Nog maar een week en dan is het zover. Dan kunnen we met een grote groep Velomobielen een gezellige dag beleven, dit keer in de buurt van Tilburg, met een tussenstop in Heusden, het vestingstadje. Vorige keer, OBT 2010, lag er volop sneeuw en toen glibberden we met z'n allen over de gladde kinderkopjes door dit stadje, en dan is een VM niet zo handig, met zijn 3 wielen die allemaal een eigen spoor zoeken. Ik zag toen sommige VM's bijna dwars door de straten gaan, veroorzaakt door die bolle, gladde straatjes. Wel mooi, dat wel.
Maar voor ik zover was had ik nog het een en ander te regelen, want ik ben het zat om met een grote dikke slaapzak van 2,5 kg en een ouderwets luchtbed met een pakmaat van voor het jaar nul op pad te gaan, dus ik heb een slaapzak gekocht die opvouwbaar is tot iets van 15 x 30 cm en dat weegt maar 8oo gram, een Gelert Try-brid 800. Ik heb 'm dinsdag binnen gekregen en ben 'm gelijk maar uit gaan proberen. Het is geen 4 seizoenen slaapzak maar voor binnen en 's zomers goed genoeg. Al eerder had ik een lichte, klein opvouwbare slaapmat van Exped gekocht die ook goed isoleert en die je in no time kunt opblazen, het meeste zuigt 'ie zelf al naar binnen bij het uitpakken.
De laatste keer dat ik uit m'n Quest stapte, zondag, iets wat ik altijd doe met de handrem erop, toe ging 'ie zeker 5 a 10 cm naar voor en naar achter, ondanks de handrem, dus ik dacht dat er van alles stuk was. Ik heb direct bij VM.nl onderdelen besteld, remkabels, kogelkopjes en remvoeringen en dat was binnen een dag al in huis. Gelijk maar even groot onderhoud, zoals altijd gaat er gaandeweg het fietsseizoen (heel het jaar) hier en daar wel eens iets stuk maar dat spaar ik dan op (zo mogelijk) omdat de top eraf halen en er later weer op zetten toch een puist werk is en ik dat niet voor ieder wissewasje wil doen. Nu wel, er was zat te doen. De vorige keer had ik problemen gehad met de ketting en er is toen wat met de Quest heen en weert gelopen en dat is weer een leerpuntje, als je achteruit loopt moet je het achterwiel van de grond tillen want anders kan de ketting van alles stuk trekken. Dat was dan ook gebeurd toen, het steeltje van de voorderailleur was krom. Dat is redelijk simpel terug te buigen maar dat moet je niet te vaak doen, en nu heb ik dan de fijnafstelling kunnen regelen, zonder top werkt dat toch een stuk prettiger. Verder de ketting gesmeerd en het remlicht weer voorzien van nieuwe leds. Dit zijn de standaard achterlichtledjes geworden van Spanninga, die zitten op een printje dat regelt dat er een net rood lampje aangaat als er tussen de 5 en 12 volt op wordt gezet. Daarvan heb ik er 3 in het standaard achterlicht geknutseld, en dat geeft nu een mooi helder beeld bij het remmen. De elleboogsteunen die ik zelf gefabriceerd heb heb ik ook weer even gerefreshed, nieuw klittenband erop geplakt (ondergrond even ontvetten en band verwarmen met fohn) en de hele Quest maar weer eens gestofzuigd en de vloerbedekking opgeschud. De bekabeling heb ik her en der nog even vastgemaakt aan de body (smeltlijm werkt prima) en toen kon de top er weer op.
De beide voorwielen zijn eruit geweest, ik heb de schokbrekers gesmeerd, de binnenkabels van de remmen vervangen en de kogelkopjes nagekeken, maar het eigenlijke probleem was een remkabel die er aan een kant uitgeschoten was !!. Afgelopen maand had ik inderdaad een keer dat de fiets opeens naar 1 kant trok bij het remmen en toen heb ik de andere kant bijgesteld en toen dacht ik nog: kijk die kabels even na als je weer thuis bent. Vergeten natuurlijk, en nu dan het gevolg. De oorzaak is vermoedelijk een doorgesleten buitenkabel die op dat punt uiteraard direct is gaan roesten en zodanig de binnenkabel heeft afgeremd dat die kans zag er ergens tussenuit te springen. Bij gebrek aan een nieuwe buitenkabel (volgende keer maar weer, het todolijstje start al weer) het kapotte deel omwikkeld met isolatietape, flink gesmeerd en er een nieuwe binnenkabel in gedaan, gelijk de stelmoeren weer helemaal teruggedraaid en er nu ook direct een tweede moertje op gezet zodat je de afstelling kunt borgen. drupje olie op het asje door de remankerplaat en op het draaipunt van de knijpremhandle, bedrading en bekabeling weer opgeschud, tellerzender van de draadloze kilometerteller iets verplaatst zodat deze bij het sturen wel gewoon op z'n plek blijft zitten en de teller weer op gang weten te krijgen. Dinsdag zat alles weer op zijn plek, maar zoals altijd moet je een flinke proefrit maken om zeker te zijn dat alles functioneert en blijft functioneren, een klein euveltje kan zomaar een obsessie worden als je in een groep een flinke tocht gaat maken. Ik heb meegemaakt bij een vorige OBT dat de ketting met geen mogelijkheid meer op het middelste blad voor wilde 'pakken' en toen heb ik 400 KM met alleen het grote en kleine blad moeten fietsen. Het is te doen maar handig is anders. Dus woensdag een rondje in de omgeving gereden (rond mijn huis, want gaat er wat mis dan is het nooit ver lopen) en alles bleek te functioneren. Gisteren dan eindelijk mijn racekap de juiste kleur gegeven, en nu nog iets bedenken hoe ik de kap zodanig aan kan passen dat ik de VM 'op slot' kan zetten. Die oplossing ga ik hier uiteraard delen. Plaatjes volgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten