oliebollentocht 2011

Zoals ieder jaar is er deze week tussen Kerst en oudjaar wederom een Oliebollentocht verreden. Deze keer was er genoeg ruchtbaarheid aan gegeven om omroep Max wakker te krijgen, want Velomobielrijden kun je heel lang volhouden, de oudste deelnemer was dit jaar 75 jaar! Samen met wat streekgenoten ben ik dit jaar ook helemaal naar Schermerhorn gefietst, enkele reis zo'n 120 kilometer. Dat was dinsdag na Kerst, heb ik eerst nog een ochtend gewerkt, erna naar de verzamelplaats, bij Bram, alvast even koffie met appeltaart, blijkbaar het favoriete gebak van velomobilisten. We kwamen na een fietstocht van 5 uur, langs de Rotte, de Amstel en dwars door hartje Amsterdam aan. Mijn knie deed een beetje pijn, ik ben niet gewend aan zulke lange tochten. Het was al donker bij de sporthal waar de volgende dag de tocht zou starten. Deze was afgehuurd zodat deelnemers van ver de dag voor de tocht al konden blijven slapen en/of de dag na de tocht huiswaarts keren, de sporthal was een soort hotel. Dat bleek te kloppen, inclusief ontbijt. En goed geregeld, weliswaar 1 hele grote ruime kamer maar plaats zat voor iedereen. 's Avonds wat gebabbeld met medefietsers, biertje erbij, en in de onderdelen gegrasduind die Wim en Kees daar hadden uitgestald. Wim helpt de velomobieltechniek te innoveren, Kees heeft het velomobielbestand van Noord Holland in onderhoud. Er werden ook foto's en videos over VM tochten vertoond, best leuk met het commentaar van genoemde 2 heren erbij. Daarna de oordopjes in en proberen te slapen... De volgende morgen al vroeg ontbijt en daarna ging het gebeuren. Dinsdag nog lenteachtig weer, woensdag een snijdend koude en harde wind, en tegen als we na de tocht, de oliebollen en de snert weer op huis aan zouden gaan. Een imposant gezicht, het enorme aantal voertuigen, en vooral een waar kleurenspel. Ik heb heel veel respect voor Nico, de timmervakman die de houten QUEST heeft gemaakt. Om 11 uur gingen we in groep A van start en vanaf de eerste meters voelde ik m'n knie steken. Ik had nog een klein hoopje dat het vanzelf over zou gaan. Het tempo wisselt sterk in zo'n groet groep er daar kon ik maar matig mee mee. Na de koffiestop heb ik besloten me voor de rest van de tocht af te melden en de thuisploeg gemeld alvast richting thuis te gaan, ik had nog zo'n 130 km voor de boeg, ik moest de volgende dag weer werken en ik had geen zin om uit te vallen bij de 2e helft van de OBT of de die avond terugrijdende groep te belasten met mijn knieprobleem, of mezelf compleet te forceren. Op deze manier had ik nog een halve dag daglicht, ook handig als je alleen rijdt en de weg allen door de GPS weet te vinden, en qua tijd ook ruimte om mijn eigen tempo te rijden. Dat is eigenlijk heel prettig gelukt, achteraf viel de ellende mee, want bij flink doortrappen had ik geen last, wel steeds bij het optrekken na een stop of afremactie. Ik heb die afstand met een voor mij alleszins acceptabel gemiddelde van boven 25 KM/u en binnen 5 uur afgelegd, iets wat ik zonder die knie al okay zou hebben gevonden, want ik ben nu eenmaal nog niet zo'n doorgewinterde kilometervreter. De laatste kilometers, dwars door Rotterdam vielen me wel zwaar maar dat sluit ik dan af met mijn normale woonwerktochtje, dus dat fiets ik met 2 vingers in m'n neus. Wel heel goed opgelet dat ik onderweg ieder half uur dronk en ieder uur at, een tip van Hans van der Waal, die met ons meereed op de heenweg en ook al heel wat kilometertjes met diverse soorten velomobielen heeft afgelegd. Al met al 2 heel erg geslaagde dagen, waarin ik toch gedaan heb wat ik wilde, nl de obt rijden en zowel de heen - als terugweg ook met de fiets, en mede VM-ers ontmoeten. Dank aan de organisatie die deze dag volkomen vlekkeloos hebben georganiseerd. Ik hoop volgend jaar weer beter beslagen ten ijs te komen, om de progressie erin te houden. Vorig jaar met de auto heen en weer en alleen de OBT gefietst, dit jaar alles met de fiets, op een stukje OBT na en volgend jaar misschien wel alles, maar we moeten uiteraard afwachten welke VM helden er volgend jaar aan willen beginnen. Maar ik zou er graag bij zijn, hoe dan ook.