnen. Maar ik zou er graag bij zijn, hoe dan ook.

maandag 26 december 2011

Doorzzzzzagen

De laatste voorbereidingen voor de OBT 2011, om de Kerst mee door te komen. Gisteren, eerste Kerstdag heb ik de top er nog maar es een keer vanaf gehaald. Deze was nog niet helemaal vastgezet sinds het laatste grote onderhoud en aangezien ik nu al een paar maanden rondrij met 6 van de 14 boutjes om de top op z'n plek te houden besloot ik dat dat wellicht helemaal niet zo veilig is en dus moest er toch iets gebeuren. En aangezien deze week de snelheidsmeter ijzerenheinig NUL bleef aangeven was er nog even werk aan de winkel.
Dus het plakbandje eraf en de 6 boutjes eruit, en aan de kant met die top. Heerlijk, de ruimte om de zaak even te stofzuigen, hier een daar de kabelloop etc. te controleren, even in het achteronder wat orde op zaken stellen en de op klinkerwegen zachtjes klapperende koplamp van een stukje zelfklevende stof te voorzien. Verder was er weinig niet in orde binnenin, dus erna ook even buitenom. Vies van onder, doe je niks aan behalve nu en dan een emmer sop, dus nu ook. Bandjes waren nog goed op spanning, maar de kabel van de snelheidsmeter was volkomen door. Niet doorgesleten maar ik den dat er een keer een tak ofzo is meegenomen met het bandje waardoor de kabel is gebroken. Hoe het ook zij, even het soldeerpistool erbij en een stuk krimpkous en nu werkt het weer. Ik heb denk ik zo 100 km gemist op de teller dus wel onthouden als ik de stand weer 's aan VM doorgeef.
Wieldoekje er weer op, de hele fiets afgenomen en in de autowas gezet dus morgen glimmend richting Schermerhorn, om daar de nacht door te brengen in de sporthal. Ik heb me geprobeerd voor te stellen hoe dat is, net alsof er bij een ramp een ontruiming ofzo is geweest in je woonwijk waardoor je met de hele straat ondergebracht wordt in een gemeentelijke 'opvang', alleen doen we het nu vrijwillig. Ik neem wel oordopjes mee, ik kan me voorstellen dat er nog lang doorgepraat wordt, dat er mensen hele wouden gaan liggen doorzzzzzzzagen en dat er veel te vroeg wordt opgestaan, en daar slaap ik slecht op. Verder moet je 2 dagen compleet self supporting zijn dus genoeg eten, drinken (3liter=3kilo-Camelbak), kleding en andere zaken zoals luchtbed en slaapzak, maar ook reserve onderdelen, gereedschap en de nodige gadgets zoals gsm, gps en camera. Verder een verzameling batterijen om al die gadgets en het licht op gang te houden die 12 uren, dus het totaal van de fiets gaat denk ik de 45 kilo wel naderen. Maar na deze kleine servicebeurt is de Quest er helemaal klaar voor. Ik ben benieuwd hoe ik er woensdagavond na 300 KM op terugkijk. Vorig jaar was ik een van de eersten met OBT-foto's op m'n blog want toen was ik een stuk minder sportief (met de auto), maar dat zal dit jaar niet lukken. Als ik thuiskom ben ik waarschijnlijk helemaal op, en ik doe er na vertrek in Schermerhorn minstens een uur of 5 over, ijs, weder en pech dienende. Als ik de weerberichten mag geloven (en ik hoop dat ze kloppen) hebben we de komende dagen niet te maken met extreem weer, zoals ijzige temperaturen, storm of overmatige neerslag. Of je zou de hoge temperaturen rond de Kerst 2011 als extreem moeten beschouwen...

zaterdag 17 december 2011

Power to VM


Ha, gaan we een actiegroep beginnen? Soms komt dat best wel in me op, een actiegroep om fiets- en vooral VM-onvriendelijke verkeers aangelegenheden op te lossen en verbeteringen aan te brengen. Maar dat bedoel ik nu ff niet. Nee het gaat letterlijk om de power voor mijn VM, die ik langdurig nodig zal hebben de komende Oliebollentocht, maar vooral erheen en erna weer terug naar huis, de donkere dager rond Kerst zijn ware stroomverslinders. Ik heb mijn eigen reserveaccu bedacht: een stukje rioolbuis (32 mm) met een gelijmd dopje aan de ene kant en een schroefdop aan de andere kant, ruimte erin voor 6 C-cellen, wat plakband en een paar draadjes met een stekkertje. Zo'n snoertje haal je voor een paar duppies in iedere winkel waar ze aansluitmateriaal voor een stereo hebben, het plastic bij de bouwmarkt. Ik heb er 5 C-cellen inzitten van de Lidl, 3,49 per 2, dus voor 10,47 Euro, heb ik ook nog een reserve. Het plastic, snoer en plakband kost ook een paar euro, Dus voor zo'n 15 euro heb ik een extra accu, ook 4 Ampere als de loodaccu en de cellen zijn individueel oplaadbaar. En het werkt! Ik fiets er nu een paar weken mee rond en hoef maar eens in de anderhalf a 2 weken op te laden. Dan gaat het toch om een uur of 8 a 10 stroom, het is natuurlijk niet altijd donker als ik fiets. En nog mooier, deze constructie is lichter dan de loodaccu, deze weegt 545 gr en de 6v-loodaccu 707 gram.
Ik heb de buis pas gemaakt voor 6 cellen omdat ik niet zeker wist of 5 cellen voldoende prik geven (er staat 1.2 V op de cellen) maar dat doen ze wel, sterker, ze geven samen iets meer dan 7 Volt. In een vers opgeladen toestand geeft een cel 1.44 V. Dus had ik een stuk ruimte in de accu over. Geen zin om weer te zagen zocht ik iets dat geleid en erin zou passen en het bleek dat een imbusdop van 14 mm die ik speciaal voor de Quest gekocht heb om het achterwiel los te draaien er precies in past. Deze weegt 114 gram dus ik wil nog wel wat anders maar voor nu helpt het. Samen met de loodaccu hoop ik het met deze oplossing die 330 KM uit te zingen, die ik overigens niet allemaal in de duisternis hoop door te brengen. En in de sporthal kunnen we nog bijladen dus alleen deze powerpijp zou het al moeten redden.

zaterdag 3 december 2011

Miskoop van het decennium

Mijn huidige bukfiets, een ATB is inmiddels 3 jaar oud en deels gesponsored door mijn werkgever. Iedere 3 jaar mag je zo'n 'fiets van de zaak' kopen die je dan in maandelijkse termijnen van je bruto salaris terugbetaalt, dus die fiets kost maar de helft en door de gespreide betaling merk je er niks van.
Een bukker blijft altijd een goede fiets als je met andere niet vm-ers wilt gaan fietsen of bij warm weer heen en weer naar het werk. Dus ik ben aan het spitten gegaan en na veel tests en sites lezen en proefritten maken ben ik op een Batavus Venturo Supreme uitgekomen. Mooi design (of niet, smaak) en belangrijker: prima specs, waaronder een Alfine 11-versnellingsnaaf en schijfremmen. Ik wilde graag schijfremmen omdat ik met de vorige atb op de stadsroute nogal wat remblokjes heb versleten en daar vanaf wilde. En een derailleur is zo open best onderhoudsgevoelig. Dus na lang wikken en wegen een leverancier uitgekozen op internet die mij de fiets met een aantrekkelijke korting ging bezorgen. En inderdaad, gisteren arriveerde de fiets dus. Netjes afgemonteerd in een doos, op het oog onbeschadigd en gaaf. Helaas was het eerste commentaar van de bezorger 'hij is wel zwaar, ik heb soms fietsen die amper iets wegen'. Bleh, dit is geen carbon maar gewoon aluminium en weegt 17 kilo, mooi zat voor een woonwerkfiets die door de slimme marketeers van Accell ook als trekkingbike aan de man wordt gebracht.
Hup, fiets uit de doos, stuur recht en pedalen op hun plek, en daarbij viel me eigenlijk al op dat het stuur heel gemakkelijk naar rechts 'viel'. Ik teste dit door de fiets met het voorwiel van de grond te tillen aan de bovenste buis, vlak achter het stuur en jawel, steeds naar rechts. Toch maar 's een ritje maken en inderdaad, de fiets wil dolgraag rechtsaf. Loshandje is helemaal niet te doen, ik ga haast op m'n plaat. En aan de fiets of voorvork is helemaal niks te zien, geen verbogen frame of vork, wiel staat recht, een raadsel. Na deze eerste testjes toch even de leverancier gebeld en die vind dat ik foto's moet maken zodat zij die dan kunnen beoordelen. Ik heb op dat moment geen camera bijdehand en er eigenlijk al helemaal geen zin meer in en dat laat ik weten. Nou, kun je dan bij de locale fietsenmaker langs dan kan die misschien beoordelen wat er mis is. Tuurlijk, ik koop een fiets via internet en het eerste wat ze voorstellen is dat ik maar even naar de echte fietsenmaker moet gaan, en ze betalen niet zomaar ieder bedrag, daar moet dan eerst een prijsopgave voor worden gemaakt en overlegd en als dat dan okee is mag dit gebeuren. Ik vraag maar niet wat er gebeurt als de fietsenmaker, die natuurlijk direct ziet dat dit een gloednieuwe fiets is die niet bij zijn zaak is gekocht, een hoger bedrag rekent dan wanneer hij zelf de fiets zou hebben geleverd. Logisch. Maar ik geef aan dat ik daar allemaal geen zin in heb, ik koop niet een nieuwe fiets om er direct, vanaf dag 1 een hoop extra gezeur en gedoe mee te hebben en geef aan dat ze de fiets van mijn part direct omruilen voor een nieuwe, maar dan een goede. Neen, zo werkt dat hier niet, na veel zeuren en aandringen willen ze dan de fiets weer ophalen en dan ZELF beoordelen en als zij inderdaad overtuigd zijn dat er iet aan de fiets mankeert, dan zullen ze het 'oplossen' en het extra vervoer voor hun rekening nemen, maar als zij zelf gemakshalve roepen dat er niks aan de fiets mankeert mag ik die rekening betalen. Dus zoals de slager die zijn eigen vlees keurt, hoe groot is de kans dat íe het vlees niet in orde vindt? Dat geef ik aan maar de leverancier is onverbiddelijk, en begint over kleine lettertjes. Ik lees die zelf ook even en ontdek dat ik binnen 14 dagen de fiets terug kan sturen, dat kost me eenmalig 25 euro. Dus dat ga ik maar doen want deze fiets kan me niet meer bekoren. Wat er ook aan gedaan wordt, de rechtuitstabiliteit blijft een zwak punt. Omdat ik vanmorgen met het OV naar m'n werk ben gekomen, omdat ik met de nieuwe aanwinst terug zou gaan besluit ik toch maar met deze fiets naar huis te gaan, om mezelf te bewijzen dat ik het niet verkeerd zie en dat de sporing echt niet in orde is. Ik stap op zoals ik altijd opstap, al rijdend op het linker pedaal gaan staan en dan m'n rechterbeen over het zadel heen slingeren, en ik heb amper tijd om even te schakelen want direct valt de linker cranck, die waar ik net op stond, van de trapas!! Deze blijkt maar met een heel smal randje, 1 a 2 mm, op de trapas vast te hebben gezeten. Ik had m'n nek wel kunnen breken! Ik zet de fiets snel weer terug in de stalling en stap op de tram, nu 100 % overtuigd dat deze fiets mij door de voorzienigheid wordt afgeraden.
Wanneer ik eruit ben met het terugdraaien van deze transactie zal ik hier verslag doen. Voorlopig is het hier toch geen warm weer dus ik heb geen haast met een nieuwe openluchtfiets... ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ==UPDATE:IZIBIKE, de leverancier van de fiets, die ik geselecteerd heb op basis van het feit dat ze de door mij uitgekozen fiets voor de laagste prijs aanbieden en niet al te veel negatieve berichten op het web, heeft eindelijk de aankoopsom teruggestort, weliswaar deden ze daar een week of 3 over en pas na een paar zeurmailtjes. Erna heb ik nog contact opgenomen om te melden wat er werkelijk met de fiets fout was. Inderdaad heeft de leverancier, zoals ik voorspelde, niks aan de rechtuitstabiliteit van de fiets kunnen ontdekken, maar ze zullen niet echt een loshandje-test hebben gedaan want dat kon met deze fiets gewoon niet. Maar omdat de cranck inderdaad een defect was hebben ze me de vervoerskosten ook nog vergoed. Ik heb dus alleen 1 keer vervoerskosten,die naar mij toe, moeten betalen. Wat ik hiervan geleerd heb is dat je fiets door een echte fietsenmaker op de hoek wellicht beter wordt afgeleverd maar dat kost meer, soms schrikbarend veel. Ik dit geval zou me dat 450 Euro meer gekost hebben en dat vind ik een verschil dat groot genoeg is om volgende keer toch weer via het web zaken te doen.

maandag 21 november 2011

Marathonnetjes

Deze week mijn nieuwe cameraatje een beetje uitgeprobeerd. Waar zet ik 'm neer op de Quest, heeft het zin om in het donker te filmen, hoe interessant vind ik het zelf nog als ik 100 KM fiets en dat terugkijk etc. Ik had een 4GB SD kaartje in huis van de supermarkt en dat werkte heel aardig, was alleen wat snel vol. Ik wil met de OBT2011 wel delen van de heenreis, die in daglicht plaats zal vinden en de Oliebollentocht zelf opnemen en dan heb ik het toch wel over een KM of 300, wel een paar uurtjes dus. Dus ik heb een groter kaartje gekocht, van Sandisk nog wel maar dat viel tegen. De supermarktkaart, class 4 (schrijft minstens 4MB per seconde) werkte okee maar de Sandisk card van 32 GB, ook class 4, schrijft schokkerig en laat iedere 2 seconden de beelden even stilstaan. Jammer, maar dat is geen porem. Even contact gehad met de leverancier en die staat welwillend tegenover een omruilactie voor een class 6, dus de Sandisk gaat morgen retour met de post.

Vorige week 's morgens naar m'n werk zie ik een fietser die een paar honder meter voor me zonder op of om te zien botweg het fietspad van links opkomt en daarna op z'n gemakkie langzaam de koers naar rechts verlegt. Ik heb er geen last van want het gebeurt verderop. Even later ga ik 'm net onder aan het viaduct voorbij en tijdens de klim haalt hij mij weer in en sist 'Je bent een gevaar op de weg met zo'n ding'. Nu brak mijn klomp: iemand die zelf als een olifant door een porceleinkast fietst, van mij geen last heeft, niets gevaarlijks of bedreigends meemaakt en je dan dat soort verwijten maakt, ik was er stil van. Donker en mistig dus mijn lichaamstaal zal hem ook niks gezegd hebben. Ik vraag me af wat hij onderweg de passerende auto's, vrachtwagens, trams en stadsbussen meedeelt, die veroorzaken ten slotte honderden slachoffers, ik heb ooit alleen een hondje geraakt en een paard laten schrikken.


Vanavond lekker in de woonkamer even de Marathonnetjes omgelegd: Ben benieuwd of het morgen zwaarder of lichter gaat dan met de Kojaks met antiplatt. En of het nog lang mistig blijft...

donderdag 17 november 2011

Lek boven

Deze week weer het deksel van de Quest moeten lichten. Gelukkig heb ik de top nog steeds niet definitief vastgeschroefd en gekit, dus het is zo gepiept. Het heeft ook zo z'n voordelen, je kunt alles weer 's checken, en overal goed bij. M'n B&M scheen wat links van het midden, niet handig als je eigenlijk rechts de berm zou willen kunnen volgen, dus dat heb ik even bijgesteld. Maar de hoofdreden was natuurlijk mijn knipperprobleem. Deze donkere en vaak mistige dagen is het zo mogelijk nog belangrijker je zichtbaarheid zo groot mogelijk en je intenties zo duidelijk mogelijk te maken in je Quest, dus zorg dat het licht werkt. Nou dat doet het nu gelukkig weer, ik heb een knipperled moeten vervangen die het rechtse deel van het circuit geheel lamlegde, op 1 ledje en de zoemer na. Ik had een 4e ledje met wat extra snoer alvast aangelegd voor als m'n spiegelkapjes ooit eens af zouden zijn, om daar dan een ledje in te zetten. Mooi, zichtbaar en helaas. Ik heb nu een gaatje voor de wielkast gemaakt en daar het ledje aangebracht zodat van pal opzij ook duidelijker is welke koers ik ga volgen, bijna zo mooi als in een spiegelkapje. Die komen er voorlopig niet omdat ik op de spiegels met klittenband wat ledlicht heb aangebracht wat me buitengewoon goed bevalt. Er zitten verschillende standen op, flitsende en ook allerlei lopende patroontjes en ik heb de indruk dat men mij, aldus uitgedost, toch minder over het hoofd ziet. Ik heb minder te maken met noodstops, zo lijkt het en dat was de intentie. ** Afgelopen weekend alvast met Jan en Bram afspraken gemaakt voor de Oliebollentocht, waar we daags tevoren al fietsend zullen arriveren en in de sporthal zullen overnachten. Een bakkie met appeltaart en slagroom bij Bram betekende een ritje van ruim 50 km, samen met Jan in zijn koolstofQuest. We werden onderweg gestremd door een zeer hinderlijke hindernis en we zagen maar 2 oplossingen: terugrijden of eroverheen tillen, en dat laatste is het geworden. Dan voel je behoorlijk verschil tussen mijn Quest die 8 jaar geleden volgens de toen geldende regelen der kunst met behulp van voldoende glasvlies en epoxy het levenslicht zag en in die tijd verschillende keren gerepareerd en gelakt is, en de huidige moderne versie van carbon, die Jan nu heeft. Ik denk dat het wel 8 kilo scheelt, als het niet meer is. Dus als ik kans zie zoveel af te vallen kan ik mij voortaan in een Carbonquest wanen. ** Afgelopen week ook een cameraatje voor op of in de Quest gekocht, zodat ik langer na kan genieten van oa de Oliebollentocht, maar ook de 120 km lange heen en terugreis. Deze is het geworden. Nu nog leren hoe ik leuke filmpjes maak....

maandag 7 november 2011

Knallend canvas

Gisteren voor m'n zondagse rondje maar eerst even de bandjes vertroeteld met 7 bar voor en 5,5 achter. 't Zijn allen Kojaks, zolang het nog niet te glad wordt. De grip bij nat weer is okee, zeker voor zulke smalle slicks. Dus ik lekker op pad. Na een km of 15 over bebladerde fietspaden tussen de bomen door, mooi maar glad en door de boomwortels vaak ook met akelige hobbels die je niet ziet door al die bladeren, eindelijk een stukje zonder troep op het asfalt. Kedeng kedeng gaat de Quest daar opeens. Ik stop direct en ga even de banden checken. Jammer, rechts heeft het helemaal gehad en vertoont een flinke barst onderhuids, in het canvas. Geen lek, alleen een scheve bobbel op de Kojak. Nog boffen dat ik geen lek gereden heb want ik moet er niet aan denken op dit winderige dijkje een band te moeten wisselen. Ik duik weer snel het mangat in en besluit naar een wat minder koude plek op zoek te gaan om daar de bandenwissel uit te voeren. Ik rijd voorzichtig, niet boven de 25 en heb steeds de rem in de aanslag voor als er toch een knal komt. Die blijft uit en ik krijg er wat vertrouwen in. Op een fietspad met aan beide kanten een sloot heb ik het toch niet zo heel breed en val terug naar een paar km per uur. Maar als ik weer wat meer ruimte heb doe ik er weer een schepje bovenop en ik voel me nu zo zeker dat ik via de kortste weg koers zet naar huis, de verwarmde garage lijkt me opeens heel aantrekkelijk. Het ligt aan mezelf. Ik heb vorige week toen ik de rechter shock wegens piepen en steunen maar weer eens van vers vet had voorzien, opgemerkt dat de Kojak ook veel te lijden had van het aanlopen van de zijkanten bij het sturen in een scherpe bocht. Op sommige plaatsen kwam het kale canvas van het toch al fragiele wangetje erdoor. Om te voorkomen dat deze bij de eerste de beste bocht echt door zou zijn, heb ik de band omgedraaid. En vervolgens krijg ik het gistermorgen in m'n zotte kop er voor de verandering eens wat extra druk op te zetten. Tot nu toe kwam ik niet boven de 6.5 bar, maar nu moest ik er om welke reden dan ook 7 in persen. Eigen schuld dikke bult. Letterlijk.
Enfin, na een enerverend aantal kilometers ben ik heelhuids thuis gearriveerd en heb ik in de beschutting en de weldadige warmte van de kachel gelijk maar wat extra onderhoud gepleegd. M'n tochtje was toch al om zeep, en de Quest moest op z'n kant. De Kojak van achter is naar rechts verhuisd, de winter Perfect Moiree ligt weer achterom, en ik heb gelijk maar een kogelkopje vervangen aan de rechterkant, dat was laatst door een onzachte aanrijding met een ervoorspringende stoeprand zodanig opgerekt dat het rammelde als een oordeel. En vanmorgen heerste er een oorverdovende rust in de Quest, ware het niet dat ik een ouderwetse tandeloze kunstof idler heb onder m'n zitje en die maakt enig kabaal, wat er ook gebeurt. Rubber wat daar standaard omheen zou kunnen heb ik nog nooit gezien en wat ik zelf kon verzinnen is binnen een paar kilometer stuk. Vandaag Ymte ook nog even lastig gevallen, want mijn knipperinstallatie doet gek. Als ik rechts knipper is alles okee, als ik links knipper gaat íe als een gek op hol en geeft de zoemer ook geen geluid. ik het de leds en alle andere toestanden allemaal bij VM gekocht en naar eer en geweten aangesloten. Ymte ging me een ander relais sturen om snel te kunnen uitsluiten of het daaraan ligt. En tegelijk een paar setjes nieuwe banden, de voorraad wordt wat dun. Gelijk maar 2 Schwalbe Marathons plus, ondanks de wat hogere rolweerstand waarover ik her en der lees. Beter iets meer rolweerstand dan onderweg repareren. Brrrrrrrrrrrr. Ik las trouwens pas ergens dat het Antiplatt wat ik tot nu toe naar volle tevredenheid gebruik de rolweerstand exceptioneel verhoogt, maar ik heb nog nooit met iets anders gereden dus dat weet je dan niet. Nu ben ik toch wel benieuwd. Ik heb ook 2 Kojaks besteld en heb uit de verslagen over de rit naar de bronnen van de Maas van de "Bende" begrepen dat nieuwe Kojaks best goed lekbestendig zijn dus daar ga ik dan maar 's een proefje mee doen. Van het voorjaar wordt dat denk ik. Fietsen door de kou doet me niks maar ik ga niet vrijwillig kouwe wind staan vangen. Moet er niet aan denken. En ik moet het toch van de smalle bandjes hebben want dikke F-lites of Gocycles kan ik in mijn Quest niet kwijt, als je ziet dat het aanlopen de Kojaks al naar de Filistijnen helpt kan ik bredere bandjes aan de voorzijde maar beter snel vergeten.

donderdag 3 november 2011

Hot

ja heel hot item : Zichtbaarheid in deze warme edoch steeds donkerder dagen voor Kerst. Afgelopen weken moet ik steeds vaker licht opsteken als ik van of naar m'n werk mobileer. En dan denk ik toch regelmatig aan alle verhalen op LML en Blogs over aanrijdingen en andere ongelukken waarbij naast reparabele schade soms ook leed ontstaat. En dat is iets waar niemand op zit te wachten dus ik zal er alles aan doen om dat te voorkomen. Tuurlijk, 3 meter lang, knalgeel, vlag, felle leds rondom en dan wordt mij verweten dat men mij niet ziet. MEN ziet mij niet, mijn schuld! RRRAAAARRR. Maar ja, omdat we als ligfietsers, of we het er mee eens zijn of niet, voor den gemiddelden burger blijkbaar te vaak onverwacht opduiken en dan ook nog in een vorm en met een vaart die logischerwijs niemand verwacht, acht ik het aannemelijk dat het vooral mijn eigen verantwoordelijkheid is dat ik gezien wordt en dat anderen mij dus zien. Ik ben het met ze eens. Vandaar dat ik op een zeer betaalbare manier wat extra verlichting aan de fiets in kwestie heb gemaakt. Heel simpel en goedkoop: twee Action-koplampjes met batterijen, 1,29 stuk, (tobkwaliteit) en twee stukjes velcro per lamp. Op beide spiegels een stukje lusjes, op beide lampjes aan de achterkant een stukje haakjes. De achterkant van de lampjes heb ik ontdaan van allerlei montageuitsteeksels, dit gaat heel soepel met een stanleymes, denk om je vingers natuurlijk. Daarna wat opruwen met schuurpapier, en als laatste afgenomen met ontvetter zoals bijvoorbeeld wasbenzine. De lampjes en de beide spiegels even met een föhn verwarmd, klittenbandjes plakken en het effect zie je hieronder. Voor maximaal een euro of 8 (inclusief 4 oplaadbare potloodcellen van de Lidl van 3,49) ben ik deze winter hopelijk iets beter zichtbaar. Omdat ik niet 100% durfde vertrouwen op de velcro in combi met de trillende spiegels en het eerst wilde uitproberen heb ik een paar post-elastiekjes om de lampen en om de spiegelvoet heen gedaan zodat ze bij het loslaten van het klittenband niet onderweg achter zouden blijven maar aan de Quest blijven bungelen. Nou de velcro werkt perfect, de lamjes wat minder maar als dit nu over een week nog steeds bevalt kan ik eens wat betere lampjes kopen, het mag wel wat kosten. Schade is ook een dure grap.

dinsdag 25 oktober 2011

Toppie

Het Quest toppie bedoel ik. Die heb ik gisteren nog maar eens de volle laag gegeven. Het is in de garage inmiddels te koud om de Quest met DD-lak te behandelen dus ik heb eerst de stoute schoenen aangetrokken, toen een stuk karton in de huiskamer gelegd en daarop de Quest geparkeerd. Daarna de body langs de naad afgeplakt, en langs de rode achterpunt, en de top ontdaan van klittenband en spiegels. Lichtjes vochtig geschuurd met korrel 180 en afgenomen, ontvet en terwijl de dd-lak voorbereid. 60 gram kleur, 30 gram harder. Dat moet een half uurtje reageren met elkaar en dan kun je los. Onder de leeslamp en andere kamerverlichting, niet ideaal maar wel lekker warm, en het helpt de 2 componentenlak heel snel te drogen. Na anderhalf uur heb ik klittenband, tape en spiegels er weer opgezet en vanmorgen ben ik in een iets mooiere Quest naar m'n werk in Rotterdam gefietst.
Zondag een tochtje door de Alblasserwaard gemaakt, fotootje in het zonnig frisse windje bij de Krom in Oud Alblas.

donderdag 20 oktober 2011

Olm kaltgestellt

De afgelopen week heerlijk met de nieuw-glanzende Quest geforenst. Ach, 't is maar 20 km per dag maar in het weekend heb ik daar nog een 90 aan toegevoegd zodat ik toch tevreden op deze woonwerkweek terug kan kijken. Buiten een rammeltje is de Quest weer tiptop in orde, en als ik binnenkort de winter Moiree er weer ondergegooid heb voor wat meer grip en minder spin onder winterse of anderszins gladde omstandigheden kan ik er hopelijk weer even tegen. Verder heb ik qua velomobiling niet zo veel te melden. Wat me wel dwarszit is dat het biermerk Olm enkele weken geleden door de erven van Freddy om zeep is geholpen. Dit alles onder het mom 'ze vullen onze vaten' maar dat is natuurlijk flauwekul. Andersom gebeurde ook. Maar Freddy is een gigantisch zwembad waar Olm een borrelglas is. Dus het ging niet om het omzetverlies of substantiële financiële gevolgen. Nee, Freddies erven doen het in de broek voor ieder nieuw initiatief op biergebied en daarom proberen ze de potentiële concurrentie juridisch de kop al in te drukken voordat deze de kop opsteekt. Heel flauw en wederom een verarming van de Nederlandse biercultuur, die al zo ontzettend veel verarmd werd door de allemans-supermarkt-smaak die de Zoetermeerse chemiereus in gigantische hoeveelheden op de wereld smijt, daarbij de mooie, kleine merken een voor een verzwelgend en nu dus Olm. Weer een kans minder op een nieuwe frisse smaak in de winkels, afgevlakt tot het nivo wat ze in Zoeterwoude bepalen. Wat ze daar goed voor je vinden!! Zolang je een klein brouwertje blijft in Nederland mag je bij Freds gratie blijven, zodra je er blijkt van geeft iets van marketing te begrijpen en een kansje op een klein stukje marktaandeel zou kunnen hebben, treed de grote vervlakker op en werpt alle middelen, behalve die van gewone marktwerking, in de strijd om dat koste wat het kost te voorkomen en ons Nederlanders te behoeden voor iets wat beter smaakt dan hun slobberpils. De smoesjes vanuit Zoeterwoude zijn goed. "Mensen moeten ons bier krijgen als ze dat in een cafe bestellen en niet het goedkopere Olm". Ten eerste is de productieprijs van Olm wellicht hoger dan die van Fred, omdat die op veel grotere schaal produceert, maar verkoopt Fred wel duurder, vandaar dat Olm 'goedkoop' genoemd wordt maar dus eigenlijk een veel betere prijs/prestatieverhouding heeft. Ten tweede is er nauwelijks iemand in een cafe die een biermerk roept als 'ie een pils bestelt, alleen als je een speciaal bier wilt. Maar je kunt het hiermee vergelijken: als de producent van Spa bronwater de Nederlandse drinkwaterbedrijven zou willen laten sluiten omdat zij het water produceren dat op zonnige terrassen wordt geschonken als klanten een Spa'tje bestellen. Als een cafehouder zijn klanten wil beduvelen, iets wat soms voorkomt, dan gaat dat heus niet ophouden omdat Olm nu kaltgestellt is. Ik kan iedereen aanraden eens (echte) Brabantse, Belgische of Duitse biertjes te proberen, of van een kleine brouwer uit Nederland, daar hebben we er tegenwoordig ook heel veel van. Daar zitten juweeltjes tussen! Er gaat wellicht een wereld voor je open en die merken zijn over het algemeen wat concurrent- en klantvriendelijker want zij laten u de keus, iets wat je van Freddy niet kunt zeggen.

donderdag 13 oktober 2011

Make-over looks

Langzamerhand wordt het weer tijd om de kachel in orde te maken voor de koudere tijden die we ongetwijfeld tegemoet gaan. Ach, dat heeft eigenlijk ook wel weer wat, Kerst, de openhaard, de stoom boven de buitenjacuzzi... O, ik droomde even; Oliebollentocht, vuurwerk, oud en nieuw, en wel echt: er lekker warmpjes bijzitten in de Quest terwijl andere fietsers heel sneu door ijzig koude wind, sneeuw, hagel en ijzel worden geteisterd. Gelukkig was er vandaag een heel ander beeld. Zo mooi dat ik vanavond de terugweg van m'n werk uitgebreid heb met een extra rondje, om toch nog zoveel mogelijk van dit seizoen mee te pakken. Thuisgekomen dacht ik eraan dat er toch maar eens wat plaatjes van na de 'make-over' op deze pagina moeten komen:
. ^ Zo zit de vlag vast, met een paar delen van een scharnier aan het tiloog
^ Tijdens de werkzaamheden..
. ^ Nog reflectiestickers erop en de letters QUEST
. ^ De helm is ook in dezelfde kleur gepimpt. De kleur is overigens niet het standaard VM-geel maar het standaard geel dat bij Polyservice verkocht wordt. Het rood is ook standaard Polyservice.

dinsdag 11 oktober 2011

Weer mobiel met hindernissen

Gelukkig is het al een paar dagen zo ver: ik ben weer velo - mobiel! Alle klussen van de afgelopen tijd zijn (zo goed als) afgerond en de afgelopen dagen kon ik weer met m'n ouwe trouwe Quest werkwaarts. Tuurlijk gaan er nog wat dingetjes mis soms, zoals een extra tellertje dat ik had gemonteerd als cadansmeter, maar omdat daar een tamelijk kort kabeltje aanzat (koopje natuurlijk, Lidl) had ik dat midden op het stuur gemonteerd, er niet bij stilstaand dat dat plekkie leeg moet blijven als ik m'n stuur onder de motorkap wil vastzetten. Dus heel snel deze hele handel weer verwijderd. Verder was er van de claxon na een paar maanden niet gebruiken niet meer dan een mager biepje over, niet genoeg om wie dan ook waar dan ook voor te waarschuwen. Er zit een afstelmogelijkheid op, en door daar wat tijd in te steken heb ik nu weer een volume dat aandacht krijgt van de gemiddelde weggebruiker. Sommigen zullen van een kanon nog niet opkijken dus daar meet ik dit effect dan maar niet aan. Wat het meest tegenzat was het weer dit weekend, iets te veel wind waardoor ik er niet opuit durfde. Vandaag heb ik toch de stoute schoenen maar weer aangetrokken, maar op de Erasmusbrug zwabber ik dan toch behoorlijk en hou effe m'n hart vast. Dan was er nog een wieldoekje. Toen ik deze Quest overnam van de vorige eigenaar kreeg ik er ook wat losse spullen bij, zoals wat binnenbanden, een stuk (onvolprezen) Antiplatt (misschien ook eens meenemen in een roltest, Wim?) en wat losse wieldoekjes die voor een wielmaatje groter waren, schat ik. Die had ik pas gemaakt voor het achterwiel door de glasfiber ring wat in te korten, echter dit had ik iets te rigoreus aangepakt en daardoor was het geheel een maatje te klein geworden en dat hing vanmiddag om het achterwiel te klapperen. Ik dacht dat op te lossen door de nippelklemmetjes wat richting naaf te schuiven maar die zakken blijkbaar vanzelf weer terug. Nu heb ik onder ieder wieldoekhoudertje om de spaak een stukje electradraad (zoals thuis in de wand zit) gebogen in de hoop dat de zaak zo blijft zitten. Effe een nieuw doekje is een aardige klus want het is de askant van het achterwiel, dus dat moet er eerst uit. Ik zou eigenlijk wel plastic of carbon wieldekseltjes willen, maar dat komt nog wel een keer. De lijst met todo's begint alweer. Waar ik me de laatste dagen aan erger is een stel keiharde hobbels die het resultaat zijn van een leidingreparatie onderweg. Het was een prachtig stuk asfalt en nu zitten er twee stroken dwars op de rijrichting, een meter of 6 ertussen en daar hebben de amateur stratenmakers klinkers in gelegd, alleen steken ze een cm of 5 boven het asfalt uit. Wat een minkukels, ik heb het aan de gemeent Barendrecht gemeld maar ambtelijke molens he, dus je moet dan geen haast hebben. Al sturen ze alleen maar een vent met een aftril apparaat, dan is het leed al geleden. Kost een half uurtje. Enfin, dat mag de overall pret natuurlijk niet drukken, zojuist meldde een van m'n fietsmaatjes dat íe in februari met m'n broer en mij meegaat, een weekje naar de zon, lekker fietsen op Gran Canaria ofzo. Yes, nu al zin in, maar eerst hier nog flink kilometers maken, te beginnen dit weekend, waarvoor nog aardig weer wordt verwacht...

zondag 2 oktober 2011

Cateye sensor finito

Sorry, eerst een stukje off-topic. Helaas al weer terug uit München, waar ik een midweekje met vrienden heb doorgebracht. Fantastisch nazomerweer, alles zat mee en niks ging er mis, behalve dat er een koffer achterbleef op de thuisreis, maar die is ook al weer binnen. De was hangt, de koffer is weer leeg en staat klaar voor de volgende uitstap. Het is heel frappant maar na zoveel jaren Oktoberfest-bezoek laten we ons ieder jaar toch weer verassen daar in Beieren. Deze keer zijn we o.a. naar Andechs geweest, een oud klooster ten zuiden van München waar ze zelf bier brouwen en lekker eten serveren.
Dat doen ze eigenlijk overal waar we geweest zijn, dus dat is niet zo exclusief. maar we zijn met de S-Bahn naar Herrsching gegaan, aan de Ammersee, een sfeervol meertje tussen de bergen daar, en toen te voet naar het klooster, een kilometer of 6. Bleek achteraf meer te zijn, we namen de langste route, en tamelijk onbegaanbaar soms, stijl en keien, kuilen en boomwortels. Maar we hebben het allemaal gered, en onszelf verwend met een Maß, de bekende literglazen, voor de dorst. Gisteren al weer voortgedaan met de Quest, links en rechts spaken vernieuwd en de wielen weer gericht, daarna vastgesteld dat de teller die al af en toe haperde inderdaad helemaal de geest had gegeven. Ik heb de zaak doorgemeten en het zwarte gevalletje dat aan de veerpoot vast zit en het steeds opnieuw voorbijkomen van het magneetje omzet in het sluiten van een miniswitchje, dat onderdeel, deed het slecht of helemaal niet. Je wilt niet weten hoe vaak dat schakelaartje de afgelopen 45000 km is open- en dichtgegaan natuurlijk (kun je wel uitrekenen, maar doe ik niet).
Ik heb het nog geprobeerd met een sterkere magneet maar dat mocht niet baten. Vervolgens heb ik het slechte onderdeel erafgeknipt en een overeenkostig onderdeel van een (wegwerp)tellertje van de Action aangesloten waarna de Cateye weer als vanouds werkt. Nog even solderen als de Quest weer rechtopstaat en klaar. Dat Actiontellertje was een misser, is niks en blijft niks dus kon al weg. Daarna de top weer eens geschuurd, in het fantastische zonnetje waren de oneffenheden goed te zien, en daarna een keertje in de dd-lak gezet, deze keer met een gewoon schuimrollertje, en dat kan mits je tijdig stopt en het rolletje vervangt, want dit begint door de agressieve bestanddelen van de dd-lak spontaan te desintegreren, en dat komt dan in delen in je afwerklaag terecht. Gelukkig was ik op tijd, want ik weet dat dit gebeurt. Vandaag, ik zit nu te wachten tot de zon de werkruimte voor mijn garage heeft bereikt, ga ik verder, heel de top nog een keer schuren en een permanente oplossing voor het fietsvlaggetje bedenken en aanbrengen. Ik denk aan een stuk van een scharnier, maar daar ben ik nog niet helemaal uit. Wat het echt geworden is zie je in een vervolgpost.

donderdag 22 september 2011

Het is het seizoen...

ik las mijn blog van vorig-jaar-om-deze-tijd en ik kan eigenlijk onverkort verwijzen naar dat bericht, dat klopt zo goed als helemaal. Alleen dat weekendje München is nu een weekje geworden. Ach, we doen het er maar mee....

maandag 12 september 2011

'n Hondekul

De kleuren aan de buitenkant van de Quest beginnen te lijken op wat ik in mijn vorige post meldde. Eerst heb ik het electra weer eens herzien, een enkel blinkertje per 'hoek'was wat mager, en doordat dit wel erg weinig stroom gebruikt ging de automaat wat sneller, zodat het soms niet als knipperlicht herkend werd. Ik heb er nu een zoemertje tussen gezet en dubbele leds dus nu 8 stuks rondom. Er komen er ook 2 in de spiegelkapjes die ik van carbon gemaakt heb op basis van een gewone fietskoplamp model jaren 80, schat ik. Eerder al de claxon en de B&M aangesloten. Voor ik de knippers erin plak (met smeltlijm) dus eerst de dd-lak aanbrengen en dat is dan (bijna) de laatste fase. Daarvoor ben ik volop bezig geweest met plamuren en schuren en nog is íe niet glad. Nu dan de eerste laag lak op de body, geel en rood, straks de top ook en dan nog een keer rondom goed bekijken of er nog oneffenheden inzitten en die eventueel nog maar es vullen en schuren. Daarna eindelijk nog 1 keer lichtjes schuren en aflakken. Omdat ik dat niet in een spuitcabine doe maar gewoon thuis in de garage (met de deur open voor de kwaaie dampen) met een verfbakje en een speciale dd-lakroller (lost niet op, gewone schuimrubber rollers wel), wordt het resultaat niet zo glad als bij de spuiter. Er zitten dan her en der stofjes in de lak. Die kun je er als het goed uitgehard is (na minimaal een week ofzo) uitpoetsen met Commandant en een poetsmachien, en daarna zou 'ie moeten glimmen als een hondekul, zoals we hier in dit deel van Nederland zeggen.

donderdag 25 augustus 2011

Goede wijn, da's nog geen bier!

Helaas moet er nog veel gebeuren aan de Quest. Van de opsomming in de vorige post kan ik wel al wat punten wegstrepen, maar er blijft nog zat over:
- rechtuitstabiliteit is bijgesteld (linker kogelkopje die aan de stuurstang zit een slag uitgedraaid, rechter 1 slag ingedraaid, hopen dat dat het euvel oplost)
- schokbrekerrubbers: Ik had heel slim stukken binnenband genomen en die boven en onder afgedicht met tiewraps, echter die constructie houdt maar een paar weken en slijt door. Nu heb ik de originele oplossing van dit probleen van VM.nl : een 2cm brede en 10 cm lange krimpkous, die alleen aan de bovenzijde verwarmd wordt, zodoende prima afsluit en niet doorslijt.
- claxon is geplaatst, nog aansluiten en de drukker plaatsen
- reparaties spiegelgaten, scheuren, gaten, bumps en oude plamuur: wordt aan gewerkt. Ik heb de top flink geschuurd (alleen opnieuw lakken maakt de fiets zwaarder) en gaten en oneffenheden deze keer gevuld met epoxy met lichtgewicht vulmiddel.
- schuimkap opleuken : deze heb ik geel gespoten met goedkope spuitlak van de bouwmarkt, maar dat kapje zuigt enorm dus dat moet nog een keer.
- blinker-zoemer had ik nog liggen van VM.nl maar na wat solderen en verplaatsen viel een van de stroomdraadjes eruit. Er bleken maar een 4 a 5 adertjes koper in te zitten en dat kan niet veel hebben. Ik heb getracht er een nieuw snoertje aan te solderen maar nu heeft het hele zoemertje de geest gegeven dus daar mag ik nog een nieuwe voor bestellen. Daar is nog tijd voor, de top kan er toch nog niet op.
- klittenbandjes schuimkap vast : tot nu toe heb ik een rol zelfklevend klittenband gebruikt voor alle keren dat ik het nodig had maar alle tips op over voorstrijken met epoxy, goed ontvetten en de lijm voorverwarmen ten spijt, blijft dit spul loskomen dus die lijm is inferieur. Ik ga een paar meter bij VM bestellen.
Omdat mijn zelf geïnstalleerde blinkers retesnel knipperen omdat ik 4 enkele heb geplaatst, 2 aan 2 in serie, en daardoor blijkbaar de automaat sneller werkt ga ik daar ook nog 4 extra leds voor bestellen en de installatie modificeren. Voor het lakken van de body moeten de leds er toch weer uit en nu heb ik de zaak openliggen dus moet het er nu maar van komen.
Sneu maar waar: tijdens het sleutelen aan de shocks kwam ik er achter dat in beide voorwielen 3 spaken zijn gebroken. De wielen hebben beiden nauwelijks last van een slag, maar ik heb toch direct nieuwe spaken gestoken, het kan zo niet lang goed blijven gaan, lijkt me. Gezien het gezamenlijk gewicht van fiets en berijder geen onvoorzien euvel, dus ik neem ook wat spaken op voorraad.
Hieronder een Quest van internet die ik in de kleuren heb ge-MS-paint zoals íe ongeveer gaat worden. En omdat dat allemaal 'in progress' is, maak ik noodgedwongen van de ATB gebruik om te forenzen. Leuk, maar 't is geen VM. Analoog aan de Gamma T-shirt wijsheid.

donderdag 18 augustus 2011

Bukken is bad.

Vandaag op de gewone fiets naar m'n werk. Helemaal weggeregend en -gewaaid. Wat verlangde ik onderweg naar m'n trapmobiel. Helaas. De Quest staat er nu bij zoals de foto hierboven, alleen is de graffiti weer verdwenen en heb ik de body bijna helemaal weer kaalgeschuurd. Sinds de vorige opknapbeurt was er al weer zoveel beschadigd aan de DDlak, en de toen geadviseerde polyester 2 componentenplamuur blijkt waardeloos, overal is precies op de gerepareerde plekken de lak gebarsten. Zodat ik besloten heb om dit opnieuw te doen, nu met epoxy met vulmiddel, en dan de fiets maar weer een nieuw laagje te geven. Ik bezin me nog op een kleurtje, want helemaal geel heb ik nu wel gehad. Ik denk aan rood onder, dan oranje en bovenop toch weer geel. Ik denk rood en geel in dd-lak en dat oranje spuit ik er dan overheen. Het bleek behoorlijk goed te hechten, die graffiti dus dat is een reële optie.
Verder heb ik nog een heel rijtje klussen op mijn verlanglijst staan:

- rechtuitstabiliteit bijstellen (trekt naar links)
- schokbrekerrubbers
- claxon aansluiten
- aansluiting Ixon verbeteren, kabelloop
- Ixon hoger richten, verstelbaar maken
- reparaties spiegelgat, scheuren, gaten, bumps en oude plamuur
- kettingloop (loopt aan tegen zitje)
- schoudersteunen
- armsteunen
- op slot zet mogelijkheid
- cadansmeter
- binnen verlichting
- vlagje met stroppen vastmaken aan tiloog
- schuimkap opleuken
- striping / reflectie / bestickering
- blinker-zoemer
- afdichting trapgaten
- klittenbandjes schuimkap vast
- klussen zat die ook later kunnen maar als de top eraf ligt kun je overal zoveel makkelijker bij vandaar dat ik ze nu ook aanpak.

Toch wil ik dit eigenlijk binnen een paar weken afronden dus ik moet nog flink doorklussen. Wat deze zomer is er geen om onbeschermd de elementen te willen trotseren.

donderdag 4 augustus 2011

Virus werkt niet mee, route Fietsersbond 'eíndigt'

De afgelopen week heb ik het helaas heel rustig aan moeten doen, omdat een kwaadaardig virus zich in mijn maagdarmstelsel had genesteld en mij weerhield van normaal fatsoenlijk functioneren. Nog altijd is het niet helemaal over maar ik ben wel weer met de Quest op pad gegaan, dan maar op een wat lager pitje. Ik heb deze week de Molens van Kinderdijk weer eens met een bezoek vereerd, deze keer vooraf gegaan door een tocht met het 'driehoeksveer' dat vaart tussen Ridderkerk, Kinderdijk en Krimpen aan de Lek. Omdat dat veer ideaal is en de actieradius kan vergroten ben ik via dit veer ook naar Oudewater toe gefietst, zomaar omdat dat bekend staat als een mooi plekkie. Daarbij heb ik wel de provinciegrens met Utrecht moeten overschrijden, jawel. Onderweg, vooral in Krimpen aan de Lek soms blij verrast door de mooie fietspaden, soms ook door het zonder enige aankondiging versperren van een doorgaand fietspad. En vandaag werd ik verrast bij het volgen van een track die me door de (overigens onvolprezen) Fietsersbond routeplanner werd aangeboden: ik voelde al wat nattigheid toen ik rechts van het pad dat dwars tussen wat akkers doorloopt, een bord 'eigen weg' aantrof, en toen ik ijzeren Heinig gewoon doorging en ook nog een bord 'doodlopende weg' meende te kunnen negeren, want de bond stuurde me toch echt deze kant op, toen gebeurde het voor de hand liggende: deze route was eindig. Dus maar omgedraaid en zelf een omweg gevonden. Misschien heeft het te maken met de instelling die ik normaal nooit gebruik: kortste route. Ach, ik fiets om te fietsen, kortste route of niet, ik neem hier lokaal graag de kortste route omdat ik mijn actieradius wat vergroot en dus mijn fietsdoelen wat verderop zoek. Als de FBplanner me dan een nieuwe kortere route voorlegt is dat mooi, maar helaas ging die vlieger vandaag niet op. Toch heerlijk gefietst en veel gezien. Zoals dit superfietspad rondom de 'Put van Heenvliet'.

zaterdag 23 juli 2011

Reus-vizier & hindernissen

Vanmorgen had ik zin om aan 'n nieuw vizier te gaan werken, zoals beschreven door Wim Schermer die dat weer gezien had bij Jan Reus. Via Botter en Schermer dan nu een Reus vizier. Ik heb de mal van Wims blog geplukt en het volgens de handleiding aangepakt. Ik heb het plaatje in mspaint wat uitvergroot en afgedrukt en dankzij de centimeterschaal die met de mal is meegeleverd precies op maat gemaakt, gespiegeld en afgetekend op een stuk Lexan dat ik nog over had van vorige vizieren, ook van Wim. Met een viltstift waarmee je op cd's kunt schrijven. 3(x2) stukjes velcro doen de rest. Zie de foto, en na de proefrit ben ik nog enthousiaster. Perfecte pasvorm en naar behoeven hoger of lager in te stellen. Ik heb het scherm wat hoger gemaakt, want ik wil dit in de winter (moet er nog niet aan denken brrrr) ook kunnen gebruiken en dan vind ik het best lekker om achter je wind(en regen- of nog erger sneeuw-)vangertje weg te kunnen duiken. Beslaat 'ie, dan dan zet ik 'm traploos een stuk lager zodat ik er overheen kijk. Mijn vorige vizier trok ik er dan helemaal vanaf en borg dan achter de stoel op maar daar knapt een vizier niet van op. Op de foto zie je ook mijn oplossing voor regenwater dat vrijelijk het instapgat kan inlopen. Een stuk zelfklevend tochtstrip, ongetwijfeld ook bruikbaar om de Quest stiller te maken (ook getipt via Wim) ter vervanging van de siliconenkit die af VM tussen top en body wordt aangebracht ter voorkoming van rammel en inwateren.

Deze week dagelijks een tochtje gemaakt, hier in de omgeving, oa naar den Briel, Bernisse en Mijnsheerenland, en onderweg zie je toch weer hoe gemeenten en andere wegbeheerders zich er soms te gemakkelijk vanaf maken. Deze brug in de buurt van Bernisse is daar een mooi voorbeeld van. Het brugdek is, vermoed ik, half weggerot en nu hebben ze er als letterlijk lapmiddel rubber matten overheen gelegd, en als je er overheen wilt moet je 'AFSTAPPEN'. Kun je je voorstellen dat automobilisten ooit op een knopje zouden moeten drukken om een verkeerslicht te beïnvloeden, of uit moeten stappen om ergens een hindernis te nemen? Dat wordt never nooit geaccepteerd. Als fietser laten we ons allerlei flauwekul welgevallen: je moet afstappen, overbodige oversteken maken, scherpe, veel te korte bochtjes maken, knopjes drukken, soms je fiets ergens overheen dragen, trapjes op/af, tussen obstakels door, noem maar op. Fietspaden die zomaar ophouden, diepe plassen, beroerd wegdek, niet aangegeven omleidingen, vokomen belachelijk. Laat de wegbeheerders eens een keer de fietsende wielrijders voortrekken, wat zou dat fijn zijn.

woensdag 20 juli 2011

Racekap

Vorige week een goed idee gekregen, mede naar aanleiding van de stortvloed aan racekappen die de laatste tijd over ons velonauten neerdaalt. Nu zag ik gisteren bij Mick ook al zo'n goed idee en dus voel ik me geroepen om mijn ontwerp ook wereldkundig te maken. Sorry Mick als je mij bedoelde met die 'geheimzinnigheid', dit was bedoeld als een persiflage. Ik heb respect voor de mensen die dankzij bloed zweet en tranen een goede zelfs verkoopbare kap voor elkaar weten te krijgen, want ik zie het mezelf nog niet doen. Maar goed dat men er zo mee bezig is, misschien krijgen we zo concurrentie en ik hoop zelfs op een prijzenslag.

dinsdag 19 juli 2011

Rottemeren

Eergisteren een rondje Alblasserwaard, 60 km, gisteren butweer en vandaag een rondje Rottemeren van 70 km. 't Is vakantie en dan mag ik er graag vroeg op uit, en deze 2 tochtjes vielen beiden in het mooi-weer-gedeelte van de afgelopen dagen. Nou ja mooi, minder slecht. Want op mijn foto's zie ik genoeg bewolking, niet echt een hartje zomer zoals menigeen stiekem gehoopt had.

Vooral de Rotte, het riviertje waaraan Rotterdam zijn naam ontleent, en het natuurgebied daaromheen vond ik de moeite waard. Tuurlijk ga ik vooral om te fietsen maar dat doe ik dan toch vooral graag in een mooi stukje natuur, waar rust, ruimte en stilte de overhand hebben. Tuurlijk stroomt de Rotte langs en onder de A20 door, dus rust, stilte en frisse lucht is zeker betrekkelijk, maar goed, toch is het een mooi stukje van en bij Rotterdam, en iets verderop is het echt wel rustig, totdat je de A12 weer tegenkomt. Ach, dat heb je hier in de regio, veel asfalt, helaas merendeels bedoeld voor zwaar overgemotoriseerde vervoermiddelen. Gelukkig is het weer een stuk beter dan het zich de afgelopen dagen liet aanzien en heb ik deze morgen echt van mijn vakantie genoten. Onderweg een terrasje met koffie en best veel het zonnetje gezien, veel fietsers maar geen drukte, perfect voor een Quest tochtje.

donderdag 14 juli 2011

Zomer 2011


nounounou, ongelofelijk wat een weer. Jammer voor al die niet-overdekte weggebruikers, het regent dan wel bijna nooit maar deze maand regent het bijna nooit NIET. De last minutes naar de zon zijn niet aan te slepen. Snap ik, kan ik inkomen. Denk er zelf ook over.

Toch nog een lichtpuntje: de Eggbeaters heb ik gisteren op zo'n zeldzaam droog moment toch in de cranks weten te monteren. Dat ging niet soepel, je kunt er door de trapgaten wel bij maar je moet kracht zetten en dat valt zo niet mee, maar het is toch gelukt. Daarna de plaatjes onder de Lidl fietsschoenen (houden zich voortreffelijk) verwisseld, de boutjes daarvan zaten vastgeroest en dat kostte me ook best moeite, maar na wat rommelen met kruipolie en de accutol met imbusbitje op slagstand wist ik ze toch los te krijgen. Daarna de Crankbrother plaatjes erop, er zitten voldoende imbusschroefjes bij voor allerlei zooldiktes. Erna op proef in en uitklikken: perfect, als je de slag te pakken hebt, je voet voorover in een vooruitgaande beweging op het pedaal neerzetten, dan klik je zo in. En uitklikkend heb je iets meer ruimte nodig dan met SPD, maar voor de Quest wielkast lukt dat prima. Ik heb nu nog, na tig jaar, soms meer moeite met de SPD pedalen dan nu na 4 keer oefenen met deze nieuwe pedalen. En de plaatjes raken de straat niet eens als je loopt, met deze mtb-achtige fietsschoentjes met profielzool. Dus daar slijten ze niet van, ook een pluspuntje. En vanochtend dus door een plensbui naar m'n werk gefietst: Prima!. Ik krijg m'n schoen er (gewoon trappend) onmogelijk uitgeklikt dus kan ik omhooghalend ook voldoende kracht zetten, en m'n knieen genieten van de aldus verkregen vrijheid. Overigens kan ik daar nu nog weinig zinnigs over zeggen, 10 KM is nou niet direct een wetenschappelijke basis om conclusies aan te verbinden, maar de eerste effecten zijn hoopgevend.

dinsdag 12 juli 2011

Bewegingsruimte voor je hielen

Omdat ik zelf ook wel eens een beetje gevoelige knietjes heb, ze maken nogal wat bewegingen zo gedurende al m'n tochtjes, heb ik me dikwijls afgevraagd wat er nu zou helpen. Dus heb ik de laatste tijd alle schrijfsels over knieproblemen en pedaalbesprekingen goed in de gaten gehouden. Want ondanks dat spd pedalen zonder meer het vaakst voorkomen, hebben je hielen daarin het minste bewegingsvrijheid, en juist die vrijheid schijnt te helpen tegen allerlei knieblessures, omdat je voet dan meer ruimte krijgt om natuurlijker te bewegen tijdens de ontelbare pedaalomwentelingen.
Helaas heb ik er geen honderd Euro voor over, zoveel last heb ik dan ook weer niet, maar ik ben wel op zoek gegaan naar een betaalbaar alternatief dat toch meer speelruimte biedt dan spd, en minder duur dan de links en rechts positief beoordeelde Bebops.



Ik kom uit op Eggbeater-1 van de Crankbrothers, die redelijk betaalbaar zijn, met hun plaatjes onder je schoenen kun je je normaal lopen en geven veel meer ruimte dan spd pedalen. Die heb ik vrijdag besteld en ze kwamen vandaag binnen. Ze zijn hier inclusief verzenden 47 euro. Ik wilde ze vanavond gelijk onder de Quest schroeven maar de weergoden dachten daar heel anders over en het kwam met bakken naar beneden. Dan morgen maar effe kijken. Zodra ik er een ritje mee gemaakt heb zal ik mijn bevindingen wereldkundig maken. Helaas dus morgen nog niet.

Verder ben ik met een revolutionaire en toch low-budget racekap bezig en daar ga ik de hele VM wereld mee verrassen. Omdat dat allemaal in mijn spaarzame vrije tijd moet gebeuren gaat dat nog heel even duren maar vanaf volgende week heb ik vakantie en dan ga ik er een flinke zwengel aan geven. Hou deze blog in de gaten!

Fil barbelé

Zo doen die Fransen dat, ze gooien zelfs auto's in de strijd om de bollentrui. Ik vind dat de Tour zwaar vergald wordt door al de auto's. Zonder die stinkende energieverslinders is de Tour voor de fietsers zelf al lastig genoeg.
Sel je voor dat het niet ene Johnny Hoogerland was geweest maar Voeckler of een andere Franse renner, zeker als 'ie ook nog een tricot van een bepaalde kleur aan gehad had, dan was de chauffeur van die C5 ter plaatse gestenigd of iets dergelijks. Maar het was in het voordeel van het Franse nationalisme dus blijven de reacties beperkt tot het kaliber 'het zou niet moeten mogen' of 'zo'n chauffeur hoort niet in de tour'. De tijd die Johnny verloor door dit akkefietje blijft natuurlijk gewoon meetellen. Alleen mededogen voor Fransen. Flauw hoor, en ik hoop dat Johnny vandaag laat zien dat er meer voor nodig is dan een kont vol snijwonden met 33 hechtingen om hem te weerhouden die trui met zeeuwenmoed te verdedigen. Mededogen of niet. Zet 'm op Johnny!!

zondag 3 juli 2011

Ik ben fietsen

Weer 's ON topic. Geinspireerd door de locatie waar de Goudse liggers vandaag hun toertocht starten (gespot op ligfiets.net) ben ik vanmorgen al vroeg op pad gegaan. Ik had graag met ze mee gefietst maar ik heb wat logees die wel uitslapen maar niet zo lang. Eerst even fris water in de bidon, ff de buienradar raadplegen om al te gekke verrassingen te voorkomen, en dan de Quest de garage uit en op pad. Richting de van Brienenoordbrug, dan de 's Gravenweg, jammer van de hoeveelheid stoplichten, wel leuk fietsen zo langs de goudkust van Capelle aan den IJssel, erna Moordrecht aangehouden en ten slotte Gouda. Gallisch wordt je van alle hindernissen in Capelle, iedere scheet vinden ze het daar nodig een hindernis op te werpen om te voorkomen dat er iemand breder dan 40 cm het fietspad opgaat. Die hindernissen zijn alleen nodig als je allerlei slappe bruggetjes in de fietspaden opneemt waar je dus geen auto's overheen wilt/durft te laten, en niet als je fatsoenlijke bruggetjes construeert, waar ook de zoutstrooier 's winters overheen kan. Want deze hindernissen zorgen er uiteraard ook voor dat er bij vorst nooit gepekeld wordt op die paden.
In Gouda, de kaas- en lichtstad (soms, door de kaarsen) nog wat toeristen die heel vriendelijk informeerden of ik 'electric' was. Mijn snedige antwoord: No, i'm human. Veel hilariteit. Enfin, een paar rondjes gereden, geen zin in terraszitten vandaag, wat foto's getrokken en weer op huis aan. Mooi weer, een geduldige navigatie die me handig, maar soms met een onvoorspelbaar omweggetje naar huis loodst, ach, no worries, ik fiets voor m'n lol, en dat is niet persé via de kortste route. Vandaag 73 KM, deze week 173 echte VM kilometers.

zaterdag 2 juli 2011

Zwaar belazerd bij Foto Klein

Mijn zoon Stan is dit voorjaar zijn tas met gadgets kwijtgeraakt. Hij was aan het fitnessen op vakantie en is toen vakkundig van z'n mooie spulletjes afgeholpen, o.a. van een bijna nieuwe Olympus camera. Balen, aangifte, claimen etc. Gelukje dat de FBTO een deel vergoed. En nu is 'ie jarig geweest en met het gekregen geld wil hij een nieuw camera kopen en laat zijn oog vallen op een Nikon D3100. Een spiegelreflex body met verwisselbare lenzen. Deze wordt deze week toevallig aangeboden bij Foto Klein, een keten van fotowinkels in de Randstad. Leuke prijs en ook nog extra kassakorting! Wij naar de winkel in Barendrecht: jammer, uitverkocht. Maar ze willen na enig aandringen wel even naar andere filialen kijken en vinden 'm in Oud Beijerland. Sturen ze 'm hierheen? Nee, u moet daarheen. Weinig zin in op zaterdag, veel volk onderweg en aan het shoppen maar vooruit, zoonlief wil graag. 'T is niet zo ver. In de winkel aangekomen horen we de verkoper aan iemand anders uitleggen dat de kassakorting al is verwerkt in de aanbiedingsprijs. Dus als we aan de beurt zijn geven we aan dat we 'm wel voor de aangeboden prijs willen en ook de kassakorting. Er staat letterlijk in de folder : Extra kassakorting, kijk maar op het plaatje. Helaas, de zaterdaghulp verwijst fijntjes naar de 'Klein'e lettertjes. Zie hieronder, na 12x Zoom. Mooi om zo treffend te laten zien hoe foto Klein aan z'n naam komt.

De zaak belazeren, dat vind ik deze manier van klanten lokken. Ik stink er echter niet in, ik ga zo'n aanpak niet belonen door toch maar de aankoop te doen. Stan teleurgesteld, ik chagrijnig, wat een butzaak, die foto Klein. Waar de zeperds groot en de kortingen klein zijn.

dinsdag 28 juni 2011

topsnelheid en het weer

Twee onderwerpen die me de laatste paar dagen hebben beziggehouden. Topspeed, helaas niet door mijzelf in de Quest, maar van Ben Spies en z'n companen op hun bulderende mechanische wonderen op het TT circuit van Assen. Daar heb ik dit druilerige weekend doorgebracht. Geslapen in een tentje.. Buitengewoon gezellig, want met m'n maatjes en we weten wat we aan mekaar hebben. Ongezellig want het was nat en vol bagger. De foto is van de vrije training op vrijdag, de dag met het beste weer in Assen dit weekend. Ieder weiland in de buurt van het circuit is eind juni opeens een 'camping', uiteraard alleen voorzien van de hoogstnodige voorzieningen en dus wordt het gras binnen no time verreden en vertrapt tot een baggerzooi. Veel TT-liefhebbers komen toch met de auto.. Wel een heel leuk weekend gehad, met z'n allen onder een afdak het overtrekken van de regenbui afwachten schept ook een band, en kamperen is een paar dagen per jaar best wel vermakelijk.
Daarom heb ik ook dit jaar weer Cyclevision gemist. Ik wil dat toch eens meemaken, maar de diverse blogs lezende opteer ik voor een jaargang met mooi zomerweer. Hopelijk komt dat er nog 's een keer van.
Over het weer gesproken: Gisteren was het zo warm dat ik met de bukker naar m'n werk ben gegaan, vandaag durfde ik het, in verband met het aangekondigde noodweer incl. hagel van 5 a 6 cm doorsnee, niet aan om met de oude schicht, de Quest, erdoor te gaan en heb ik wederom de atb van stal gehaald. Belachelijk warm, mij voorkeur gaat toch uit naar de dagen waarop buien worden aangekondigd maar dan toch uitblijven, dan rij ik in de VM lekker net als Gerrit, een stukkie om en dat de temperatuur dan niet te ver boven de 23 komt,ook zo typisch Hollands, heel anders dan de huidige tropische toestanden ...

dinsdag 14 juni 2011

Waarschuwing dashcams

Afgelopen week heb ik zo'n leuk dashcammetje gekocht, want ik had er van alles over gelezen op wat blogs en er leuke filmpjes van gezien en dat leek mij ook wel wat.

Spijt
want ik bestelde bij Electroni Gadgets op Marktplaats en daar had ik beter niet aan kunnen beginnen. In hun advertentie melden ze zo mogelijk binnen een uur op je mail te reageren. Inderdaad, als je wat bestellen wilt dus wel. Maar zodra je geld hebt overgemaakt (wel via Paypal, dus met kopersbescherming) is de fut eruit, en valt de molen zo goed als stil, dus ben ik na een week eens gaan informeren waar de spullen bleven. Na 2 dagen kreeg ik een smoesjes mail dat er meer klachten waren en dat ze de verzending van een bepaalde dag opnieuw moeten gaan doen want er was wat misgegaan. Okee, kan gebeuren, dus nog maar even geduld. 10 dagen na het betalen eindelijk de webcam in huis. Hee, in de advertentie werden Hyundai Shorty Snaps aangeboden maar ik krijg een onduidelijk merk geleverd, hoe zit dat. Zondag een mailtje aan Electroni Gadgets gestuurd met de vraag om uitleg, en nu dinsdagavond nog steeds geen reactie en die hoef ik, ben ik bang, waarschijnlijk ook niet meer te verwachten, ik hou m'n adem maar niet in tot er wat binnenkomt. Duh, binnen een uur. Afrader dus, die Electroni Gadgets die een A merk aanbieden, een b merk opsturen en dan niet thuis meer geven. U zij gewaarschuwd! Maar es kijken hoe die kopersbescherming nu precies werkt...

Update 20 juni: Leverancier blaast minder hoog van de toren en zal mijn cameraatje terugnemen als ik daarop sta. Mijn kinderen hebben 'm echter ontdekt en staan erop dat 'ie niet terug gestuurd wordt want zij willen er lol mee beleven. Aldus loopt dit met een sisser af.
Overigens werkt die kopersbescherming op Marktplaats alleen in zeer beperkte gevallen: als je een officieel Paypalbetalingsvoorstel van de leverancier krijgt teruggemaild; daarin staat een link en als je via die link (die je op de Paypalsite brengt)alles ineens betaalt zou je aanspraak op kopersbescherming kunnen maken. Let dus heel goed op zodat je aan alle voorwaarden voldoet..

maandag 13 juni 2011

Estafette tocht


Vandaag was de Roparun. Zelfs in het nieuws op TV kwam het vanavond voorbij. 't Is dus tamelijk bekend, en zeker populair onder de lopers die dit soms al jaren doen. Voor 't goeie doel natuurlijk, maar ook voor de sfeer onderweg en de feesten die de bewoners van de dorpjes en stadjes onderweg bouwen en alle teams toejuichen alsof het hun eigen plaatselijke voetbalteam is dat ze vandaag voor het eerst zien. Super. En om dat mee te maken ben ik vanmorgen al om 6 uur opgestaan en na het smeren van boterhammen en vullen van de Camelbak ben ik het team met collega's, dat ook meeloopt, tegemoetgereden. Toppie, om dat gejuich en alle andere gekheid onderweg eens mee te maken. Tuinders die glunderend en vol trots aan ieder die langskomt hun zelfgeteelde smaaktomaatjes uitdelen, zo lekker had ik ze nog nooit op! Of een gezin dat langs de route iedereen koffie met cake aanbiedt. Brabantse lokaal bekende zangers, bandjes, heel veel andere lieve aardige vrolijke mensen die het heel stoer en top vinden dat al die lopers en fietsers hun stinkende best doen voor het goede doel en ze 'vooruit' juichen, en de mensen die vrijwilliger zijn en met vrachtwagens rijden, verkeer regelen en de dingen organiseren, prachtig om dit mee te maken. Tuurlijk veel reacties op m'n "banaan", dames die me aanspreken (past ook in de rubriek dingen die ze zeggen):"Hee, zo'n banaan, gaat dat nou lekker?". Ik moest me inhouden. Twee keer mensen die je een echte banaan toestoppen en zeggen, hier die past er wel bij of hier, dan heb je der 2. Kostelijk, echt genieten zo. En het weer was minder slecht dan ik verwachtte.

Blijkt ook dat al het klussen de afgelopen week hun vruchten afwerpen, ik heb zonder problemen inmiddels dik honderd kilometer proefgedraaid dus de Quest houdt zich kranig. Alleen binnenkort nog wat beschermrubbers om de schokbrekers vervangen, want ik heb dat deze keer opgelost met binnenband maar bij VM gebruiken ze daar een flinke maat krimpkous voor en die krimpen ze dan alleen bovenaan rond de rubber ring die om de schokbrekerstang zit en verder hangt dat los. Anders is íe heel snel stuk en dan heb je wat ik vorige keer had: binnen no time helemaal vol zand en troep en piepen en kermen. Verder dan nog de buitenkant maar weer es een keertje opknappen en dan kan 'ie wel weer een tijdje zo. En heb ik meer tijd over om te fietsen, want dat doe ik graag.

zondag 5 juni 2011

groot onderhoud


Nou, het is weer zover. Vandeweek de top eraf gesloopt, in de loop van de week links en rechts gaten en barsten gerepareerd met carbon en epoxy, en gisteren waren m'n handen en armen tot de ellebogen zwart van smeer en troep. Ik heb de schokbrekers weer geserviced, was (alweer!)heel erg nodig, en alle kogelkopjes vervangen, ten minste die waarvoor ik een vervanging had, want ik had een voorraad nieuwe in huis maar dat bleek achteraf niet helemaal te kloppen. Het is ook onvoorspelbaar wat je allemaal nodig hebt als je deze klus plant want je hebt er 12 nodig, 2 per draadeind en er zijn 6 draadeinden voor je hele Quest, en toen ik ging bestellen was de vraag: 6 mm of 8 mm. Afgaand op wat er van buitenaf zichtbaar was heb ik 8 van 8 mm en 4 van 6 mm genomen. Dat klopt blijkbaar niet want ik heb er nu nog 2 van 6 mm niet kunnen vervangen en hou 2 van 8 mm over. En dat is logisch als je de hele santekraam(zie foto's)eruit hebt gehad want dan weet je dat sommige draadeinden verrassenderwijs overgaan van 8 naar 6 mm. Dat geldt voor B, de afstandhouder, bij B2 gaat de 8mm over in 6 en daar zit een 6mm kopje op. Dus als je een Quest hebt zoals ik dan heb je 6 kopjes van 6mm en 6 van 8 mm voor wat betreft de stuurinrichting. Ik weet dat de achterschokbrekerconstructie ook minstens 1 kogelkopje bevat dus dat zijn er al 13 voor een hele Quest.

Eerst heb ik het stuur verwijderd door de onderste bout die het kunststof blokje tussen de stuurpen klemt eruit te draaien. Het stuur met alle bekabeling wel op z'n plek laten 'hangen', gezekerd met wat klittenband. Erna de schokbrekermoeren alvast wat opgelost, deze zaten niet meer dan handvast. Toen de Quest met wat hulp ondersteboven op schragen gelegd en de wielen en schokbrekers verwijderd. Onder de Quest, tussen de dubbele bodem zit een heel stuk techniek weggedoken, o.a. de afstandhouders (B), waarmee de spoorbreedte geregeld is, die zitten daar verankerd aan een stuk hoeklijn (onderste foto, direct achter de tube vet) dat op z'n plek wordt gehouden door 2 bouten waarvan je de moeren van bovenaf aan weerskanten ziet zitten naast het draaipunt van je stuur. Die moeren heb ik eraf gedraaid en erna van de wielkast uit zijwaarts aan het draadeind eruit gewurmd.
Verder zit daar ook de stuurhevel die met een strop (linksonder op de onderste foto) om de stuuras geklemd zit met een imbusbout. Als je een hele lange imbussleutel hebt of, zoals ik toevallig had, een schroeverdraaiermodel bithouder met daarin, ter verlenging nog een bithouder (ligt bovenop de Quest, met het rode handvat)dan kun je daar net bij en door een kleine schoevedraaier dwars door een oog in het handvat van de bithouder te steken kon ik net genoeg kracht zetten om de bout los te draaien. Daar heb je dan 4 kleine koppies die ik allemaal vervangen heb. De stuurpen die eigenlijk alleen op z'n plek blijft doordat die hevelstrop er omheen zit het ik gelijk eruitgehaald, schoongemaakt en ingevet zodat 'ie makkelijk door het stuurlager in het frame zakt en soepeltjes blijft functioneren. Alles schoon en netjes en met dat felgroene vet (betere kwaliteit) afgehandeld en weer terug op z'n plaats gewurmd. Ik moet nu dus nog 2 kopjes vervangen, maar daar kan ik makkelijk bij dus dat komt later wel, als ze binnen zijn. Om niet de hele afstelling van de voorwielophanging te verzieken heb ik steeds per kopje gewerkt, en alleen de contramoer een beetje opgelost, en dan het oude kopje vervangen door het nieuwe en die dan net zover als de oude op het draadeinde geschroefd, dus tot tegen de contramoer aan. Verder heb ik ook goed links en rechts uit elkaar gehouden.

Toen nog even de schokbrekers onder handen genomen, ze waren er al uit en ik was toch al tot achter de oren zwart. Dat was overigens helemaal nog niet zo lang geleden, een paar duizen km maar, en toch was het rubber, een smal binnenbandje dat ik er toen omheen gedaan had ter vervanging van de kapotte rubbers, helemaal kaduuk en de vering zat vol modder en zand. Dus alles open gemaakt, schoongemaakt, gesmeerd en voorzien van nu een dubbel stuk (grovere) ATB binnenband, hopelijk houdt dat nu wat langer. De binnenband boven en onder met een stevige tiewrap om de shock vastgemaakt. Erna de wielen en vering weer in de wielkast gezet, nog wat pielen om de snelheidsmeter ook weer op gang te krijgen en, effe los de stoel erin, zonder top even een proefritje gemaakt. Heerlijk, geen klapperende koppies, ook niet op klinkers, en geen zuchtende en steunende vering meer, wat een rust. Missie dus grotendeels geslaagd.

Ga vandaag eens kijken of ik de mesh tuinstoel van de Praxis kan ombouwen tot zitje, en een uitschuifbare oplossing voor mijn vlaggetje bedenken. Ook zou ik wat anders willen dan het dozijn boutjes en moertjes dat de top op de body vasthoud, en zou toch wel wat anders als klemmetjes ofzo zijn zodat je de top er snel af en op kan doen. Het wordt vervolgens ook nog vastgehouden door een strook geel tape dus die boutjes zijn toch al overkill. Nog werk zat dus.

vrijdag 27 mei 2011

Barcelona . . .

... op de fiets!

Het bedrijf waar ik werk neemt het voltallig personeel jaarlijks mee voor een weekendje feesten. Afgelopen jaar waren de resultaten dermate goed dat we getrakteerd werden op een weekendje Barcelona! Tuurlijk had ik de Quest mee willen nemen maar dat gaat niet zo makkelijk dus heb ik ter plaatse een gewone stadsbukker gehuurd. Als voorbereiding had ik Spanje als OSM map op m'n Oregon gezet, met wat waypoints van de verplichte toeristische attracties en daarmee heb ik 2 dagen in Barcelona rondgefietst. Fantastisch weekend, mezelf laten leiden naar de bekende plekken en ondertussen geen kans op verdwalen(zeker niet ondenkbaar daar), af en toe een georganiseerd etentje bijwonen en verder wat rondhangen in deze tropische stad die zelfs een strand aan de Middelandse zee te bieden heeft, en het weer werkte grandioos mee.

Het is goed fietsen daar, er is niet zo heel veel en vermijdbaar relief, tenzij je ernaar op zoek gaat, zoals naar Park Guell, iets aparts, vol met Gaudi kunst(dat mij als cultuurbarbaar soms doet denken aan de Efteling, sorry) , dat op een heuvel ligt. Hier heb ik wel wat moeten klimmen. Overigens fietsen er best wel wat Barcelonezen ook en vaak op een heel apart soort fiets, waarop je je kunt abonneren en dan met een chipkaart ergens een fiets uit het rek pakken en elders weer terugzetten, reuze handig. Allen zien die fietsen er echt niet uit:
Verder ook de Sagrada Familia en andere fantasiebouwsels bekeken, het trammetje naar Tibidabo, El Born en Barri Gotic, allemaal gesneden koek voor wie daar wel eens is geweest. En vooral van het heerlijke weer genoten.

Weer terug in Nederland begon het gerammel en andere onvolkomenheden van de Quest, zoals een kettingbuis die steeds door de ketting meegenomen werd en dan in de voorderailleur klem liep me steeds meer te ergeren dus het sleutelen wat ik tot na de vakantie wilde uitstellen is nu al begonnen. Vanavond heb ik de zit eruit gesloopt, en de top eraf gehaald, niet het leukste klusje, al die boutjes, maar met een imbusbitje in de accutol gaat dat toch redelijk snel. Daarna de fiets eens even goed onder de loep genomen. Door de aanrijding met een hond is de fiets aardig geraakt. Er zit zelfs een scheur in de voorkant van de linker wielkast. Verder een flinke barst bovenop de 'motorkap' zoals Cookie Erwin dat deel steevast noemt, die ik zelf veroorzaakte toen ik de fiets bij de Oliebollentocht uitlaadde, in de sneeuw half onderuit glibberde en mezelf overend hield door op de neus te leunen, krak. Verder ga ik de B&M eindelijk inbouwen, zodat ik in het najaar de beamer op kan steken als het weer vroeg donker wordt. Ik moet er nu nog niet aan denken, sneeuw, donker :p
Ik heb maar een paar weken want met Pinksteren ben ik van plan een flink end met de Roparunners mee te fietsen. Dus ik heb een strak schema om o.a. alle nog niet vervangen kogelkopjes alsnog te vervangen, vers vet in de krakende schokbrekers te doen, en alle scheuren en barsten van binnenuit te versterken met een stuk carbon en epoxy. Dan kan 'ie weer in elkaar en maak ik 'm fietsrijp, zodat uitloop alleen betekent dat de buitenkant misschien nog niet helemaal strak is, maar dat komt later dan wel weer. Vooral de klus waarbij ik de hele stuurconstructie eruit haal zal ik op de camera vastleggen. Try this at home! waar nodig.